Αποκάλυψη από τον Κόπονεν: «Ήμουν κοντά στον Παναθηναϊκό!»

Έπειτα από μια γεμάτη και πετυχημένη καριέρα στην Ευρώπη, πώς πήρες την απόφαση να επιστρέψεις στην Φινλανδία;

«Το καλοκαίρι συζητήσαμε με την οικογένειά μου, κάναμε μια μεγάλη κουβέντα και μετά από 13 χρόνια άρχισα να νιώθω ότι ήρθε η ώρα να επιστρέψω. Είχα κάποιες επιλογές να παίξω στην Ευρώπη, πιο συγκεκριμένα, Ισπανία, Ιταλία, Ρωσία, όμως ένιωσα ότι ήταν η ώρα να γυρίσω σπίτι γιατί αυτή θα είναι η τελευταία σεζόν μου. Ήθελα να τελειώσω την καριέρα μου σπίτι. Ήταν εύκολη απόφαση».

Είπες ότι αυτή θα είναι η τελευταία σεζόν σου. Πόσο δύσκολο θα είναι για σένα να σκεφτείς ότι μετά το επόμενο καλοκαίρι δεν θα έχεις προετοιμασία, δεν θα έχεις παιχνίδια. Πώς το διαχειρίζεσαι;

«Προφανώς και θα είναι κάτι νέο και πρώτα απ’ όλα θέλω να τελειώσω τη σεζόν με τον σωστό τρόπο, να κατακτήσουμε το πρώτο πρωτάθλημα στο Ελσίνκι και αν το σώμα μου το επιτρέψει να είμαι υγιής, γιατί έχω αντιμετωπίσει αρκετά θέματα με τραυματισμούς. Το όνειρό μου είναι να τελειώσω την καριέρα μου στο Eurobasket με την εθνική Φινλανδίας. Θέλω να είμαι εκεί και τότε θα προετοιμαστώ για το επόμενο βήμα στην ζωή μου».

Ποιο είναι αυτό;

«Δεν είμαι σίγουρος ακόμα. Θα περάσω χρόνο με τη γυναίκα και τα παιδιά μου, που είναι μικρά σε ηλικία. Μετά απ’ αυτό δεν έχω κάποια ιδέα. Σίγουρα όμως θα έχει σχέση με το μπάσκετ. Είτε σαν προπονητής, είτε σαν ατζέντης. Θα δούμε».

Μετανιώνω που δεν είχα την ευκαιρία να κερδίσω μια Euroleague

Ποια είναι η κληρονομιά του Πέτερι Κόπονεν;

«Θεωρώ πως είχα μια πετυχημένη καριέρα, έπαιξα σε αρκετές ομάδες. Αυτό για το οποίο μετανιώνω είναι πως δεν είχαν ευκαιρία να κερδίσω την Ευρωλίγκα. Ήταν όνειρο για χρόνια, όμως δεν το κατάφερα. Ξέρω ότι όλοι θα με θυμούνται σαν καλό συμπαίκτη, σαν κάποιον που δούλεψε σκληρά και έναν παίκτη που έκανε το καλύτερο για την ομάδα του. Πάντα προσπαθούσα και έκανα τα πάντα για την ομάδα. Ήθελα να είμαι καλός παίκτης και καλός συμπαίκτης».

Δεν υπάρχουν πολλοί Φινλανδοί που έπαιξαν στην Euroleague. Εσύ το έκανες και μάλιστα για αρκετά χρόνια. Πώς ήταν για σένα το να παίζεις στο υψηλότερο επίπεδο στην Ευρώπη;

«Ήμουν τυχερός και ήταν μεγάλη τιμή να παίζω για πολλά χρόνια. Στην Φινλανδία αρχίζουν να αναγνωρίζουν περισσότερο την Ευρωλίγκα. Το μπάσκετ παραμένει ακόμα μικρό. Είναι ΝΒΑ ή… τίποτα. Εγώ θεωρώ πως άνοιξα τα μάτια των Φινλανδών, δείχνοντάς τους πόσο σκληρή και απαιτητική είναι η Ευρωλίγκα. Το όνειρό μου είναι να έχουμε μια πολύ καλή ομάδα που θα παίζει στην Ευρώπη σε υψηλό επίπεδο. Θα δούμε. Το μπάσκετ προχωράει και αρκετοί παίκτες παίζουν σε υψηλό επίπεδο, οπότε θα δούμε».

