Έχει καταντήσει η χαρά του κάθε γηπεδούχου….

Ο Παναθηναϊκός συνεχόμενα και ασταμάτητα πληρώνει τα λάθη του σε όλα τα επίπεδα, φτάνοντας πλέον δύο βήματα απ’ την απόλυτη καταστροφή.

Παίζει ο Βιτάλ επειδή είναι κουρασμένος ο Παλάσιος, αλλά δεν αλλάζουν οι τρεις της μεσαίας γραμμής που είναι «ξεζουμισμένοι».

Όχι ο Παναθηναϊκός δεν ήθελε φορ. Μια χαρά είναι ο Καρλίτος με τα πολλά γκολ στην αρχή της σεζόν. Από πότε έχει να σκοράρει κανείς δε θυμάται.

Ο Χουάνκαρ κινδυνεύει να ζητήσει μάσκα οξυγόνου από το 60 και μετά. Παίζει συνεχόμενα, ασταμάτητα, δίχως να μπορεί να ξεκουραστεί ούτε στα οικογενειακά διπλά. Αλλά ο Παναθηναϊκός δεν βρήκε αριστερό μπακ να αποκτήσει.

Διαιτητικά όλα καλά. Απλά τα φυσιολογικά συμβαίνουν. Άλλωστε τί ποιο νορμάλ απ’ το να βλέπει κανείς τη φάση του Βέλεθ στο γύρισμα που κάνει στον Σάρλια και αμέσως να αντιλαμβάνεται πως η μπάλα πέρασε ολόκληρη εκτός γραμμής. Ειδικά ο βοηθός που αντί να το αφήσει να το δουν στο VAR, σήκωσε και τη σημαία για να το υποδείξει. Αναγκάζοντας τους άλλους να ακυρώσουν την απόφασή του σε μια τέτοια φάση για να μετρήσουν το γκολ. Για Παναθηναϊκό μιλάμε, η αμφιβολία πάντα είναι υπέρ του αντιπάλου του. Ίσως βγάλει και καμιά ανακοίνωση ο Απόλλων Σμύρνης.

Προφανώς και για τη διαιτησία το πρόβλημα είναι του Παναθηναϊκού. Δε γίνεται διαρκώς να υπάρχει η δικαιολογία του «τι να κάνουμε;». Κανείς δε λέει να παρανομήσεις. Αλλά κάνε κάτι. Πήγαινε στον πρωθυπουργό τον ίδιο που λέει ο λόγος. Κάτι τέλος πάντων. Με σταυρωμένα χέρια, δε σεβάστηκε κανείς. Μη λερωθούν, αλλά όσο τα κρατάς σταυρωμένα, ουδείς θα σε υπολογίσει ως ομάδα.

Σκόρπιες σκέψεις για το ματς του Παναιτωλικού με τον Παναθηναϊκό. Αισθανόμαστε και ηλίθιοι εδώ που τα λέμε, γιατί τη μία αναφέρουμε τις αδυναμίες στο να νικήσουν εκτός έδρας, μετά αποθεώνουμε το καλό ποδόσφαιρο. Όντως παίζει καλό ποδόσφαιρο το Τριφύλλι σε κάποια ματς. Δεν έχει σχέση με την ομάδα της περασμένης σεζόν. Αλλά πάει καρφί για να έχει την ίδια κατάληξη. Ίσως και χειρότερη αν δεν μπει στα πλέι οφ.

Μετά τι θα γίνει; Θα λέμε πως ο Γιοβάνοβιτς«έχτισε» καλή ομάδα και να συνεχιστεί η προσπάθεια; Κωμικό ακούγεται. Τραγικό για να το θέσουμε καλύτερα. Όσο τραγικό είναι να τρέμει η ψυχή σου όπου κι αν αγωνιστείς. Επειδή ξέρεις πως δε σκοράρεις ούτε με αίτηση και δέχεσαι γκολ τόσο απλά σα να βάζει ένα ποτήρι νερό ο αντίπαλος που έλεγε κι ο Τσιάρτας.

Κι αν δεχτείς γκολ, καληνύχτα και μη με περιμένετε. Είναι θέμα προσωπικότητας πλέον. Συνολικής προσωπικότητας. Καλός προπονητής ο Γιοβάνοβιτς, αλλά 24 αγωνιστικές δεν μπόρεσε να λύσει το πρόβλημα. Καλοί παίκτες οι ποδοσφαιριστές μας, αλλά κρύβονται στα κρίσιμα. Ένας δε βγαίνει μπροστά. Αποκορύφωμα στο τέλος των καθυστερήσεων στο Αγρίνιο που έγινε σέντρα και στην περιοχή του Παναιτωλικού ήταν ΕΝΑΣ παίκτης. Οι υπόλοιποι κοιτούσαν γύρω-γύρω περιμένοντας απ’ τους διπλανούς να πάρουν την ευθύνη.

Πας να κοιτάξεις λίγο πιο αισιόδοξα τη σεζόν κι αμέσως σε επαναφέρει η ομάδα. Με κάποιο «χαστούκι» που δέχεται. Έντεκα νίκες και δέκα ήττες. Άντε τώρα εσύ κάτσε να μετράς διαφορές απ’ την ΑΕΚ μήπως ανέβεις τρίτος. Σιγά το κατόρθωμα κιόλας. Αλλά που να το κάνεις κι αυτό; Μην βρεθείς έβδομος πρέπει να σε ενδιαφέρει.

