By Γιατί δεν κρίνονται ΟΛΑ βάσει αποτελέσματος, αλλά μετράει η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ που δίνει (ή δεν δίνει) κάθε προπονητής στην ομάδα του.
του Βασίλη Βέργη
Με ρώτησε φίλος μου ο οποίος διαφωνεί με την άποψη που εξέφρασα για «επιβεβλημένη παραίτηση του Δημήτρη Πρίφτη» από τη θέση του προπονητή του Παναθηναϊκού: «Αν δεν βγει στην Ευρώπη ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός θα γράψεις το ίδιο; Θα πεις, δηλαδή, ότι οφείλει να παραιτηθεί ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς ή να τον απολύσουν;»
ΟΧΙ είναι η απάντησή μου. Τεράστιο σαν της… 28ης Οκτωβρίου. Ακόμη κι αν ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός ΑΠΟΤΥΧΕΙ να βγει στην Ευρώπη (γιατί σίγουρα θα πρόκειται για βαριά αποτυχία), η εκτίμησή μου είναι ότι ΠΡΕΠΕΙ να συνεχίσει και τη νέα σεζόν με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
Ο λόγος; Απλούστατος. Ο Σέρβος έχει δώσει ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ και ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ στον δικό του Παναθηναϊκό. Εχει δημιουργήσει μία ομάδα με σταθερές. Μια ομάδα που (την παρέλαβε σε μαύρα χάλια αλλά) δουλεύτηκε και δουλεύεται για να έχει κατοχή μπάλας, για να παίζει με αρχές, για να προσπαθεί να ορίζει εκείνη την τύχη της στο παιχνίδι. Αλλοτε το καταφέρνει, άλλοτε όχι. Βρίσκεται όμως σε λεωφόρο ποδοσφαιρικών αρχών. Αυτό ουδείς μπορεί να το αμφισβητήσει.
Εχει κάνει λάθη ο Γιοβάνοβιτς στις επιλογές του; Προφανέστατα. Τα έγραψα και πριν ξεκινήσει η σεζόν, επιβεβαιώθηκαν στην πορεία. Και πόσο του στοίχισε, στην αρχή ιδίως, η μη απόκτηση ενός στόπερ-leader, το κυριότερο όμως η μεγάλη «πληγή» της απουσίας σέντερ φορ ο οποίος να καθαρίζει τα ματς. Να βγάζει τον Παναθηναϊκό από τα αδιέξοδα. Τώρα, πολλούς μήνες μετά, άπαντες μιλούν και γράφουν για την ανάγκη απόκτησης φορ. Πρώτοι απ’ όλους οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού και ο ίδιος ο Γιοβάνοβιτς.
Ολο αυτό που βλέπουμε από το περασμένο καλοκαίρι ονομάζεται «εξέλιξη». Άλλες φορές προχωράει, άλλες φορές τρακάρει. Όμως ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ο Παναθηναϊκός ποδοσφαιρικά. Και ο κόσμος το ΒΛΕΠΕΙ και το ΕΚΤΙΜΑΕΙ.
Προφανώς θα παίξει τεράστιο ρόλο και στην ουσία (γόητρο και οικονομικά) του συλλόγου αλλά και στην ψυχολογία του κόσμου (που είναι στο πλευρό του παρά το γεγονός ότι σε πολλά εκτός έδρας ματς τον «ξενερώνουν») το τελικό αποτέλεσμα. Αν δηλαδή ο Παναθηναϊκός βγει στην Ευρώπη από το πρωτάθλημα ή (πολύ περισσότερο) κατακτώντας το κύπελλο.
Όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση ΔΕΝ μετράει μόνο ο κυνισμός του αποτελέσματος (τον οποίο, παρεμπιπτόντως, ορθά κυνηγάει εσχάτως ο Γιοβάνοβιτς δείχνοντας ότι κι αυτός προσαρμόζεται). Μετράει η εξέλιξη. Ο ποδοσφαιρικός Παναθηναϊκός μέσα από τα λάθη του και τις μεγάλες δεδομένες διοικητικές του αδυναμίες, δουλεύει σωστά σε επίπεδο προπονητή και ομάδας. Αρα, ακόμη κι αν δεν καταφέρει να βγει στην Ευρώπη πρέπει να λειτουργήσει με ποδοσφαιρική σύνεση και να συνεχίσει να επενδύει στον προπονητή του. Γιατί εκείνος του έχει ΗΔΗ φτιάξει ταυτότητα, χαρακτήρα.
