Ματς για να …γραφτεί στην ιστορία!

Ο Απόλλων έπρεπε να ακολουθήσει Εδεσσαϊκό (9-1) και Παναχαϊκή (8-0), αλλά διαμαρτύρεται για δύο σωστά πέναλτι.

Δεν υπάρχει σκορ που να μπορεί με ακρίβεια να περιγράψει το τι έγινε στη Ριζούπολη. Σε επίπεδο ευκαιριών. Όχι τελικών προσπαθειών, αλλά ευκαιριών που απλά δε χάνονται. Ο Παναθηναϊκός τις έχασε. Επειδή ήθελε να μπει με την μπάλα στα δίχτυα, επειδή από ένα σημείο και μετά όλοι ήθελαν να σκοράρουν.

Το 3-0 είναι άκρως τιμητικό για τον Απόλλωνα. Η ομάδα της Ριζούπολης έπρεπε ήδη να έχει γραφτεί στην ιστορία. Να έχει πάρει τη θέση του Εδεσσαϊκού των αρχών της δεκαετίας του ’90 που έχασε 9-1 στο ΟΑΚΑ. Της Παναχαϊκής που έχασε 8-0 στη Λεωφόρο αρχές δεκαετίας του ’00. Μη σας πούμε να ξεπεραστούν αυτά τα σκορ.

Έγινε απλά αυτό που έπρεπε, εύκολα, αλλά θα μπορούσε ευκολότερα. Και θα έπρεπε εδώ που τα λέμε, κρίνοντας απ’ την αντίδραση του Απόλλωνα. Ο οποίος εξέδωσε μέχρι κι ανακοίνωση για τη διαιτησία. Επειδή δεν του άρεσαν τα πέναλτι.

Οι ίδιες φάσεις αν είχαν δοθεί πέναλτι με άλλες «μεγάλες» ομάδες, συγχαρητήρια στη διαιτησία θα μοίραζαν οι άνθρωποι του Απόλλωνα. Είναι υπερβολικά πολλά τα χρόνια που ο Παναθηναϊκός έχει γίνει κλωτσοσκούφι διαιτητικά. Κατά συνέπεια, όταν παίρνει αυτό που δικαιούνται, ξενίζει. Φαντάζει μέχρι και εύνοιά του.

Ας ασχοληθεί ο ίδιος ο Απόλλωνας με τα προβλήματά του. Τον Παναθηναϊκό δεν γίνεται να τον αγγίξουν όλα αυτά. Κερατάς και δαρμένος, δε γίνεται. Να έχεις «φάει» τέτοια πριονοκορδέλα και φέτος, για να έρχονται μετά απ’ αυτό το ματς να σου λένε πως ευνοήθηκες, είναι κομματάκι γραφικό.

Σημαντικό για τους Πράσινους η ορμή που διατήρησαν στο παιχνίδι τους. Μετά τη Λαμία έδειξαν να έχουν αποφασιστικότητα. Τους έλειψε η ουσία για να φτάσουν σε σκορ-μαμούθ. Μια τελική πάσα που θα έλυνε το πρόβλημα. Να μη σουτάρει ο Ιωαννίδης να τη δώσει στον Γκατσίνοβιτς, να μη σουτάρει ο Γκατσίνοβιτς και να τη δώσει στον Ιωαννίδη, να μην κάνει τρεις τελικές με το αριστερό ο Χατζηγιοβάνης.

Το σκορ δικαιολογεί προσπάθειες τέτοιου είδους. Αν ήταν το ματς στο ρίσκο του 1-0 ή στο 0-0, πιθανότατα θα είχαν τελειώσει διαφορετικά οι φάσεις. Αλλά εκεί που ο Παναθηναϊκός κυνηγούσε με το τουφέκι εκτός έδρας νίκες, να φαίνεται φτωχό το 3-0, είναι θετικό εδώ που τα λέμε.

Προφανώς θα σκεφτούν οι περισσότεροι πως το αποτέλεσμα ήρθε εύκολα γιατί ήταν κόντρα στον Απόλλωνα που πάει να πέσει κατηγορία. Ας δούμε το ποτήρι μισογεμάτο μια φορά. Η άνετη αυτή νίκη, ήρθε σε ένα γήπεδο που Ολυμπιακός, ΑΕΚ, Άρης, δε νίκησαν. Σε ένα γήπεδο που κανείς άλλος δεν έφτασε το σκορ στο 3-0.

Κάλλιστα με την ομάδα να έχει ξαναβρεί τα πατήματά της, θα έπρεπε να μιλήσουμε τώρα για 3^η θέση. Τις προηγούμενες φορές που άρχισαν τέτοιες συζητήσεις, ακολούθησαν πισωγυρίσματα. Οπότε ας μείνουμε στην εξασφάλιση της τετράδας με άνεση. Ας λειτουργεί ο Παναθηναϊκός με το σκεπτικό πως ο Άρης έχει τους 6 βαθμούς. Εκκρεμεί η απόφαση απ’ το CAS, οπότε το μυαλό πρέπει να λειτουργεί με το χειρότερο σενάριο.

Ο Παναιτωλικός νίκησε την Λαμία, αλλά αυτό δε σημαίνει πως θα είναι χαλαρός με τον Παναθηναϊκό. Όπως επίσης, δε σημαίνει πως θα συγχωρέσει την απώλεια ευκαιριών. Είναι ξεκάθαρα καλύτερη ομάδα απ’ τον Απόλλωνα, είναι αγώνας στην επαρχία. Μέχρι τώρα ο Παναθηναϊκός δεν έχει νικήσει καμία ομάδα στην φυσική της έδρας, μακριά απ’ την Αθήνα. Φυσικά δεν έχει νικήσει και δύο σερί εκτός έδρας ματς.

Οι δυσκολίες είναι απίστευτα πολλές. Επιβάλλεται να γίνουν αποφασιστικότητα, για να έρθει το αποτέλεσμα που πρέπει. Μην μπει πάλι το Τριφύλλι στη διαδικασία της χαλαρότητας, λόγω των δύο σερί νικών που πέτυχε. Αυτοσκοπός πρέπει να είναι το απόλυτο μέχρι το τέλος της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος.

Έτσι, δεν πα να γυρίσουν κι έξτρα βαθμούς στον Άρη και στον κάθε αντίπαλο. Δεν πα να ελπίζουν στο οτιδήποτε. Ο Παναθηναϊκός μόνο ψηλότερα θα βλέπει. Πρέπει να το πετύχει. Πρέπει επιτέλους να ολοκληρώσει μια σειρά από αναμετρήσεις με «πρέπει», επιτυχημένα. Δίχως τι θα είχε γίνει αν.

Υ.Γ. Η μετάλλαξη του Αϊτορ σε σχέση με την αρχή της σεζόν, είναι κάτι απίστευτο. Μπράβο στον ίδιο και μπράβο στον προπονητή φυσικά.

Υ.Γ.1: Η παρουσία του Γκατσίνοβιτς, κάνει καλύτερους τους εξτρέμ. Ας το κρατήσουμε κι αυτό.