Ο ένας τριάρα (αντί 6άρα), ο άλλος τη… συνηθισμένη «συγνώμη»!

Είναι από τις βραδιές που ένας τερματοφύλακας ο οποίος έχει δεχτεί τρία γκολ μπορεί να θεωρηθεί «σωτήρας» γιατί δίχως αυτόν η ομάδα του πιθανότατα θα γνώριζε ιστορική συντριβή.

Ο Παναγιώτης Τσιντώτας με δύο μεγάλες αποκρούσεις, πρώτα στο 44’ στο τετ α τετ με τον Ιωαννίδη και μετά στο 60’ στην κεφαλιά του Σένκεφελντ από τα τρία μέτρα (μάλιστα με διπλή αντίδραση) κράτησε το σκορ στα επίπεδα του 3-0 και όχι εκεί που θα μπορούσε να απογειωθεί γράφοντας ιστορία σε ντέρμπι Παναθηναϊκού-ΑΕΚ.

Και μένω σε εκείνον, δίχως να προσθέσω π.χ. την άλλη τεράστια ευκαιρία του τριφυλλιού με τον Ιωαννίδη γιατί αυτή προήλθε από τους δύο παράγοντες που παντρεύτηκαν απόψε στη Λεωφόρο και έφεραν τον πράσινο θρίαμβο: την δημιουργική ικανότητα του τριφυλλιού και την άμυνα-ανέκδοτο της ΑΕΚ. Η οποία είναι τόσο… φιλική με τον (κάθε) αντίπαλο που πραγματικά αναρωτιέσαι τι ακριβώς κάνει στην προπόνηση με τους παίκτες του ο Γιαννίκης εδώ και μήνες. Ασχολούνται με την ανασταλτική λειτουργία ή… πάνε στα Σπάτα για βόλτα;

Θυμηθείτε:

–       Στο 1-0 ο Ρότα έπεσε σαν καμικάζι στο πόδι του Αλεξανδρόπουλου παραχωρώντας δίχως λόγο και αιτία πέναλτι. Λες και σταμάτησε το μυαλό του.

–       Στο 2-0 ο Παλάσιος τσίμπησε τη μπάλα από τον εμβρόντητο Τζαβέλλα και μετά ολόκληρη η άμυνα της ΑΕΚ τον κοιτούσε μέχρι να σκοράρει.

–       Στο 3-0 ο Βράνιες και ο Τζαβέλλας έβγαζαν φωτογραφία τον Ιωαννίδη που μπήκε ανάμεσά τους και σκόραρε με έξοχο άγγιγμα δίχως καμία ενόχληση.

–       Στη φάση του 44’ ο Αλεξανδρόπουλος τους περνούσε σα σταματημένους, όπως και ο Ιωαννίδης στο πιβοτάρισμα τον στόπερ αλλά έσωσε ο Τσιντώντας.

–       Στη φάση του 60’ ο Σένκεφελντ σηκώθηκε εντελώς μόνος του αφού ο Βράνιες συναντήθηκε με τον συνηθισμένο «αέρα», αλλά έσωσε ο Τσιντώτας.

–       Στο 61’ ο Παλάσιος έβγαλε μόνο του τον Ιωαννίδη, η άμυνα της ΑΕΚ συνέχισε να… τραβάει φωτογραφίες αλλά το γκολ δεν μπήκε μόνο επειδή ο νεαρός φορ έκανε ένα αδύναμο πλασεδάκι.

Πραγματικά… κουράζεσαι να καταγράφεις την ανυπαρξία της κιτρινόμαυρης ανασταλτικής  λειτουργίας. Τρανζίσιον για κλάματα, αλληλοκάλυψη ανύπαρκτη. Οποιαδήποτε ομάδα στον πλανήτη όσο ταλέντο κι αν διαθέτει μπροστά, δεν γίνεται να τα βάζει και με την… άμυνά της. Η ΑΕΚ στάθηκε άτυχη στα δύο δοκάρια που είχε αλλά μέχρι να συμβούν αυτά έχανε ήδη 2-0. Και όταν μπήκε στο ματς ο Αραούχο δημιουργώντας δύο ευκαιρίες, το σκορ ήταν ήδη 3-0…

Ο Παναθηναϊκός του Γιοβάνοβιτς έφτασε επιτέλους σε ένα ντέρμπι με ομάδα του Big 4 σε αυτό που επιδίωκε. Συνδύασε την επιθετικότητα-παραγωγικότητα της Λεωφόρου με μια σπουδαία νίκη. Η οποία ήρθε σε χρόνο που δεν σήκωνε αναβολή. Με αυτό το τρίποντο μπήκε στα πλέι οφ. Μένει να δούμε αν καταφέρει να βρει επιτέλους ισορροπία κάποια στιγμή ή στο επόμενο ματς θα ξενερώσει πάλι τον κόσμο του.

Κόντρα στην ΑΕΚ είχε μια υπέροχη τετράδα: Τον Παλάσιος (ο καλύτερός του παίκτης τους τελευταίους μήνες), τον Αϊτόρ (από «ξεγραμμένος» είναι πλέον σημείο-αναφοράς), τον Ιωαννίδη που «τρέλανε» Βράνιες-Τζαβέλλα, πιθανώς και τον Πογέτ στην εξέδρα, και τον Αλεξανδρόπουλο ο οποίος έκανε «παπάδες» στο κέντρο με αποτέλεσμα ουδείς να θυμάται την απουσία του Βιγιαφάνες.

Αυτός ο Παναθηναϊκός άξιζε όχι μόνο το 3-0 αλλά πολύ μεγαλύτερο σκορ. Επαναλαμβάνω όμως, ότι πρέπει κάποια στιγμή να βρει ισορροπία. Και να σταματήσει την τραμπάλα ζεστό-κρύο για τους οπαδούς του.

Οσο για την ΑΕΚ; Απορώ ειλικρινά: δεν έχει βαρεθεί ο Γιαννίκης μετά από κάθε ήττα, μετά από κάθε αποτυχία να ζητάει «συγνώμη» από τον κόσμο της; Εγινε… βαρετή συνήθεια. Ας βρει κάτι άλλο να πει. Ας μην πει τίποτα. Γιατί η συνεχόμενη «συγνώμη» είναι χειρότερη από «τίποτα».

Ετσι κι αλλιώς πρόκειται για μία τελειωμένη «σχέση» είτε μείνει στον πάγκο μέχρι το τέλος των πλέι οφ είτε απολυθεί άμεσα.

Ο Γιαννίκης κρίθηκε, ζυγίστηκε στην ΑΕΚ και βρέθηκε ελλιποβαρής. Και όχι μόνο αυτός στην Ενωση…