By H συγκεκριμένη «σφαλιάρα» οφείλει να αφυπνίσει άμεσα παίκτες και προπονητές, εάν θέλουν να διεκδικήσουν το πρωτάθλημα.
Τι να πρωτοπείς, τι να πρωτοσκεφτείς και τι να πρωτογράψεις για το ΣΕΦ.
Είναι σαν τις γελοιογραφίες στα περιοδικά, οι οποίες δεν χρειάζονται κάποιον σχολιασμό. Έτσι ακριβώς ήταν και η εμφάνιση του Παναθηναϊκού. Χωρίς… λόγια! Μια ματιά στο τελικό σκορ φτάνει και περισσεύει. Δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο. Από τη μία, υπήρχε μια ομάδα με τεράστιο βαθμολογικό κίνητρο η οποία «λύσσαγε» για τη νίκη και από την άλλη μια ομάδα που (θα) έπαιζε μόνο για τη φανέλα και την τιμή των όπλων. Ακόμα και έτσι, ακόμα και με αυτήν την (έτσι και αλλιώς) τεράστια διαφορά ποιότητας μεταξύ του φετινού Ολυμπιακού και του φετινού Παναθηναϊκού, οι «πράσινοι» όφειλαν να παρουσιαστούν (έστω) ανταγωνιστικοί.
Κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ. Απροσεξία στην άμυνα με αποτέλεσμα ο Φαλ να κάνει… πλάκα στην ρακέτα του «τριφυλλιού», επιθέσεις «ότι να ‘ναι» στα πρώτα λεπτά και κάπως έτσι οι γηπεδούχοι πήραν ψυχολογία, απέκτησαν αυτοπεποίθηση και στη συνέχεια άρχισαν να ρίχνουν βότσαλα στον ωκεανό. Αν έχαναν σουτ στο πρώτο δεκάλεπτο θα αποτελούσε είδηση. Ε, με τι ψυχολογία να παίξει μετά ο Παναθηναϊκός; Βέβαια οι ίδιοι οι «πράσινοι» τα προκάλεσαν δίνοντας την ευκαιρία στον Ολυμπιακό να γίνει ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού. Πραγματικά, και το ανέφερα και την ώρα του live στο Gazzetta, δεν θυμάμαι χειρότερο Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ. Ούτε καν του… 73-38 στον 5ο τελικό του ’96.
Κακά τα ψέματα αλλά οι «πράσινοι» πήραν αυτό ακριβώς που άξιζαν στο Φάληρο. Την ήττα με 30 πόντους διαφορά. Από την άλλη διαφωνώ κάθετα με τη δήλωση του Δημήτρη Πρίφτη, ο οποίος έκανε λόγο για «ντροπή». Βαρύγδουπη δήλωση. Κατ’ εμέ καμία ήττα στον αθλητισμό δεν είναι ντροπή. Είναι κάτι που πίστευα και πάντα θα πιστεύω. Ντροπή είναι άλλα πράγματα. Πιο σημαντικά. Στον αθλητισμό υπάρχει η νίκη και η ήττα. Ενίοτε η (πολύ) βαριά ήττα. Όμως έτσι είναι (και) η αθλητική ζωή. Τα πάντα κάνουν κύκλο. Τη μία έριχνε 35άρες και 20άρες ο Ολυμπιακός, την άλλη 30άρες ο Παναθηναϊκός και τώρα σκυτάλη πήρε πάλι ο Ολυμπιακός.
Η «σφαλιάρα» που ΠΡΕΠΕΙ να τους πεισμώσει
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μου αρέσει αυτό που βλέπω στον Παναθηναϊκό. Όχι. Φυσικά και δεν μου αρέσει. Σε κανέναν δεν αρέσει. Ήταν μια ήττα την οποία θα «κουβαλάει» για πάρα πολλά χρόνια ακόμα. Και δυστυχώς ήταν από τις βραδιές που θα μπει στα «μαύρα πρακτικά» της ομάδας. Ακόμα και στις καφενειακές συζητήσεις, στα πειράγματα με τις παρέες, πάντα θα υπάρχει το «θυμάσαι την 30άρα που ‘έφαγες’ στο ΣΕΦ;»
Άλλοθι μεν, αλλά γι’ ΑΥΤΟΝ τον Παναθηναϊκό μιλούν τα γεγονότα
Άλλωστε υπάρχει το παιχνίδι της Basket League στο ΣΕΦ όπου ο Παναθηναϊκός είχε βγάλει τρομερό χαρακτήρα και είχε αποδράσει με τη νίκη. Άρα τι σημαίνει αυτό; Ότι μπορεί να κοντράρει τον Ολυμπιακό, αρκεί να κάνει κάποια συγκεκριμένα πράγματα και να τα κάνει και σωστά! Δεν πρέπει ωστόσο, χωρίς αυτό να αποτελεί δικαιολογία, να βγαίνουν από την εξίσωση τα προβλήματα, οι απουσίες και το γεγονός ότι έχει να γίνει σωστή προπόνηση (σ.σ. δεν μιλάω για αγώνα, αλλά έστω μία προπόνηση!) περισσότερο από έναν μήνα.