Αυτά τα τελευταία είναι που ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ ο μπασκετικός Παναθηναϊκός του Δημήτρη Πρίφτη. Οσοι με διαβάζουν στο site γνωρίζουν ότι δεν το έγραψα μετά την 4η σερί ήττα του Παναθηναϊκού από τον Ολυμπιακό αλλά τα σημειώνω στα γραπτά μου εδώ και πολύ καιρό. Προ ολίγων ημερών υπάρχει κείμενό μου στο SDNA με τίτλο «Το μπάσκετ όσα φάμε κι όσα πιούμε δεν το σώζει ούτε ο Νέντοβιτς».
Αποδείχθηκε περίτρανα στο ΟΑΚΑ. Δεν το έσωσε ο Νεμάνια Νέντοβιτς. Ούτε ο Ιωάννης Παπαπέτρου ούτε ο Γιώργος Παπαγιάννης. Οι τρεις μοναχικοί πυλώνες αυτής της ομάδας οι οποίοι όμως δεν αρκούν γιατί στο μπάσκετ μετράει Η ΟΜΑΔΑ.
Κι εδώ είναι που έχει αποτύχει ο Δημήτρης Πρίφτης: στη δημιουργία ταυτότητας και χαρακτήρα στον δικό του Παναθηναϊκό σε αντίθεση με τον Γιοβάνοβιτς.
Να κάνω μια παρένθεση. Πριν από λίγο χρόνια ο Γιώργος Μπαρτζώκας είχε φύγει… κυνηγημένος στο πάρκινγκ του ΣΕΦ, αν και πρωταθλητής Ευρώπης με τον Ολυμπιακό. Επέστρεψε έπειτα από αρκετές σεζόν πολύ πιο ώριμος και συνειδητοποιημένος. Θέτοντας ξεκάθαρα τους δικούς του όρους για να φτιάξει μια ομάδα όπως την ήθελε.
Αποδείχθηκε περίτρανα στο φινάλε της καριέρας του μεγάλου Σπανούλη. Ο Ολυμπιακός, όπως τον είχε στο μυαλό του ο Μπαρτζώκας, δεν «περιελάμβανε» τον Σπανούλη. Δεν έκανε πίσω ποτέ ο κόουτς. Όπως φέτος δεν κάνει πίσω στο ότι ο σπουδαίος Σλούκας είναι ΜΕΡΟΣ της ομάδας και όχι η ομάδα «πίσω» από τον Σλούκα.
Ο Μπαρτζώκας έβαλε αρχές στον Ολυμπιακό. Γι αυτό και πάντοτε ξέρεις τι να περιμένεις βλέποντάς τον στο παρκέ. Επαναλαμβάνω: μια ομάδα ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ!
Κι εδώ είναι το μέγα θέμα με τον Δημήτρη Πρίφτη. Να το ξαναπώ: ουδείς ισχυρίζεται ότι ο Πρίφτης δεν είναι καλός προπονητής. Το έχει αποδείξει με την πορεία του. Όμως στον Παναθηναϊκό δημιούργησε μια απίστευτη κακοτεχνία. Κάτι που δεν έχει αρχή και τέλος, δεν ξέρεις που στηρίζεται και τι προσπαθεί να πρεσβεύσει μπασκετικά.
Είχε ένα συγκεκριμένο μπάτζετ να διαχειριστεί. Το γνώριζε όταν είπε «ναι» στους Αλβέρτη, Διαμαντίδη. Το πρόβλημα ήταν οι επιλογές του. Και σε εκείνους που πήρε και σε εκείνους που ΔΕΝ πήρε.