Αυτό το διαρκές ζεστό-κρύο, ζεστό-κρύο, αρρωσταίνει. Ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να είναι άρρωστος. Σε επίπεδο φοβικής προσέγγισης των εκτός έδρας αγώνων. Φοβάται να νικήσει. Δεν έχει την προσωπικότητα να το ξεπεράσει. Τεράστιο πρόβλημα. Μεγαλώνει ακόμη περισσότερο επειδή θεωρητικά μπορούσε να αναζητήσει αυτό το στοιχείο στις μεταγραφές. Δεν το έκανε. Γιατί δε θέλει ο Γιοβάνοβιτς, γιατί η αγορά είναι δύσκολη τον Γενάρη, γιατί δεν υπάρχουν πολλοί χωρίς συμβόλαιο, γιατί ο Ερμής ήταν ανάδρομος. Λες κι έχουν οι Πράσινοι το αδιανόητο ρόστερ που είναι τόσο δύσκολο να το ενισχύσεις ποιοτικά και ηγετικά.

Ακατανόητες καταστάσεις, λάθη που διαρκώς επαναλαμβάνονται. Πας να κάνεις αυτό το βήμα παραπέρα, αλλά διαρκώς κάτι σε τραβά πίσω. Σα σύνδρομο της Στοκχόλμης. Αγάπησες αυτό το τέρας που λέγεται ποδοσφαιρική κατρακύλα, δε θες να προχωρήσεις. Ακόμη κι όταν μπορείς, σκαλώνεις στην ασχήμα. Σε τραβά σαν κινούμενη άμμο.

Αγχώνεται ο Παναθηναϊκός που με δύο νίκες θα είχε τελειώσει όχι την εξάδα αλλά και την υπόθεση τετράδα, μην επιστραφούν οι βαθμοί στον Άρη. Κοιτά τι θα γίνει με τον ΠΑΣ Γιάννινα επειδή κι αυτός αν δεν του αφαιρεθούν τελικά βαθμοί, φοβίζει τους Πράσινους.

Σκεφτείτε απλά να μην είχαν δύο σερί γκέλες ο ΟΦΗ και η Τρίπολη. Δε γίνεται να κάθεσαι και να πανηγυρίζεις για την δεδομένη ποδοσφαιρική σου βελτίωση, όταν ισχύουν όλα αυτά. Με κάθε σεβασμό προς την ομάδα, αλλά αυτά τα κάνει ο Βόλος που δεν έχει απαιτήσεις και δεν έχει το ίδιο ειδικό βάρος. Παίζει καλά κι όσα πάνε κι όσα έρθουν, υγεία να υπάρχει.

Ο Παναθηναϊκός τι θα κάνει; Η UEFA δε δίνει εισιτήρια για τις διοργανώσεις της αν παίζεις καλό ποδόσφαιρο. Έχει βυθιστεί το Τριφύλλι στα ημίμετρα. Σε κάθε επίπεδο. Καλός ο διαιτητής αν δεν τον «σφάξει» αρκετά. Καλός ο ποδοσφαιριστής αν απ’ τα δέκα πράγματα που απαιτεί η θέση του κάνει τα δύο. Καλή η μεταγραφή επειδή εντάξει μωρέ εκεί έχεις άλλους τρεις που καλύπτουν το κενό, οπότε δε χρειαζόταν και καλύτερος. Καλό το ποδόσφαιρο, αλλά τί τη θες την ουσία αφού παίζεις καλά;

Σταμάτησε να απαιτεί το κλαμπ αυτά που αρμόζουν στην ύπαρξή του. Γι’ αυτό και δεν τα έχει. Συμβιβάζεται στα λίγα και χάνει τα πολλά. Ενθουσιάζεται με τα κάποια, χωρίς να απαιτεί τα πάντα. Η ίδια η ομάδα, δε συζητάμε για τον κόσμο.

Δύο αγωνιστικές πριν το τέλος και έχουμε κομπιουτεράκια για το αν θα είναι ο Παναθηναϊκός στα πλέι οφ. Με τη μεγαλύτερη αισιοδοξία να τη φέρνει το γεγονός πως υπάρχουν δύσκολα ματς για τους αντιπάλους αυτής της διαδικασίας. Διαφορετικά, τι να εμπιστευτείς; Μια ομάδα που δεν έχει πάρει ντέρμπι να νικήσει την ΑΕΚ και μια ομάδα που εκτός έδρας νικά με τα χίλια ζόρια να νικήσει τον Ατρόμητο που έχει κίνητρο και αγωνιστική άνοδο. Δεν μπορείς.

Άλλωστε πόσα δύσκολα παιχνίδια με το πρέπει να είναι μεγάλο, πήρε ο Παναθηναϊκός φέτος; Κανένα είναι η απάντηση. Άντε να βάλουμε τον Ιωνικό στη Νίκαια. Κατά τα άλλα, το απόλυτο τίποτα.

Τώρα δεν έχει νόημα να το συζητάς και τόσο. Έχετε δεν έχετε προσωπικότητα, φοβάστε δε φοβάστε, δύο ματς είναι. Για να «κατορθώσετε» να μπείτε στα πλέι οφ. Όχι να πάρετε τίτλο, όχι να βγείτε δεύτεροι, τρίτοι ή τέταρτοι. Να μπείτε στις έξι πρώτες ομάδες του Ελληνικού πρωταθλήματος.

Εκεί τελειώνει η κουβέντα.