Ονειρεμένο φινάλε στο Ρέντη

Τα πάντα στη ζωή κάνουν κύκλους. Το τμήμα του βόλεϊ των γυναικών του Παναθηναϊκού πέρασε το δικό του Γολγοθά όλη αυτή τη δεκαετία. Από τις δάφνες και τους συνεχόμενους τίτλους πέρασε στα δύσκολα και πέτρινα χρόνια, βρέθηκε με άδοξο τρόπο στην Pre League αλλά άντεξε. Και όχι μόνο άντεξε αλλά αναγεννήθηκε!

Η ομάδα του Παναθηναϊκού χτίστηκε με υπομονή από τη στιγμή που επέστρεψε στη Volley League. Αυτό έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο καθώς δεν «απαίτησε» τίτλους και δόξες από την πρώτη μέρα αλλά η ομάδα πάτησε γερά στα πόδια της, ύψωσε ξανά ανάστημα και έφτασε πλέον στο νταμπλ με ηχηρό τρόπο και απόλυτα άξια και δίκαια.

Ο πέμπτος τελικός είναι πάντα μια περίεργη και ιδιαίτερη συνθήκη. Οι πράσινες έδειξαν να λυγίζουν στα προηγούμενα παιχνίδια όταν η μπάλα έκαιγε αλλά παρόλα αυτά υπήρχαν στοιχεία στα οποία μπορούσε να κρατηθεί ο Μπράνκο Γκάιτς. Πάνω από όλα, όμως, υπήρχε πάθος και θέληση. Είναι σωστός ωστόσο και ο αντίλογος καθώς είναι δεδομένο πως και από την απέναντι πλευρά οι ερυθρόλευκες ήθελαν τον τίτλος και είχαν πάθος. Όσοι βρέθηκαν στο Κλειστό του Αγίου Θωμά την Τρίτη βίωσαν μια μαγική ατμόσφαιρα. Ο κόσμος και η ομάδα έγιναν ένα, η νίκη ήρθε απόλυτα φυσιολογικά με την απόδοση των πρασίνων και ένα συναίσθημα γεννήθηκε μέσα σε όλους, πως αυτό το πρωτάθλημα δε χάνεται.

Δεν ήταν όλες οι παίκτριες σε άριστη κατάσταση στο ξεκίνημα του πέμπτου τελικού. Ακόμα και το 25-23 δεν ήταν απόλυτα αντιπροσωπευτικό καθώς ο Παναθηναϊκός παρουσίασε ολιγωρίες και αδράνεια σε αρκετά σημεία. Παρόλα αυτά οι πράσινες δεν είχαν ξεχάσει το βόλεϊ που ήξεραν. Ο Γκάιτς έψαξε στον πάγκο, πήρε το 100% από όσες βρέθηκαν στον αγωνιστικό χώρο, αλλά και από αυτές που δεν έπαιξαν, και κυρίως είδε στα μάτια των αθλητριών του την πίστη για νίκη. Οι πάσες της Παπαφωτίου έγιναν καλύτερες, οι άμυνες από Ρόγκα και Γκρόθες βελτιώθηκαν ενώ Κρος, Μεταξά και Χατζηευστρατιάδου «ψήλωσαν» στη μπροστά ζώνη. Η Χαντάβα και η Κωνσταντίνου έδειξαν ότι αντέχουν στα δύσκολα ενώ η Στεπανένκο πέρασε για να δώσει φρεσκάδα σε συγκεκριμένα σημεία του αγώνα και το έκανε.

Τα κορίτσια του τριφυλλιού έκαναν ένα break σε όλη τη σειρά και το έκαναν στην πιο κρίσιμη στιγμή, όταν όλα κρίνονταν και όταν δεν υπήρχε η ασφάλεια της έδρας που τόσο πολύ τις ανέβασε αγωνιστικά φέτος. Ο Ολυμπιακός ήταν ένας άξιος και μεγάλος αντίπαλος και αυτό είναι που κάνει την κατάκτηση του πρωταθλήματος τόσο σπουδαία για τον Παναθηναϊκό. Οι ερυθρόλευκες έκαναν μια σπουδαία αντεπίθεση από τον Ιανουάριο και μετά και λίγο έλλειψε να κατακτήσουν το πρωτάθλημα. Ο Παναθηναϊκός, όμως, χτίστηκε το καλοκαίρι με ένα και μόνο σκοπό, την κορυφή. Ακόμα και αν έγιναν λάθη και αστοχίες, ακόμα και αν πήγε να γκρεμιστεί όλη η προσπάθεια η ομάδα ήταν γεμάτη παίκτριες με προσωπικότητα, εμπειρία και χαρακτήρα και αυτό φάνηκε στο τέλος.

Κάθε τέλος είναι μια νέα αρχή και αυτό πρέπει να διαχειριστούν άπαντες στον Παναθηναϊκό. Οι διοικούντες δεν είναι πρωτάρηδες. Ο Τάκης Μαλακατές έχει ζήσει το τμήμα αυτό πιο καλά από τον καθένα και το ξέρει καλά. Στόχος δεν ήταν απλά η επιστροφή στην κορυφή αλλά η καταξίωση. Η αρχή έγινε, λοιπόν, και η συνέχεια θα είναι ανάλογη, και ίσως και πιο λαμπρή, από το παρελθόν.