Πόσο εφικτό είναι να παίξει μια ομάδα από την Φινλανδία σε τόσο υψηλό επίπεδο;

«Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πως δεν έχουμε τις εγκαταστάσεις για να πάμε στο επόμενο επίπεδο. Κάποιες ομάδες χτίζουν νέα γήπεδα. Είναι ένα βήμα. Έχουμε τρόπο ακόμα. Η Ευρωλίγκα είναι πολύ ψηλά, είναι η καλύτερη διοργάνωση στην Ευρώπη. Όλοι θέλουν να παίξουν εκεί. Είναι δύσκολο για την ώρα, αλλά όχι αδύνατο».

Στην καριέρα σου αντιμετώπισες πολλούς παίκτες υψηλού επιπέδου. Ποιοι ήταν οι 5 καλύτεροι και πιο σκληροί με τους οποίους τέθηκες αντιμέτωπος;

«Υπάρχουν πολλοί (γελάει). Το είδωλό μου ήταν ο Σπανούλης και πάντα ήταν δύσκολο να τον μαρκάρεις. Όταν ήταν νεότερος είχε πάρα πολλά όπλα και ήταν δύσκολο να τον μαρκάρεις. Θα έλεγα επίσης τον Ναβάρο, πριν γίνω συμπαίκτης του ήταν πολύ δύσκολο να τον μαρκάρεις και όταν έβγαινε από το σκριν δεν έχανε σουτ με τίποτα. Από την Ρεάλ όλοι θα έλεγαν τον Ντόντσιτς, που είναι σπουδαίος, αλλά για μένα ο πιο δύσκολος ήταν ο Καμπάτσο. Έχει τρομερή ενέργεια και πάντα πιέζει για να κλέψει τη μπάλα. Ήταν πολύ δύσκολος αντίπαλος. Ο Νάντο Ντε Κολό κάνει πολλά καλά πράγματα στο παρκέ πάντα έχει τον τρόπο να παίρνει αυτό που θέλει. Είναι πολύ έξυπνος παίκτης. Για μένα ο πιο δύσκολος αντίπαλος ήταν ο Κιθ Λάνγκφορντ. Όταν παίζαμε ένας εναντίον ενός ήταν τρομερά δύσκολος. Δεν έχανε σουτ».

Στην Μπαρτσελόνα είχες την ευκαιρία να παίξεις σε ένα πολύ απαιτητικό κλαμπ που θέλει μόνο επιτυχίες. Αυτή η εμπειρία πόσο σε ωρίμασε, παίζοντας υπό τέτοια πίεση;

«Ήταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Παράλληλα ήταν δύο άτυχες σεζόν για μένα. Στην πρώτη σεζόν είχαμε ένα τουρνουά στην Αθήνα και μετά επέστρεψα στην Βαρκελώνη είχα ένα τροχαίο που με κράτησε κάμποσο καιρό εκτός δράσης. Μετά που επέστρεψα στη δράση ευτυχώς ήταν όλα καλά, αλλά η εμπειρία ήταν τρομακτική. Το σκέφτομαι κάθε μέρα ότι είμαι ακόμα εδώ και παίζω. Είχα επίσης αρκετούς τραυματισμούς, όλη η ομάδα είχε τραυματισμούς. Δεν βρήκαμε ρυθμό ποτέ. Ήταν δύσκολη σεζόν και μείναμε εκτός πλέι οφ από την Βαλένθια. Εγώ είχα πρόβλημα τραυματισμού στον ώμο που ο γιατρός μου είπε ότι θα έπρεπε να μείνω 8 μήνες εκτός. Οι γιατροί και οι φυσιοθεραπευτές της εθνικής ομάδας έκαναν τρομερή δουλειά και 2-3 μήνες μετά τον τραυματισμό έπαιξα στο Eurobasket, όμως ήταν πάρα πολύ δύσκολα, δεν μπορούσα να σηκώσω μεγάλο βάρος στο χέρι. Ήταν δύο άτυχες σεζόν. Είμαι ακόμα όμως χαρούμενος και ήταν τιμή που έπαιξα στην Μπαρτσελόνα. Ήταν άτυχη η παρουσία μου στην ομάδα».

