By Μισοάδειο ή μισογεμάτο το ποτήρι, όπως θέλει το βλέπει ο καθένας.
Έρχεται και «σκαλώνει» το μυαλό στο τι πραγματικά θες με το τι πραγματικά ονειρεύεσαι. Επειδή είναι προφανές πως αυτό που επιθυμούν οι πάντες, είναι μπαλάρα, πολλά γκολ και νίκες σερί. Η πραγματικότητα διαφέρει όμως. Ειδικά για μια ομάδα που «χτίστηκε» φέτος, ενώ της λείπουν πολλά σε επίπεδο «υλικών». Ποιοτικά και ηγετικά πάνω απ’ όλα.
Ο Παναθηναϊκός ήρθε ισόπαλος 1-1 με την ΑΕΚ. Πολλές φωνές αναφορικά με το αν προσέγγισε παθητικά το ματς το Τριφύλλι, ή αν έπρεπε να ρισκάρει περισσότερο προς το τέλος του ματς και πάει λέγοντας. Αν το έκανε βέβαια, πιθανό ήταν να χάσει. Τότε θα λέγαμε για τις 11 ήττες, πως έτσι δεν πας πουθενά κι άλλα τέτοια.
Μην παρεξηγηθούμε, όλες οι αναγνώσεις σωστές είναι. Ακόμη και οι υπερβολικές, ή οι υπερβολικά αισιόδοξες. Όχι ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καλός κόντρα στην ΑΕΚ. Τόσο σε επίπεδο νοοτροπίας όσο και αγωνιστικά.
Νοοτροπία είναι και λογικό, καθώς η ΑΕΚ στη Λεωφόρο είχε να παίξει για το εγώ του κάθε παίκτη της. Ο Τζαβέλλας είχε ακούσει τόσα για τη φάση με τον Παλάσιος λίγες μέρες πριν. Πώς να μην έχει πάθος και διάθεση λοιπόν; Κι είναι απλά ένα παράδειγμα του γιατί ήρθε αυτό το ματς σε κακή για τον Παναθηναϊκό στιγμή.
Ακόμη κι έτσι όμως, έπρεπε οι Πράσινοι να είναι καλύτεροι. Άλλωστε προηγήθηκαν μόλις στο 4’. Δεν μπορεί κανείς να πει πως δεν τους πήγε το ματς. Αλλά έμοιαζαν να έχουν ίσως υπερβολικό άγχος, ίσως υπερβολική χαλαρότητα. Εκ διαμέτρου αντίθετα αυτά τα δύο, όμως το ποδοσφαιρικό αποτέλεσμα ίδιο είναι. Οπότε η απάντηση μπορεί να δοθεί μόνο από παίκτες. Όχι πως έχει και τόσο νόημα τώρα.
Στο σύνολό τους τα play offs, είναι μια διαδικασία που δεν αξίζει να στέκεσαι ιδιαίτερα σε κάποιο αποτέλεσμα. Ειδικά όταν δε σε «σκοτώνει». Απλά για τον Παναθηναϊκό ήταν ευκαιρία. Ο Άρης έχασε στο Φάληρο, άρα τον «έπιανες» με νίκη. Η ΑΕΚ θα μπορούσε αν τη νικούσες να είναι μόλις στον ένα βαθμό απόσταση.
Κυρίως θα πήγαινες στη Θεσσαλονίκη την άλλη εβδομάδα, με μικρότερο άγχος και πρέπει στο ματς. Γιατί τώρα τα δεδομένα έχουν αλλάξει. Η βαθμολογία έχει τον Παναθηναϊκό 5ο. Εκτός θέσεων Ευρώπης. Καλές, κακές, χαλαρές, νευρικές εμφανίσεις, είναι απλά για να συζητάμε. Οι βαθμοί είναι η ψυχρή αλήθεια.
Αγώνας εντός έδρας, έληξε ισόπαλος. Αυτόματα χαμένη ευκαιρία. Αυτόματα κακό αποτέλεσμα. Όποια άλλη ανάγνωση των «γιατί» κι αν υπάρξει. Τώρα δεν υπάρχει κάτι άλλο πέραν της νίκης κόντρα στον Άρη. Ο οποίος μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας, δείχνει να είναι σε καλύτερη κατάσταση σε επίπεδο δυναμικής και ψυχολογίας. Συν φυσικά το +2 στη βαθμολογία.
Διότι ακόμη και με ισοπαλία στη Θεσσαλονίκη, θα παραμείνει αυτή η απόσταση απ’ τις Ευρωπαϊκές θέσεις, ενώ θα ακολουθεί μια 3η αγωνιστική με Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ και Άρης-ΠΑΣ Γιάννινα. Άρα στο καλό σενάριο για τους Πράσινους με δική τους νίκη, δύσκολα και πάλι θα «καβαλήσει» ευρωπαϊκή θέση.
Όσο περνούν οι αγωνιστικές και δεν «πατά» τετράδα ο Παναθηναϊκός, το άγχος μεγαλώνει και οι ελπίδες του λιγοστεύουν. Γι’ αυτό τονίζουμε πως ήταν ένα κανονάκι χαμένο το παιχνίδι με την ΑΕΚ. Το ίδιο θα ήταν κι αν τελείωνε το ματς 1-1 με μπαλάρα του Τριφυλλιού και πέντε δοκάρια. Τώρα ακόμη χειρότερα. Γιατί αυτό το 4-15 στις τελικές προσπάθειες, «χτυπάει» άσχημα.
Αναγνώσεις και δικαιολογίες υπάρχουν πολλές. Όμως δεν έγινε τίποτα το περίεργο και πάλι. Έλειψε ο Βέλεθ απ’ την άμυνα, όλοι ήξεραν πως θα φανεί η απουσία του επειδή δεν ήρθε ο αμυντικός που έπρεπε απ’ το περασμένο καλοκαίρι. Δεν έπαιξε ο Ιωαννίδης και φαινόταν σα να μην υπάρχει επιθετικός, αυτός που δεν αποκτήθηκε δηλαδή. Μετρημένα κουκιά είναι. Τα προβλήματα εμφανίζονται μπροστά και ο Παναθηναϊκός θα συνεχίσει να τα συναντά σε κρίσιμα σημεία, μέχρι να τα λύσει.
Υ.Γ. Η ένταση στο παιχνίδι του Αλεξανδρόπουλου, έλειψε. Ο Κουρμπέλης θέλει ρυθμό για να είναι σε θέση να ανταπεξέλθει σε τέτοιες απαιτήσεις αγώνα και μάλιστα βασικός. Ειδικά σε ενδεκάδα χωρίς Αλεξανδρόπουλο και Βιγιαφάνιες που έχουν ένταση στο παιχνίδι τους, τα χαφ μοιάζουν να είναι υπερβολικά ήρεμα. Λόγω αγωνιστικού στυλ όχι ικανότητας ποδοσφαιρικής.
Comments