Το πάθημα και το μάθημα

Οι αγώνες με την Λα Λαγκούνα ήταν πέρα για πέρα διαφορετικοί. Ποια ήταν η πραγματική εικόνα των ομάδων και πόσο κοντά έφτασε ο Παναθηναϊκός στην πρόκριση μάλλον δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία. Το βράδυ της Τετάρτης προέκυψαν αρκετά συμπεράσματα, όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις.

Το τριφύλλι κέρδισε πράγματα αλλά έχασε και πράγματα και είναι λογικό να συμβαίνει αυτό μετά από έναν αποκλεισμό. Η εικόνα του πρώτου αγώνα στην Αθήνα έδειξε πως οι απουσίες του Παναθηναϊκού ήταν οι λεπτομέρειες που έκαναν τη διαφορά και οδήγησαν στην οριακή ήττα. Στην ουσία, όμως, ίσως και να μην ήταν ακριβώς έτσι τα δεδομένα. Η Λα Λαγκούνα απέδειξε στο γήπεδο πως είναι μια πολύ καλή ομάδα αξιοποιώντας τα δυνατά της χαρτιά. Ο Παναθηναϊκός, από την άλλη, δεν είναι μια ομάδα… για πέταμα επειδή δεν προκρίθηκε κόντρα στη Λα Λαγκούνα.

Σίγουρα οι πράσινες δεν έπιασαν την απόδοση που θα έπρεπε και σίγουρα αδίκησαν τον εαυτό τους. Η ομάδα παρουσίασε επιθετικές αδυναμίες, το μπλοκ δεν ήταν στα επίπεδα που αναμένονταν ώστε να κρίνει το παιχνίδι και ακόμα και τις στιγμές που η διαφορά μειώνονταν στο ελάχιστο και πήγαινε να γίνει η ανατροπή κάτι «στράβωνε». Είναι δεδομένο πως τα κρούσματα covid επηρέασαν την ομάδα αλλά δεν είναι αυτό που έφερε τον αποκλεισμό. Η Λα Λαγκούνα εμφανίστηκε άκρως αποτελεσματική πάνω στο φιλέ, πίεσε την αντίπαλη υποδοχή και κυρίως κέρδισε όλα τα μεγάλα ράλι κάτι που χάλασε την ψυχολογία των πρασίνων.

Ο Οικονόμου δοκίμασε ότι ήταν δυνατόν αλλά κάποιες φορές ο αντίπαλος είναι καλύτερος και σου αχρηστεύει τα πλάνα. Δεν μπορούμε να πούμε ότι οι αλλαγές δεν είχαν λογική. Η αλλαγή της Τσιτσιγιάννη αντί της Στεπανένκο ήταν αναμενόμενη με τη νεαρή διαγώνια να έχει ανεβάσει τις επιδόσεις της τελευταία ωστόσο η Μπραμπίλα ήταν αυτή που έδωσε το κάτι παραπάνω στην επίθεση, κυρίως στο τρίτο σετ. Επιπλέον, οι αλλαγές στις κεντρικές είχαν σκοπό να δώσουν το κάτι παραπάνω καθώς η δύναμη του Παναθηναϊκού πάνω στο φιλέ που συνήθως κάνει τη διαφορά δεν λειτούργησε. Η Κωνσταντέλλου είχε διάθεση, ήταν μέσα στις φάσεις αλλά η εικόνα της ομάδας γενικότερα την κράτησε και αυτή χαμηλά.

Ούτε στα άκρα, βέβαια, λειτούργησαν όλα όπως αναμένονταν. Τα συνεχή μπλοκ αλλά και οι εντυπωσιακές άμυνες που μπλόκαραν τις κεντρικές του Παναθηναϊκού μπλόκαραν επίσης και τη συνήθως ισχυρή τριάδα των ακραίων. Η Γκρόθες έκανε καλή δουλειά αμυντικά αλλά δεν πήρε πολλές επιθέσεις ενώ Χαντάβα και Κωνσταντίνου βρήκαν και αυτές εμπόδια στο επιθετικό τους παιχνίδι.

Όλα αυτά τα εμπόδια, φυσικά, δεν προέρχονται επειδή οι πράσινες είναι ανίκανες αλλά επειδή βρέθηκαν απέναντι σε μια ομάδα που αποδείχθηκε καλύτερη και αυτό δεν είναι… ποινικά κολάσιμο. Η εικόνα του πρώτου αγώνα ήταν τελικά η μη πραγματική καθώς οι Ισπανίδες βρέθηκαν σε κακή μέρα, ταλαιπωρημένες και σε μια παγωμένη Αθήνα, κάτι που τις έβγαλε από το ρυθμό τους. Ωστόσο είναι πολύ μεγάλο κέρδος το γεγονός ότι σε εκείνο το ματς ο Παναθηναϊκός κέρδισε παίκτριες και τις ανέβασε level κάτι που όχι μόνο θα χρειαστεί στις εγχώριες διοργανώσεις αλλά και γενικότερα στη συνέχεια της πορείας τους. Και να θυμίσουμε ότι μιλάμε για μια ομάδα που ήταν εκτός Ευρώπης για μια δεκαετία, βρέθηκε στην Pre League και πλέον στέκεται με αξιοπρέπεια στις διεθνείς διοργανώσεις.

Ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε αλλά με το κεφάλι ψηλά, διεκδίκησε την πρόκριση στην τετράδα του Challenge Cup και κυρίως είναι φαβορί για τους δύο εγχώριους τίτλος. Όχι και άσχημα για μια ομάδα που στήθηκε από το μηδέν το καλοκαίρι και που πέρυσι αντιμετώπισε τόσες δυσκολίες αγωνιστικά και διοικητικά. Ουσιαστικά δε χάθηκε ένας στόχος αλλά μια πρόκληση, γιατί η Ευρώπη ήταν ένα… κερασάκι σε μια όμορφη τούρτα. Το ζήτημα είναι να ανακάμψει και να κοιτάξει τη συνέχεια με σοβαρότητα για να μη «ρίξει την τούρτα» η οποία είναι ο μεγάλος στόχος και που λείπει τόσο πολύ από το τριφύλλι.