Ο Μπαρτζώκας ήταν άτυχος στην Μπαρτσελόνα, αλλά είναι εξαιρετικός προπονητής

Την πρώτη σεζόν σου στην ομάδα συνεργάστηκες με τον Γιώργο Μπαρτζώκα. Πώς ήταν αυτή η συνεργασία για σένα;

«Για μένα όλα ήταν καλά. Δεν ήταν και για τον ίδιο εύκολη σεζόν. Είχαμε τραυματισμούς και έπρεπε να αλλάζει συνεχώς παίκτες. Έτσι, δεν βρήκαμε ποτέ ρυθμό. Στο μπάσκετ όλα έχουν να κάνουν με τις λεπτομέρειες. Αυτές κάνουν τη διαφορά. Δεν τις βρήκαμε και δεν ήταν εύκολο για τον ίδιο. Σαν άνθρωπος είναι εξαιρετικός. Είναι πολύ καλός προπονητής. Έτσι είναι ο αθλητισμός όμως. Κάποιες φορές δεν πηγαίνουν τα πράγματα όπως τα θες και υπάρχουν ατυχίες».

Είπες νωρίτερα πως αυτό για το οποίο έχεις μετανιώσει ήταν ότι δεν κέρδισες την Euroleague. Στην πορεία σου είχες προτάσεις από ελληνικές ομάδες. Μετάνιωσες που δεν αποδέχτηκες μία από αυτές;

«Πάντα υπήρχαν κάποιες συζητήσεις. Πάντα κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, που οι φήμες είναι πολλές. Πριν πάω στην Μπάγερν Μονάχου ήμουν κοντά στον Παναθηναϊκό. Είχα μιλήσει με τον Τσάβι Πασκουάλ, όμως δεν τελειώσαμε το deal και έτσι πήγα στην Μπάγερν. Πάντα υπάρχουν… φωνές και φήμες. Όμως για μένα η εμπειρία να παίζω μπροστά σε τέτοιο κόσμο ήταν τρομερή κάθε φορά. Είναι πάντα ξεχωριστό να παίζεις στην Ελλάδα. Ο κόσμος δημιουργεί τρομερή ατμόσφαιρα. Θα ήταν τιμή για μένα να παίξω σε μια ελληνική ομάδα. Δεν συνέβη και τώρα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κοιτάμε πίσω και να λέμε “τι θα γινόταν αν…”. Αλλά εκείνη τη στιγμή παίρνεις πάντα την απόφαση που θεωρείς καλύτερη για σένα».

Αν κοιτούσες πίσω ή αν είχες τη δυνατότητα να γυρίσεις το χρόνο πίσω, τι θα άλλαζες στην καριέρα σου;

«Το έχω σκεφτεί αρκετές φορές. Ίσως όταν ήμουν νεότερος να μην υπέγραφα πολυετές συμβόλαιο στην Ιταλία, αλλά η Βίρτους Μπολόνια μου είχε κάνει μια πρόταση που ήταν σπουδαία και με βοηθούσε να βελτιωθώ σαν παίκτης. Ίσως να έπαιρνα τον δρόμο για το ΝΒΑ πιο σύντομα και αν δεν δούλευε να επέστρεφα στην Ευρώπη. Μετά απ’ όλα είναι εύκολο να λες τι θα έκανες. Εκείνη τη στιγμή πάντα έπαιρνα την καλύτερη απόφαση για μένα και την οικογένειά μου».

