Άξιος της μοίρας του

Καταρχάς, το ματς με τους «ερυθρόλευκους» θα μπορούσε να αποτελέσει μια καλή ευκαιρία… επανεκκίνησης για την ομάδα του Πρίφτη, που έρχεται από μια σχεδόν καταστροφική χρονιά την Ευρωλίγκα.

Συν τοις άλλοις, μια πιθανή νίκη θα έδινε στο «τριφύλλι» την κατάλληλη τονωτική ένεση ενόψει των (πιθανών) ραντεβού των δύο «αιωνίων» στους τελικούς του πρωταθλήματος και θα χάριζε το πλεονέκτημα έδρας, που τόσο πολύ είχε ανάγκη, αφού ο κόσμος του αποτελεί πάντα τον 6ο παίκτη του.

Το παιχνίδι ξεκίνησε με καλούς οιωνούς για τους «πράσινους», που έδειχναν να ελέγχουν τον ρυθμό και με καλές συνεργασίες στην επίθεση, απέκτησαν ένα μικρό προβάδισμα. Βέβαια, για μια ακόμα φορά πλήρωσαν την αστοχία τους στο τελευταίο δίλεπτο και μάλλον απρόσμενα βρέθηκαν πίσω στο σκορ στο φινάλε της πρώτης περιόδου.

Αμυντικά, το τρικ του Πρίφτη να στείλει τον Έβανς ή τον Γουάιτ (τα δύο «τεσσάρια» της ομάδας δηλαδή) στον Ντόρσεϊ αρχικά και στον Σλούκα εν συνεχεία, απέδωσε καρπούς, αφού οι δύο γκαρντ του Ολυμπιακού δεν κατάφεραν να βρουν ελεύθερο πεδίο (είτε να εκτελέσουν με άνεση είτε να πασάρουν στον Φαλ) έχοντας πάντα έναν ψηλότερο αντίπαλο μπροστά τους.

Ο Παναθηναϊκός συνέχισε να κυκλοφορεί πολύ σωστά την μπάλα και έβγαλε συνεχώς ελεύθερα σουτ, γι’ αυτό και απομακρύνθηκε με +6 (30-24 στο 17’). Παρ’ όλα αυτά, δεν κατάφερε να κλείσει το ημίχρονο έχοντας προβάδισμα (σ.σ. 34-34) κι ενώ είχε 12 ασίστ και μόλις ένα λάθος σε αυτό το διάστημα! Άξιος της μοίρας του…

Μοιάζει σχεδόν απίστευτο το γεγονός πως οι «πράσινοι» δεν είχαν διαφορά τουλάχιστον 6-7 πόντων πηγαίνοντας στην ανάπαυλα αν λάβουμε υπ’ όψιν μας τη σχετική αναλογία των δύο ομάδων σε ασίστ και λάθη (12-1 έναντι 7-5). Φυσικά υπάρχει εξήγηση και έχει να κάνει με την αστοχία των γηπεδούχων έξω από τα 6,75μ. (6/18) σε σουτ που ήταν με πολύ καλές προϋποθέσεις.

Κι ενώ η ομάδα του Πρίφτη έδειχνε να έχει φέρει το παιχνίδι στον ρυθμό που θέλει, μπήκε στην 3η περίοδο έχοντας μια ανεξήγητη… τρικυμία στο μυαλό της: 2 λάθη στα πρώτα 2 λεπτά και ένα αχρείαστο αντιαθλητικό φάουλ του Νέντοβιτς στο 25’, αποδεικνύουν ότι χάθηκε τελείως η συγκέντρωση που υπήρχε.

Το ακόμα χειρότερο για το «τριφύλλι» ήταν ότι απώλεσε μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα το προβάδισμα των 6 πόντων που απέκτησε, το οποίο έμοιαζε… τεράστιο σε ένα τόσο κλειστό παιχνίδι: το 45-39 μετατράπηκε σε 45-47 σε σχεδόν 2 λεπτά. Αν μη τι άλλο αυτό ήταν ένα καίριο χτύπημα στην εύθραυστη ψυχολογία της ομάδας.

Μια απ’ τα ίδια και στο 4ο δεκάλεπτο, με τους «πράσινους» να μην κεφαλαιοποιούν το προβάδισμα που πήραν με το απίθανο τρίποντο του Νέντοβιτς (57-56 στο 34’), που άναψε τη σπίθα στην εξέδρα, αλλά ούτε και να αξιοποιούν τα ελεύθερα σουτ που είχαν, κυρίως με τον Γουάιτ, ο οποίος είχε 0/4 τρίποντα.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε ένα ακόμα επιθετικό βραχυκύκλωμα, που θύμισε τον πρόσφατο τελικό Κυπέλλου. Από το 60-61 στο 4:39 έπρεπε να περάσουν 4 λεπτά και 36 δευτερόλεπτα (!) για να βρει σκορ (με το φόλοου κάρφωμα του Παπαγιάννη) ο Παναθηναϊκός, ο οποίος έμεινε πάλι άποντος στην πιο κρίσιμη καμπή του αγώνα.

Πώς να διεκδικήσεις τη νίκη κόντρα σε έναν αντίπαλο που έχει περισσότερες λύσεις και πιο εύρυθμη λειτουργία; Ίσως σε εκείνο το σημείο θα έπρεπε να περάσει η μπάλα πιο κοντά στη ρακέτα και να επιχειρήσουν διαφορετικά πράγματα οι παίκτες του Πρίφτη (με διεισδύσεις για παράδειγμα), ειδικά από τη στιγμή που απουσίαζε από το παρκέ το «σκιάχτρο» (βλ. Φαλ).

Στα τελευταία δευτερόλεπτα, οι «πράσινοι» προσπάθησαν να ρίξουν τη διαφορά από το -6, αλλά δεν είχαν ούτε την ψυχολογία, ούτε το κουράγιο, ούτε την απαιτούμενη ευστοχία για να τα καταφέρουν. Έτσι, θα χρειαστούν τώρα ένα (τουλάχιστον) διπλό στο ΣΕΦ για να υπερασπιστούν τον τίτλο του πρωταθλητή.

Υ. Γ. Εκ του αποτελέσματος, κρίνεται λανθασμένη η απόφαση του κόουτς να ξεχάσει τον Μαντζούκα σε όλο το δεύτερο ημίχρονο, αφού ο ταλαντούχος φόργουορντ ήταν πολύ χρήσιμος στο πρώτο μέρος με τη διάθεση και την ενέργεια που έβγαζε, κυρίως στην άμυνα. Προκαλεί ερωτήματα και η μη χρησιμοποίηση του Κασελάκη και του Καββαδά, που θα μπορούσαν να βοηθήσουν με το post παιχνίδι τους και να δώσουν ανάσες στους υπόλοιπους.

Υ. Γ. 2 Το λέμε συνέχεια, αλλά πόσο λείπει από αυτή την ομάδα ένας κανονικός playmaker.

Υ. Γ. 3 Εξαιρετική και δίχως παρατράγουδα (αν εξαιρέσουμε κάποιες ρίψεις αντικειμένων στο προστατευτικό δίχτυ) η ατμόσφαιρα από τους περίπου 12.500 φιλάθλους του Παναθηναϊκού, που χειροκρότησαν την ομάδα τους παρά την ήττα κι ενώ υπήρχαν αρκετές περιπτώσεις που οι παίκτες του Ολυμπιακού (ευτυχώς όχι όλοι) προκαλούσαν με τις αντιδράσεις τους.