Οι τραγικές επιλογές στο «άσο». Ο Οκάρο Ουάιτ που δεν βγήκε με τίποτα. Οι ξένοι που επέλεξε και ουδείς έχει βοηθήσει πραγματικά (αφήνουμε στην άκρη τον Μέικον γιατί αυτός μπορεί να έχει εξέλιξη). Και μια σειρά άλλα ζητήματα που έχουν πολλάκις αναλυθεί. Το βράδυ της Δευτέρας προέκυψαν και οι… απίθανες δηλώσεις του που έκαναν τα πράγματα ακόμη χειρότερα.
Γι αυτό, λοιπόν, λέω με ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ, ότι υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα φετινά πεπραγμένα Γιοβάνοβιτς και Πρίφτη ακόμη κι αν το φινάλε της σεζόν βρει τις δύο ομάδες να έχουν αποτύχει στους στόχους τους.
ΥΓ: Εχω βαρεθεί να διαβάζω σχόλια του τύπου «Δεν γράφετε για την απουσία μεγαλομετόχου στον μπασκετικό Παναθηναϊκό». Τα ίδια και τα ίδια. Η κατάσταση ήταν ΔΕΔΟΜΕΝΗ όταν δέχτηκε να πάει ο Πρίφτης στον Παναθηναϊκό. Το γνώριζε πως ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έχει πλήρως αποστασιοποιηθεί (Όπως γνώριζε ο Γιοβάνοβιτς ότι θα συνεργάζοταν με τον Αλαφούζο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται). Γι αυτό και κάθε ρεπορτάζ γίνεται στη λογική «Να πάρει ο Παναθηναϊκός το ΟΑΚΑ ώστε να δρομολογηθούν ουσιαστικά οι συνθήκες πώλησης της ΚΑΕ».
Αν κάθε φορά που χάνει ο Παναθηναϊκός από τον Ολυμπιακό… δεν κρίνονται ο προπονητής και οι παίκτες επειδή εδώ και δύο χρόνια έχει αποστασιοποιηθεί ο μεγαλομέτοχος, τότε δεν υπάρχει λόγος να κρίνονται οι επαγγελματίες εργαζόμενοι παρά μόνο τα αφεντικά σε οποιαδήποτε δουλειά. Και στη δική μου και στη δική σας.
Με αυτή τη λογική κάθε προπονητής που έχει σημαντικές επιτυχίες να λέμε ότι δε κερδίζει αυτός και η ομάδα που δημιούργησε τους τίτλους, αλλά μόνο ο μεγαλομέτοχος που βάζει τα λεφτά. Για σκεφτείτε το…
ΥΓ2: Μεγαλύτερο παράδειγμα από τον Πέδρο Μαρτίνς ίσως δεν υπάρχει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Την πρώτη του σεζόν ο Ολυμπιακός δεν πήρε το πρωτάθλημα, σωστότερα το έχασε από τον σαφώς ανώτερο ΠΑΟΚ.
Τότε (αλλά και στη συνέχεια με έναν αποκλεισμό του Ολυμπιακού από τη Λαμία στο κύπελλο) αρκετοί και ΕΝΤΟΣ κλαμπ «έτρωγαν» τα αυτιά του Μαρινάκη να διώξει τον Πορτογάλο προπονητή.
Εκείνος όμως επέμεινε γιατί είχε δει –όπως και ο κόσμος του Ολυμπιακού- ότι ο Μαρτίνς έθεσε βάσεις, δημιούργησε ταυτότητα σε μία ομάδα η οποία έπαιζε καλή μπάλα από τον πρώτο του χρόνο. Και αυτό φάνηκε στη συνέχεια με τον Ολυμπιακό να κυριαρχεί τα επόμενα 3 χρόνια στην Ελλάδα.
Ήμουν από εκείνους που έλεγαν από την 1η σεζόν ότι ο Ολυμπιακός όφειλε να κρατήσει τον Μαρτίνς στον πάγκο και να επενδύσει στη δουλειά του. Γιατί είχε δείξει τα χαρακτηριστικά της. Γιατί δεν είναι όλα μόνο «αποτέλεσμα» αλλά εκείνο που μετράει είναι η σωστή οδός στη δουλειά. Ακόμη και μέσα από εμπόδια και αγκάθια θα σε βγάλει τελικά εκεί που προσδοκάς.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι με τα αδιέξοδα και την άρνηση κατανόησής τους…
Πηγή: sdna.gr
Comments