Με πείσμα και υπομονή έμεινε στην κορυφή

Ο Μίλωνας είναι μια ομάδα που στα χέρια του Σάκη Ψάρρα έχει μετατραπεί σε έναν αξιόμαχο και σκληροτράχηλο αντίπαλο. Μπορεί η πέμπτη θέση να αφήνει την ομάδα της Νέας Σμύρνης εκτός διεκδίκησης κάποιας διάκρισης αλλά αυτό δε σημαίνει πως το πέρασμα κάθε αντιπάλου από τη Νέα Σμύρνη είναι εύκολη υπόθεση. Από την άλλη, ο πρωτοπόρος Παναθηναϊκός που διεκδικεί το πρωτάθλημα είχε (πριν το παιχνίδι με το Μίλωνα) πέντε παιχνίδια από τα οποία εξαρτάται ο μεγάλος του στόχος.

Με τα παιχνίδια με ΠΑΟΚ, Ολυμπιακό και Φοίνικα να ακολουθούν ανάμεσά μεταξύ αυτών σημαίνει πως χαμένος βαθμός κόντρα σε Μίλωνα και Κηφισιά ισοβαθμεί με καταστροφή. Σαφώς και οι δύο αυτές ομάδες είναι ικανές για όλα αλλά όταν διεκδικείς τον τίτλο του πρωταθλητή δεν επιτρέπεται να χάνεις βαθμούς σε αυτά τα ματς.

Πιθανώς ένα τέτοιο καμπανάκι να χτύπησε στον πάγκο του τριφυλλιού μετά το δεύτερο σετ. Η αστάθεια στο μπλοκ, η δυσκολία στο τελείωμα πόντων αλλά και τα χτυπήματα του Καϊσλασάλο που έμοιαζαν να μη σταματιούνται ζόρισαν τον Παναθηναϊκό. Έτσι, ο Μίλωνας, απαλλαγμένος από κάθε είδους άγχος και βαρίδια, πήρε σετ και έβαλε δύσκολα στην ομάδα του Δημήτρη Ανδρεόπουλου.

Οι πράσινοι είχαν δύο σταθερές στο παιχνίδι τους. Η μία ήταν ο Θανάσης Πρωτοψάλτης που ήταν πολύ καλός τόσο επιθετικά όσο και στο κομμάτι της υποδοχής ενώ μεταξύ άλλων είχε 4 άσσους από τους οποίους οι 3 ήταν συνεχόμενοι. Επίσης, ο Στάλεκαρ μπορεί να είχε 4/11 επιθέσεις αλλά χάλασε πολλές επιθέσεις του Μίλωνα και μάλιστα σε αρκετές περιπτώσεις με μονό μπλοκ. Μπορεί σε μόνο δύο περιπτώσεις να πήρε πόντο από μπλοκ αλλά οι μπάλες που χάλασε ήταν εξίσου σημαντικές καθώς πρόσφερε εύκολες άμυνες στους συμπαίκτες του.

Ο Ντερ Ντρις είχε τα πάνω και τα κάτω του αλλά η συνολική εικόνα του ήταν θετική καθώς στις κρίσιμες επιθέσεις βρήκε λύσεις. Ο X factor, όμως, ήρθε από τον πάγκο. Με τον Ραγκέλ να μην κάνει το καλύτερό του παιχνίδι ο Μπάσης ήρθε από τον πάγκο για να βάλει το… λιθαράκι του. Οι φάσεις στις οποίες ο Έλληνας κεντρικός έπρεπε να δώσει βοήθεια ήταν απόλυτα έτοιμος και χωρίς να κάνει φαντασμαγορικά πράγματα είχε ουσία στο παιχνίδι του.

Ο Μίλωνας πέρα από τον Καϊσλασάλο είχε σε καλή μέρα τον Σπύρο Χανδρινό αλλά και τον Μπράιαν. Ο Κουβανός κεντρικός εκμεταλλεύτηκε τις ολιγωρίες των φιλοξενούμενων και υπήρχαν σημεία στο παιχνίδι που έμοιαζε ασταμάτητος. Όταν το μπλοκ του Παναθηναϊκού βρήκε ρυθμό και όταν τα σερβίς άρχισαν να πιέζουν ακόμα περισσότερο την υποδοχή των γηπεδούχων όλα έγιναν πιο εύκολα για την ομάδα του Ανδρεόπουλου και ταυτόχρονα οι παίκτες του Μίλωνα οδηγήθηκαν σε εύκολα λάθη χαρίζοντας ηρεμία και πολύτιμους πόντους στον Παναθηναϊκό.

Στο τέλος της μέρας αυτό που μετράει είναι οι βαθμοί και εκεί φαίνεται πως ο Παναθηναϊκός πέρασε αυτή την «αποστολή» χωρίς να χάσει τίποτα. Τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα. Όποιος από τους πρωτοπόρους καταφέρει να πάρει τέσσερις νίκες σε τέσσερα παιχνίδια θα είναι κατά πάσα πιθανότητα πρωταθλητής. Η δυσκολία και η κρισιμότητα των αγώνων που έμειναν είναι στο μέγιστο και δεν είναι υπερβολή ο όρος «τελικός» σε κάθε μία από τις αγωνιστικές που έμειναν. Κόντρα στον ΠΑΟΚ ο Παναθηναϊκός καλείται να αγγίξει το άριστα. Σε ένα τέτοιο παιχνίδι ο αντίπαλος έχει τις ίδιες σχεδόν πιθανότητες και μια εύκολη και καθαρή νίκη είναι δύσκολη υπόθεση. Εκεί, όμως, δείχνει κανείς ότι είναι άξιος να πάρει το πρωτάθλημα, όταν τα βάζει με τους καλύτερους και βγαίνει νικητής.