Ποιος να έμπαινε να παίξει πλέι μέικερ; Ο Κώστας Χαραλαμπίδης που παίζει στα «διπλά» ελλείψει άλλων τις περασμένες ημέρες; Μήπως να έμπαινε και ο 42χρονος Διαμαντίδης; Ακούγεται ως δικαιολογία και ως άλλοθι, αλλά καλό είναι να μπαίνουν στην κουβέντα τα πάντα. Στο ματς του πρωταθλήματος ο Παναθηναϊκός είχε παίξει πλήρης. Και είδαμε τι έγινε. Ακόμα και ως rotation, ακόμα και ως «ανάσες», ως επιπλέον λύσεις, είναι διαφορετικό για μια ομάδα να προπονείται σωστά και να έχει «φουλ ρόστερ» (όπως έχει ο -ξαναλέω πολύ πιο ποιοτικός- Ολυμπιακός) και διαφορετικό χωρίς να γνωρίζει τι της ξημερώνει η επόμενη ημέρα.
Αντίθετα στις τρεις ήττες του από τον Ολυμπιακό απουσίαζαν βασικοί παίκτες. Να σας τους υπενθυμίσω; Ο Σαντ-Ρος από το ματς της EuroLeague στον α’ γύρο στο ΟΑΚΑ, ο Παπαπέτρου από τον τελικό του Κυπέλλου, όπως επίσης και από το ματς της Πέμπτης (17/3) μαζί με τον Γιόβιτς; Και σε μια ομάδα με χαμηλό το ποιοτικό επίπεδο, δεν υπάρχει η παραμικρή πολυτέλεια για απουσίες. Τα βλέπετε τα αποτελέσματα…
Αν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα στη συνέχεια; ΠΡΕΠΕΙ να τα αλλάξει. ΟΦΕΙΛΕΙ να τα αλλάξει. Και αν αυτή η «σφαλιάρα» που ακούστηκε από το ΣΕΦ έως το ΟΑΚΑ δεν ταρακούνησε και δεν ζάλισε τα μέλη της ομάδας (είτε είναι παίκτες, είναι είναι προπονητές, είτε είναι ο οποιοσδήποτε που αποτελεί μέλος της), όχι το πρωτάθλημα δεν θα μπορέσει να διεκδικήσει (δεν λέω να κερδίσει, έστω να διεκδικήσει) αλλά θα κινδυνεύσει με νέες, ανάλογες βραδιές στα επόμενα ντέρμπι. Έτσι και αλλιώς ο Ολυμπιακός είναι το φαβορί. Και πάντα σε σειρά πέντε αγώνων (ή τεσσάρων ή τριών, ανάλογα το πότε θα φτάσει η μία ομάδα τις τρεις νίκες) ο καλύτερος, στο τέλος θα επικρατήσει και θα πανηγυρίσει.
Έως τότε, από σήμερα κιόλας θα πρέπει να πάρουν ο Αλβέρτης και ο Διαμαντίδης την φωτογραφία με το τελικό σκορ και να την τοιχοκολλήσουν μέσα στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ! Να την βλέπουν όλοι. Κάθε μέρα. Όλη μέρα. Να μην ξεχάσουν ποτέ αυτήν την εμφάνιση. Να βλέπουν το 101-73 και να πεισμώνουν για την επόμενη προπόνηση. Για το επόμενο παιχνίδι. Και αν από πλευράς μπασκετικού ταλέντου η ομάδα υστερεί σε σχέση με τον Ολυμπιακό, τουλάχιστον ας «δουλέψει» το πνευματικό κομμάτι της προετοιμασίας. Έδειξαν ότι… μπορούν
Comments