Η ελπίδα κέρδισε το συναίσθημα – Tη Λεωφόρο θα την αγαπούν πάντα όλοι!

Κάθε ένας από αυτούς τους 2.051 που ψήφισαν «ναι» για τον Βοτανικό, αγαπούν τη Λεωφόρο και θα το κάνουν εσαεί! 

Πραγματικά για κάποιον που δεν είναι Παναθηναϊκός, δεν μπορεί να καταλάβει πόσο σημαντική νύχτα ήταν αυτή της 30ης Μαρτίου. Αν θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε σε μία πρόταση το αποτέλεσμα υπέρ της Διπλής Ανάπλασης, τότε αυτό θα ήταν το εξής: Η ελπίδα κέρδισε το συναίσθημα!

Κάθε ένας από αυτούς τους 2.051 που ψήφισαν «ναι» για τον Βοτανικό, αγαπούν τη Λεωφόρο και θα το κάνουν εσαεί! Δεν είναι λιγότερο Παναθηναϊκοί από εκείνους του «όχι», ούτε προδίδουν το ιστορικότερο γήπεδο στην Ελλάδα. «Πάντα θα είμαστε τα παιδιά της Λεωφόρου» γράφτηκε χθες στα social media και έτσι ακριβώς είναι. Όμως αυτό που έγινε ευτυχώς κατανοητό από τη συντριπτική πλειοψηφία, ήταν πως στη Λεωφόρο το «τριφύλλι» δεν είχε μέλλον. Θα ήταν μία ομάδα που θα ζούσε μόνο από τις αναμνήσεις. Μικρή, χωρίς, προοπτική, παρατημένη και η ύπαρξή της θα τροφοδοτείτο αποκλειστικά από το ένδοξο παρελθόν. Μέχρι κάποια στιγμή να σβήσει…

Ο Βοτανικός δεν ήταν απλώς η μόνη επιλογή. Ήταν παράλληλα και η καλύτερη. Δεν είναι τυχαίο που άνθρωποι οι οποίοι πριν λίγο καιρό εξέφραζαν αμφιβολίες για το πρότζεκτ, εν τέλει πείστηκαν. Όχι δια μαγείας, αλλά επειδή αποδείχθηκε βάσει των όρων και των συμβάσεων, ότι ο Παναθηναϊκός βγαίνει απόλυτα κερδισμένος από το συγκεκριμένο deal. Είναι προφανές ότι η ενότητα, πλέον, είναι αυτοσκοπός. Η πλευρά του «ναι» δεν δείχνει άλλωστε καμία διάθεση να οξύνει καταστάσεις. Και εκείνοι που έριξαν στην κάλπη το «όχι», ωστόσο, πρέπει όχι μόνο να αποδεχτούν το αποτέλεσμα και να στηρίξουν την επόμενη μέρα, αλλά και να μην αμφισβητούν το πόσο Παναθηναϊκοί είναι όλοι εκείνοι που τάχθηκαν υπέρ του Ελαιώνα! Οπαδοί είναι και όσοι δεν μπορούν να είναι κάθε εβδομάδα στο γήπεδο, στο πέλατο, στα ταξίδια.

Ο μεγαλύτερος σύλλογος στην Ελλάδα θα έχει μέλλον, γιατί ο κόσμος του πήρε την κρισιμότερη στιγμή, τη δυσκολότερη (μα πέρα για πέρα σωστή) απόφαση! Μπράβο σε όλους όσους έβαλαν το «λιθαράκι» τους, γι’ αυτή τη σπουδαία κατάληξη.