By Ο Παναθηναϊκός “έπαιξε” με τη φωτιά στο β’ ημίχρονο απέναντι στον Άρη επειδή έδειξε αδυναμία να διαχειριστεί την κούραση, την οποία καλείται να αντιμετωπίσει στον “γεμάτο” και αποφασιστικό Μάιο.
Αν κάνει μια ανάγνωση – αναγνώριση – ανάλυση των δυνατών σημείων στην απόδοση της ομάδας του κατά τη διάρκεια του δευτέρου ημιχρόνου του αγώνα με τον Αρη, ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς θα σταθεί στην συμπεριφορά της αμυντικής γραμμής του. Απέναντι στην πίεση που κατάφερε να βάλει ο Άρης, σαν να μην έπαιζε με παίκτη λιγότερο, οι τέσσερις της αμυντικής γραμμής όπως και ο τερματοφύλακας κατάφεραν να ανταπεξέλθουν.
Με εξαίρεση τη φάση του 54’ου λεπτού, όταν ο Άρης απέδωσε πολύ καλό ποδόσφαιρο τοποθέτησης και ο Μπρούνο Γκάμα έπαιξε την μπάλα στην αδύναμη πλευρά της άμυνας του Παναθηναϊκού με συνέπεια ο Γκάνεα να επιτεθεί σε κενό χώρο και να σουτάρει ανενόχλητος, η αμυντική γραμμή των γηπεδούχων συμπεριφέρθηκε υποδειγματικά. Αυτό δεν είναι απλό, και γι’ αυτό δεν είναι μικρό πράγμα για μια ομάδα που έχανε τη συγκέντρωσή της στην φάση άμυνας στο παρελθόν. Για τον Παναθηναϊκό που φτιάχνει ο Γιοβάνοβιτς αυτό ήταν ακόμη ένα σημάδι προόδου, όταν το κοιτάζεις από αυτή την οπτική γωνία. Ο Σένκεφελντ με τον Βέλεθ, και ειδικά ο Ισπανός, κατάφεραν να κόψουν, να κερδίσουν σε μονομαχίες σε έδαφος και αέρα, να πάρουν την μπάλα, δηλαδή να φράξουν τον δρόμο προς την εστία απέναντι σε μια ομάδα που έβρισκε σχετικά εύκολα τον τρόπο να φτάνει με την μπάλα στα τελευταία 20 μέτρα του τερέν. Και το ίδιο μπορεί κανείς να πει και για τον Χουάνκαρ, αλλά και τον Κώτσιρα – τον πιο βελτιωμένο παίκτη του Παναθηναϊκού στη διάρκεια του τελευταίου μήνα.
Θετικά στοιχεία μπορεί να κρατήσει ο Γιοβάνοβιτς και από την απόδοση του πρώτου ημιχρόνου. Ο υψηλός ρυθμός στην ανάπτυξη των επιθέσεων, οι καλές αποφάσεις των ποδοσφαιριστών που άλλαζαν πρότυπο ανάπτυξης των επιθέσεων και έβαλαν ποικιλία, και το καθαρό μυαλό στο passing game απέναντι σε μια ομάδα που πρέσαρε ψηλά στην μπάλα ήταν πολύ καλά στοιχεία. Όπως και η αντίδραση της άμυνας κάθε φορά που προσπαθούσε να χτίσει επίθεση απέναντι σε έναν πιεστικό αντίπαλο.
Στο κομμάτι των αδυναμιών, η βασικότερη, η πιο χτυπητή αδυναμία που έβγαλε ο Παναθηναϊκός ήταν η αδυναμία του να διαχειριστεί αποτελεσματικά την κούρασή του απέναντι σε έναν αντίπαλο που έπαιζε με δέκα παίκτες και γι’ αυτό ήταν προβλέψιμος, στην ανάπτυξή του, από τα πρώτα λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου. Η ιδέα του Χερμάν Μπούργος και του Απόστολου Τερζή ήταν να συγκεντρώσουν τους ποδοσφαιριστές στον κεντρικό άξονα προκειμένου να καταφέρνουν να δημιουργούν καταστάσεις υπεραριθμίας ή έστω ισαριθμίας στην φάση επίθεσης. Ο Παναθηναϊκός έδειχνε ανήμπορος να διαβάσει τον τρόπο του αντιπάλου του και να υποχρεώσει με τις τακτικές ενέργειές του στην φάση κατοχής τους ποδοσφαιριστές του Άρη να “ανοιχτούν”. Δεν κατάφερνε να δίνει πλάτος στις επιθέσεις του ώστε να ανοίξει τις αποστάσεις μεταξύ των παικτών του Άρη και να τους “κουράσει”, για να επιβραδύνει τον δικό τους ρυθμό ανάπτυξης των επιθέσεων όταν επανακτούσαν την κατοχή. Και επειδή ήταν “κουρασμένος”, ο Παναθηναϊκός δεν είχε καλές τοποθετήσεις στις αρνητικές μεταβάσεις του, δηλαδή όταν έχανε την μπάλα, με συνέπεια να επιτρέπει στον Άρη να γίνεται απειλητικός και να ολοκληρώνει με σουτ μεγαλύτερο ποσοστό επιθέσεων (36%) από αυτό που έχει όταν παίζει με έντεκα παίκτες (μέσος όρος 22%). Η κούραση που έβγαλαν ο Βιγιαφάνιες και ο Ρούμπεν πήγε να πάρει μαζί του τον Παναθηναϊκό επειδή ο Γιοβάνοβιτς επέλεξε να αφήσει τον έναν μέχρι το 80’ στο ματς και τον δεύτερο μέχρι τη λήξη.
Αυτό που είδε ο Γιοβάνοβιτς στο β’ ημίχρονο είναι ένα καθαρό σημείο προβληματισμού ενόψει της συνέχειας, δεδομένου ότι η ομάδα του μπήκε σε έναν μήνα πλημμυρισμένο από συνεχόμενα μεγάλα παιχνίδια. Αν τον βρει τον τρόπο, ώστε η ομάδα του να μη χάνει την αγωνιστική ταυτότητά της από την κούραση, ο Παναθηναϊκός θα αυξήσει πολύ τις πιθανότητές του να βάλει στο τέλος σε αυτή τη σεζόν την ετικέτα της πιο επιτυχημένης των τελευταίων ετών. Αν όμως δεν την βρει την άκρη, λάθη σαν αυτό που έκανε ο Ρούμπεν στο 83’ο λεπτό, όταν έδωσε την μπάλα και την ευκαιρία στον Πάλμα για να επιτεθεί, δεν θα υπάρχει πάντα ένας συμπαίκτης για να τα διορθώσει, όπως έκανε σε αυτή τη φάση ο Βέλεθ με την παρέμβασή του.
Η λογική λέει ότι ο Γιοβάνοβιτς είναι αναγκασμένος να δείξει εμπιστοσύνη σε περισσότερους ποδοσφαιριστές. Ο χρόνος θα δείξει αν εκείνος και οι συνεργάτες του θα πράξουν αυτό, ή αν θα επιλέξουν να πάνε σε όλα τα ματς με 11-12 “βασικούς”. Ο χρόνος θα δείξει και αν θα δικαιωθεί ή όχι από τα αποτελέσματα η επιλογή που θα κάνουν. Στην αγωνιστική κατάσταση που βρίσκεται πάντως ο Παναθηναϊκός δεν έχει μεγαλύτερο αντίπαλο από την κούρασή του.
Comments