Στην Ελλάδα έμαθαν άπαντες την αξία σας στο Eurobasket του 2013, όπου ως αντίπαλος της Εθνικής έκανες σπουδαία παιχνίδια. Ένιωσες ότι το τουρνουά εκείνο ήταν η καλύτερη διαφήμιση του παιχνιδιού σου;

«Θα έλεγα ότι το παιχνίδι με την Ελλάδα ήταν σημαντικό. Η εθνική ομάδα είναι σημαντικό κομμάτι για μένα και την καριέρα μου. Ήμουν ηγέτης για την ομάδα και έδειχνα τι μπορώ να κάνω σαν ηγέτης. Κάθε παιχνίδι ήταν σημαντικό για μένα. Κόντρα στην Ελλάδα είχα πολλά καλά παιχνίδια, δεν ξέρω γιατί. Ως νέος στο Κόπερ είχα ένα πολύ καλό παιχνίδι απέναντι στην Ελλάδα, θυμάμαι. Στο Eurobasket του Ελσίνκι είχα καλό παιχνίδι. Δεν ξέρω γιατί, ίσως ήταν σημάδι ότι έπρεπε να υπογράψω σε μια ελληνική ομάδα».

Στην πορεία σου είχες τη δυνατότητα να παίξεις απέναντι στον Στεφ Κάρι και την Team USA στο World Cup του 2014. Πώς ήταν η εμπειρία εκείνη απέναντι στους κορυφαίους παίκτες του κόσμου;

«Ήταν τρομερά! Από παλιά ήταν όνειρο για εμάς να βρεθούμε στη μεγάλη σκηνή και να παίξουμε απέναντι σε τέτοιες ομάδες. Όταν πήγα εγώ στην εθνική ανδρών παλεύαμε ακόμα στην δεύτερη κατηγορία και τώρα έχουμε παίξει σε συνεχόμενα Eurobasket και 2 παγκόσμια κύπελλα. Απέναντι στην Team USA παίξαμε μπροστά σε 10.000 Φινλανδούς στο Μπιλμπάο. Ο κόσμος είναι τρομερός και στεκόταν στο πλευρό μας. Παίζαμε κόντρα στην Team USA! Ξέραμε ότι δεν είχαμε τύχη, αλλά παίξαμε και δείξαμε τι μπορούσαμε να κάνουμε κόντρα στους καλύτερους. Ήταν πολύ καλό παιχνίδι, ήταν μια πολύ καλή ανάμνηση».

Τι θυμάσαι από εκείνο το παιχνίδι;

«Θυμάμαι όσα κάναμε παίζοντας κόντρα σε μερικούς από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο. Θυμάμαι πως μιλήσαμε με τον Μόντι Ουίλιαμς, ο οποίος ήταν προπονητής μου στο Summer League του Πόρτλαντ και όταν με είδε μου είπε “θα έπρεπε να έρθεις στο ΝΒΑ”. Εγώ του είπα “είμαι καλά εδώ”. Ήταν πολύ καλή εμπειρία. Χάσαμε με 50 πόντους περίπου, αλλά αυτό που έμεινε ήταν η ατμόσφαιρα και όσα ζήσαμε. Ήταν τρομερή εμπειρία».

Αναφέρθηκες στο ΝΒΑ, είχες την ευκαιρία να παίξεις στη λίγκα;

«Κατά τη διάρκεια της θητείας μου στην Χίμκι είχα την ευκαιρία να παίξω στο ΝΒΑ, αλλά την ίδια στιγμή είχα σταθεροποιήσει τον εαυτό μου στην Ευρώπη και η πρόταση δεν ήταν αρκετά καλή για να κάνω το ταξίδι. Ένιωσα ότι ήταν καλύτερο να μείνω στη Χίμκι και να υπογράψω νέο συμβόλαιο, πριν πάω στην Μπαρτσελόνα. Ήταν ευκαιρία, αλλά δεν ήθελα να πάω εκεί και απλώς να κάθομαι στον πάγκο να βλέπω τα παιχνίδια. Στο ΝΒΑ έχεις ευκαιρία να παίξεις, αλλά κάποιες φορές δεν την έχεις. Ήταν δύσκολη απόφαση, αλλά είχα δουλέψει τόσο για να φτάσω εδώ, οπότε ήθελα να μείνω και να παίξω στην Ευρώπη».

