By Όσοι φορούσαν την πράσινη φανέλα, δεν έρχονταν απλά για να… περάσουν μία βόλτα. Ούτε καν μονάχα για να σηκώσουν τίτλους. Δένονταν με την ομάδα, τον κόσμο, τα λάβαρα, τους ιδιοκτήτες. Απ’ όλα αυτά τώρα, το μόνο που έχει απομείνει είναι τα λάβαρα. Να θυμίζουν, τι σήμαινε να είσαι κάποτε κανονικός Παναθηναϊκός.
Κανείς δεν περίμενε ότι ο Παναθηναϊκός θα πάει στη Βαρκελώνη για να κερδίσει. Ούτε καν ότι θα παλέψει μέχρι το τέλος το ματς, όπως έκανε π.χ. με την Εφές στην Πόλη. Ωστόσο, είναι άλλο αυτό και άλλο η εικόνα στο Παλάου. Οι «πράσινοι» δεν έβγαλαν τίποτα στο παρκέ. Είχαν μία συμπεριφορά σαν να λένε «έλα μωρέ να χάσουμε, να τελειώνουμε, να επιστρέψουμε στην Αθήνα».
Ανήμερα των 114ων γενεθλίων του συλλόγου, το τμήμα που έδινε χαρά σε δύσκολα χρόνια σε εκατομμύρια Παναθηναϊκούς, έγινε η αφορμή (και δικαίως) για κατεβασμένα κεφάλια. Το χειρότερο όλων, όμως, είναι ότι αυτόν τον Παναθηναϊκό τον λυπούνται! Δυστυχώς, αλλά έτσι είναι. Και διάολε, δεν μπορείς να λυπάσαι τη φανέλα με τα έξι αστέρια. Την ομάδα του Παύλου και του Θανάση. Όχι, η λύπηση είναι κάτι που δεν (μπορεί να) γίνεται αποδεκτό.
Και όταν μιλάμε για λύπηση, δεν αναφερόμαστε μόνο στα σημερινά. Χθες ο Σάρας και ο Καλάθης, δύο άνθρωποι που έχουν ζήσει τον ΜΕΓΑΛΟ Παναθηναϊκό, φανέρωαν το πόσο στενοχωριούνται που βλέπουν έτσι το «τριφύλλι». Και πώς να μην το κάνουν; Όσοι φορούσαν την πράσινη φανέλα, δεν έρχονταν απλά για να… περάσουν μία βόλτα. Ούτε καν μονάχα για να σηκώσουν τίτλους. Δένονταν με την ομάδα, τον κόσμο, τα λάβαρα, τους ιδιοκτήτες. Απ’ όλα αυτά τώρα, το μόνο που έχει απομείνει είναι τα λάβαρα. Να θυμίζουν, τι σήμαινε να είσαι κάποτε κανονικός Παναθηναϊκός.
Υ.Γ. Οι τελευταίοι που ευθύνονται για όσα αναφέρονται παραπάνω, είναι οι προπονητές και οι παίκτες.
Υ.Γ1. Άλλη χρονιά σαν τη φετινή δεν μπορεί να υπάρξει. Δε νοείται να μην βρεθεί διοικητική λύση ξανά.
Πηγή: prasinostypos
Comments