4+2 αξέχαστες στιγμές του μεγάλου «3D» (vids)

Ο Δημήτρης Διαμαντίδης, περί ου ο λόγος, κατάφερε μέσα σε 12 χρόνια με τη φανέλα του Παναθηναϊκού και της Εθνικής να κατακτήσει 23 συνολικά τίτλους και στις 17 συνολικά σεζόν του να απαριθμεί δεκάδες προσωπικές διακρίσεις, με πολλά βραβεία MVP να τον συνοδεύουν. Το SDNA θυμάται τα επιτεύγματά του μέσα από 4+2 ξεχωριστά βίντεο…

Από τα ανοικτά της Καστοριάς… EuroLeague Legend!

Γεννήθηκε στις 6 Μαΐου του 1980 στην Καστοριά, εκεί έκανε και τα πρώτα του μπασκετικά βήματα στα ανοικτά γήπεδα, αφού πρώτα κατάλαβε ότι το ποδόσφαιρο δεν του… ταιριάζει. Το ταλέντο του, το πάθος του και η ατέρμονη διάθεση και όρεξή του για δουλειά και συνεχή βελτίωση τον έστειλαν στη Θεσσαλονίκη και τον Ηρακλή. Εκεί, χρόνο με τον χρόνο, γινόταν ολοένα και καλύτερος ξεδιπλώνοντας τις πλούσιες και πολυποίκιλες μπασκετικές του αρετές, με αποτέλεσμα να κερδίσει την πρώτη του προσωπική διάκριση με το βραβείο του MVP της κανονικής περιόδου το 2004, οδηγώντας παράλληλα τον «γηραιό» στην 3η θέση.

Τα όσα έκανε στο παρκέ φυσικά δεν περνούσαν απαρατήρητα και ο Παναθηναϊκός τον έντυσε άμεσα στα πράσινα με τετραετές συμβόλαιο και ο «3D» -χαϊδευτικό λόγω του πολυδιάστατου παιχνιδιού του- δικαίωσε άμεσα αυτή την επιλογή. Μάλιστα από το πρώτο κιόλας παιχνίδι. Και τι παιχνίδι. Ντέρμπι «αιωνίων» για το Κύπελλο στο ΣΕΦ με τον Παναθηναϊκό να προκρίνεται (45-57) και τον «Μήτσο» να έχει στο ντεμπούτο του 14 πόντους, 5 ασίστ, 3 ριμπάουντ και 4 κλεψίματα.

Η ιστορία είχε αρχίσει να γράφεται και ο Διαμαντίδης μαζί με τον Παναθηναϊκό κατέκτησαν τα πάντα: 22 τίτλοι με τρεις EuroLeague (2007, 2009, 2011), εννέα πρωταθλήματα (2005-2011, 2013-2016) και δέκα Κύπελλα Ελλάδας (2005-2009, 2012-2016). Σαφώς, ξεχωριστή στιγμή ήταν η 6^η Μαΐου του 2007 όταν ανήμερα των 27^ων γενεθλίων του κατέκτησε μαζί με τον Παναθηναϊκό τον πρώτο του τίτλο στην EuroLeague κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας (93-91) με τον ίδιο να κάνει ένα καταπληκτικό παιχνίδι με 15 πόντους (2/2, 2/2, 5/6 βολές) 6 κερδισμένα φάουλ, 3 ασίστ, 3 ριμπάουντ, 2 κλεψίματα, 22 αξιολόγηση, έχοντας την… μπαγκέτα του μαέστρου για την ομάδα του.

Σε ατομικό επίπεδο, ανακηρύχθηκε μία φορά MVP της EuroLeague (2011), δύο ο πολυτιμότερος παίκτης του Final Four (2007, 2011), ψηφίστηκε τέσσερις φορές στην καλύτερη πεντάδα της EuroLeague (2007, 2011, 2012, 2013), έξι φορές αναδείχθηκε ο κορυφαίος αμυντικός (2005-2009, 2011), ενώ από το 2016 αποτελεί έναν από τους«θρύλους» της διοργάνωσης (EuroLeague Legend). Στην Basket League κέρδισε έξι φορές το βραβείο του MVP της κανονικής περιόδου (2004, 2006-2008, 2011, 2014) και άλλες τόσες για τους Τελικούς (2006-2009, 2011, 2014), με τον Παναθηναϊκό στο τέλος της καριέρας του να τον τιμάει για την προσφορά του με το τουρνουά «Diamonds Are Forever».

Η ανατροπή με τους 13 πόντους σε 75’’

Τα όσα πέτυχε στον (και με τον) Παναθηναϊκό δεν μπορούν να περιγραφούν με μερικές μόνο λέξεις. Ωστόσο, υπάρχει ακόμα μία χαρακτηριστική στιγμή του που δείχνει, πέρα από την αμυντική και ομαδική του προσήλωση, το μεγάλο του επιθετικό ταλέντο και τις ηγετικές ικανότητες. Στις 9 Δεκεμβρίου του 2010 κατάφερε να γυρίσει μόνος του ένα ματς, όταν σκόραρε 13 πόντους στα τελευταία 75’’ με αντίπαλο τη Μάλαγα για να το πάει αρχικά στην παράταση (79-79), και εκεί ο Παναθηναϊκός να πάρει ακόμα μία νίκη που στη συνέχεια της χρονιάς τον οδήγησε και στην κατάκτηση της Euroleague.

«Βάλ’το αγόρι μου»

Η φάση (και η φράση που τον έχει συνοδεύσει παράλληλα από την περιγραφή του Βασίλη Σκουντή και το «βάλ’το αγόρι μου»), η οποία (πρέπει να) είναι η πιο χαρακτηριστική της καριέρας του δεν είναι άλλη από το τρίποντο νίκης-πρόκρισης από τον ημιτελικό του Eurobasket 2005 στον τελικό του Βελιγραδίου στην επική ανατροπή της Εθνικής. Και εκεί ο «3D» υπέγραψε μια ιστορική νίκη που οδήγησε στην κατάκτηση του τίτλου κόντρα στη Γερμανία .

Με το εθνόσημο ο Διαμαντίδης έζησε και έγραψε μαζί με τους συμπαίκτες του τη μεγάλη βραδιά στη Σαϊτάμα στο Παγκόσμιο του 2006, αποκλείοντας τις ΗΠΑ και φτάνοντας στο ασημένιο μετάλλιο. Είχε πει μετέπειτα για αυτόν ο Κόμπι Μπράιαντ: «Είναι ένας παίκτης με τον οποίο έχω παίξει αντίπαλος και θα ήθελα να τον είχα στην ομάδα μου. Το όνομά του είναι Διαμαντίδης. Είναι από την Ελλάδα. Εύχομαι να τον είχα στην ομάδα μου». Το ερώτημα ωστόσο μέχρι που θα μπορούσε να φτάσει ο Διαμαντίδης αν έπαιζε και στο ΝΒΑ θα μείνει για πάντα… Όπως για πάντα θα μείνει χαραγμένη η κληρονομιά του στο παγκόσμιο μπάσκετ. Χρόνια Πολλά Μητσάρα!