Στο ΝΒΑ υπάρχει ένας Φινλανδός που έχει χαράξει τη δική του πορεία, ο Λάουρι Μάρκανεν. Τι έχεις δει σχετικά με την πρόοδό του φέτος;

«Βλέπω ότι τα πηγαίνει πολύ καλά Αυτή τη σεζόν δεν περίμενε κανείς το Κλίβελαντ να είναι τόσο καλό. Έχουν πολύ καλή σεζόν και ο Λάουρι παίζει εξαιρετικά. Έχει την ευκαιρία να παίζει με πολλούς καλούς παίκτες και στους Καβαλίερς έχει την ευκαιρία να παίζει μαζί με 2 ψηλούς ακόμα, τον Άλεν και τον Μόμπλεϊ. Αυτό τον βοηθάει πολύ και δείχνει πόσο ευέλικτος είναι στο παρκέ. Σουτάρει πολύ καλά τη μπάλα, παίρνει ριμπάουντ, παίζει καλή άμυνα. Είμαι περήφανος για την πορεία του και τον τρόπο που προσαρμόστηκε σε μια ομάδα που κερδίζει. Είναι ομαδικό σπορ και η ομάδα του κερδίζει και αυτός ανταποκρίνεται εξαιρετικά στον ρόλο του».

Του έχεις δώσει κάποια συμβουλή για να βελτιώσει το παιχνίδι του;

«Ναι πάντα μιλάμε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Κάποιες φορές μιλάμε με μηνύματα στη σεζόν. Η αλήθεια είναι πως είναι εξαιρετικός παίκτης, δεν χρειάζεται κάποια ιδιαίτερη συμβουλή. Είναι ξεχωριστός. Δεν χρειάζεται να του πεις πολλά. Όταν τον είδα για πρώτη φορά όλοι έλεγαν ότι ήταν το next big thing και δούλευε πολύ σκληρά. Ήταν εκεί και δούλεψε όλη τη ζωή του για να είναι εκεί. Αξίζει κάθε έπαινο για την πορεία του».

Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο θα έλεγα στον νεότερο εαυτό μου να απολαύσει κάθε μέρα του ταξιδιού…

Για τον Πέτερι Κόπονεν το γεγονός ότι έχει κερδίσει τον σεβασμό των συμπαικτών του, των αντιπάλων, του κόσμου τι σημαίνει;

«Φυσικά είναι κάτι πάρα πολύ σπουδαίο να αναγνωρίζεται η προσφορά σου. Να την αναγνωρίζουν οι συμπαίκτες, οι αντίπαλοι, ο κόσμος, τα media. Ήταν κάτι πολύ σημαντικό χωρίς αμφιβολία».

Αν είχατε τη δυνατότητα να μιλήσετε στον νεότερο εαυτό σας τι ήταν αυτό που θα του λέγατε;

«Να απολαύσει κάθε στιγμή. Θα κυλήσουν όλα γρήγορα, θα υπάρξουν καλές, κακές, χαρούμενες, στενάχωρες, εύκολες, δύσκολες στιγμές. Απλά να απολαύσει κάθε μέρα, να εκτιμήσει κάθε μέρα του τι έζησε. Όλα πάνε πολύ γρήγορα. Απλά να απολαύσει τη διαδρομή και να απολαύσει το ωραιότερο άθλημα του κόσμου, το μπάσκετ. Ξέρω ότι θα μου λείψει από Σεπτέμβρη, γιατί ήταν τρόπος ζωής. Όλη μου την ζωή ήταν εκεί, όμως ξέρω ότι από πλευράς φυσικής κατάστασης δεν μπορώ να το κάνω στο επίπεδο που θέλω. Θα πω αντίο, αλλά για την ώρα θα απολαύσω τις στιγμές που βιώνω. Θα μείνω στο μπάσκετ με τον έναν ή τον άλλο τρόπο».

Ίσως να ανακοινώσεις την απόφασή σου να αποσυρθείς και μετά από λίγο καιρό να την αναιρέσεις, όπως έκανε και ο Τομ Μπρέιντι…

«Ξέρω για την απόφαση του Μπρέιντι. Θα ήθελα να παίξω 10 χρόνια ακόμα, αλλά με τους τραυματισμούς είναι αδύνατο. Αυτή θα είναι η τελευταία μου σεζόν και θα ήθελα να τελειώσω στο Eurobasket. Ήταν σπουδαία η διαδρομή, όμως τώρα ετοιμάζομαι να πω αντίο σιγά σιγά»