Δώδεκα αγώνες για να τελειώσει το μαρτύριο

Τώρα τι να γράψεις και τι να πεις; Δυστυχώς, τα 114α γενέθλια του Παναθηναϊκού συνοδεύτηκαν από μία ακόμα βαριά ήττα στην Ευρωλίγκα, αυτή τη φορά στη Βαρκελώνη. Για να είμαστε ειλικρινείς, ουδείς περίμενε ότι οι «πράσινοι» θα διεκδικούσαν τη νίκη στη συνάντηση με την Μπαρτσελόνα.

Υπάρχει που υπάρχει η δεδομένη διαφορά ποιότητας και βάθους στο ρόστερ μεταξύ των δύο ομάδων, προέκυψαν και οι σημαντικότατες απουσίες των Νέντοβιτς και Παπαπέτρου και η απόσταση έγινε… χαοτική. Προφανώς και οφείλουμε να λάβουμε σοβαρά υπόψιν τις δύο συγκεκριμένες απώλειες. Μόνο αμελητέες δεν είναι για το φετινό οικοδόμημα του «τριφυλλιού».

Προσθέστε σε όλα αυτά τη φανερή ανετοιμότητα του Γιόβιτς, αλλά και το γεγονός πως ο Μέικον προέρχεται από τραυματισμό και δεν είναι στο 100%. Πάνε οι εποχές που οι «πράσινοι» είχαν ρόστερ 14-15 παικτών και μπορούσαν να καλύψουν επάξια το όποιο κενό προέκυπτε: στη Βαρκελώνη με το ζόρι συμπλήρωσαν 10άδα. Αφήστε δε, που οι «αγαπημένοι» μας Καλάθης και Σάρας κατοικούν πλέον στο αντίπαλο στρατόπεδο.

Κάπως έτσι η όποια κριτική για την αναμέτρηση με την ομάδα του Γιασικεβίτσιους πάει περίπατο και μοιάζει άδικη. Δεν υπάρχουν και πολλά επιμέρους στοιχεία που μπορούμε να σταθούμε από το παιχνίδι. Σίγουρα η μεγάλη διαφορά έγινε στην καταστροφική 2η περίοδο για τον Παναθηναϊκό, όταν το κοντέρ έγραψε επιμέρους σκορ 28-10. Όλα έγιναν λάθος εκεί: από την τρικυμία που τους έπιασε όλους στην επίθεση μέχρι την έλλειψη συγκέντρωσης στην άμυνα. Δηλαδή κάτι αντίστοιχο που είχε συμβεί και στο εντός έδρας με τη Μονακό πριν από 48 ώρες. Το πάθημα δεν γίνεται μάθημα…

Το πρόβλημα έγινε ακόμα μεγαλύτερο από τη στιγμή που οι… εναπομείναντες παίκτες του «τριφυλλιού» δεν έκαναν το step-up και δεν πρόσφεραν το κάτι παραπάνω για να μπορέσει να μείνει μέσα στο ματς η ομάδα του Πρίφτη. Τα διαδοχικά αβίαστα λάθη στο πρώτο ημίχρονο (13 συνολικά), τα οποία έγιναν χωρίς κάποια ιδιαίτερη πίεση, σε συνδυασμό με το γεγονός πως δεν υπήρχε σκορ από την περιφέρεια και χάθηκαν αρκετά αμυντικά ριμπάουντ στα κρίσιμα σημεία, έφεραν τους Καταλανούς σε διαφορές 20+ πόντων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Παναθηναϊκός ευστόχησε στο πρώτο του τρίποντο στην εκκίνηση του αγώνα και στα υπόλοιπα 39 λεπτά είχε 0/11 έξω από τα 6,75μ.! Έμειναν να παλεύουν ο Παπαγιάννης, που έδωσε λύσεις επιθετικά και πήρε πολλές μπάλες κάτω από τη ρακέτα, αλλά και ο Γουάιτ, ο οποίος κατέθεσε στο παρκέ τη γνωστή του μαχητικότητα και κράτησε όρθια την ομάδα στην 3η περίοδο.

Αρκούσαν; Προφανώς και όχι, είναι η απάντηση. Ειδικά από τη στιγμή που οι γηπεδούχοι πάλευαν για κάθε διεκδικούμενη μπάλα και είχαν σε δαιμονιώδη κατάσταση τους Χέιζ και Έξουμ, οι οποίοι έδωσαν ρυθμό επιθετικά και άναψαν τη «σπίθα» για την Μπαρτσελόνα, όταν οι παίκτες του Σάρας έδειχναν να μην έχουν ιδιαίτερη διάθεση.

Κλείνοντας θα θέλαμε να σταθούμε σε αυτό που οι φίλοι του «τριφυλλιού» σκέφτονται ενδόμυχα. Κακά τα ψέματα, όλοι περιμένουν να τελειώσει το φετινό μαρτύριο της ομάδας στην Ευρωλίγκα, αφού οι μοναδικοί στόχοι είναι οι δύο εγχώριοι τίτλοι κι εκεί έχουν εστιάσει άπαντες στους «πράσινους». Υπομονή, 12 αγώνες έμειναν…

Υ. Γ. 114 χρόνια στις χαρές και στις λύπες μαζί… Χρόνια πολλά Πανάθα!

Υ. Γ. 2 Τα 14 λεπτά συμμετοχής που πήρε ο Μαντζούκας είναι «προίκα» για τον ταλαντούχο φόργουορντ, που έδειξε θράσος με το εντυπωσιακό κάρφωμα που επιχείρησε μπροστά στον Σανλί.

Υ. Γ. 3 Το σερί των ηττών εκτός Ελλάδας έφτασε στον αριθμό 20 και θα πρέπει να σπάσει άμεσα γιατί μόνο τιμητικό δεν είναι για την ιστορία της ομάδας.

Υ. Γ. 4 Τα συγκινητικά λόγια του Σάρας και του Καλάθη πριν και μετά το ματς, αποδεικνύουν τι σημαίνει για εκείνους ο Παναθηναϊκός.