Οι μεγάλες ομάδες κερδίζουν και στην μέτρια τους μέρα!

Κάποιες φορές πρέπει να νικάς και χωρίς να είσαι καλός

Το πρώτο χωρίς να είναι καλός

Η αλήθεια είναι πως είχε καταντήσει λιγάκι κουραστικός ο τρόπος που έχανε τα παιχνίδια ο Παναθηναϊκός. Στις λεπτομέρειες, σε κάποια όντας ανώτερος από τον αντίπαλο, σε κανένα πάντως δεν ήταν κατώτερος από τον νικητή. Σε κανένα. Από την άλλη, σε όλες τις νίκες το Τριφύλλι έπιανε υψηλά στάνταρ απόδοσης, κυριαρχούσε, δεν δεχόταν φάσεις και έφτανε στην επιτυχία.

Για πρώτη φορά φέτος, στη Νίκαια, ο Παναθηναϊκός έφτασε στο τρίποντο χωρίς να είναι καλός. Χωρίς να είναι και ανώτερος από τον Ιωνικό που ήταν άριστα διαβασμένος, είχε τις στιγμές του αλλά του κόστισε η αστοχία και μια στιγμή ποιότητας του Τριφυλλιού.

Δεν είναι κακό, δεν απαγορεύεται να κερδίζεις όταν δεν είσαι καλός. Κακό είναι όταν μαθαίνεις ή μάλλον όταν προσπαθείς να νικάς χωρίς να παίζεις, χωρίς να δουλεύεις, χωρίς να βελτιώνεσαι, γιατί τότε ο ορίζοντας είναι πολύ μικρός και επί της ουσίας… δεν πας πουθενά. Όπως έγινε πέρσι. Στη διαδικασία της προόδου και της δημιουργίας μίας ομάδας που του χρόνου θα προσπαθήσει να διεκδικήσει τον τίτλο, είναι σημαντικό να υπάρχουν και αυτά τα παιχνίδια. Όχι ως κανόνας. Ως εξαίρεση.

Θα υπάρξουν και αυτά τα παιχνίδια μέσα σε μία σεζόν, παιχνίδια όπου η απόδοση του συνόλου δεν θα είναι η αναμενόμενη. Εκεί πρέπει να δείχνεις ως ομάδα ένστικτο επιβίωσης και να εκμεταλλεύεσαι κάποιες ποιοτικές στιγμές και την άμυνά σου. Αυτό έκανε ο Παναθηναϊκός στη Νίκαια, κρατά το αποτέλεσμα, πετάει την εμφάνιση και προχωρά μπροστά.

Το απρόβλεπτο του Ρούμπεν και ο κανονικός Αϊτόρ

Η στιγμή που έκρινε την αναμέτρηση ήρθε στο 38᾽. Ναι τα… φώτα πέφτουν πάνω στην ατομική ενέργεια και την υπέροχη σέντρα του Βιγιαφάνιες. Δικαίως. Στο καταπληκτικό τελείωμα του Αϊτόρ. Δικαίως. Τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί, όμως, αν ο Ρούμπεν δεν έκανε την μεταβίβαση του αγώνα.

Ο Ισπανός αμυντικός μέσος στο χώρο της σέντρας, αντί να επιλέξει μια εύκολη πάσα που θα βοηθήσει στην κυκλοφορία και θα ανεβάσει μέτρα την ομάδα του σταδιακά, πηγαίνει σε μια κάθετη στη πλάτη της άμυνας, μια κάθετη που έβγαλε εκτός παιχνιδιού και τις τρεις γραμμές άμυνας του αντιπάλου, με τον Καρλίτος να κινείται στη πλάτη του Τσιγκρίνσκι και να γίνεται κάτοχος της μπάλας. Το πιστώνεται σημαντικό κομμάτι της φάσης.

Από κει και πέρα, ο Αϊτόρ κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα από όλους τους εξτρέμ του Παναθηναϊκού. Εκτελεί. Ο Ισπανός μεσοεπιθετικός διαθέτει τα καλύτερα τελειώματα ανάμεσα στους ακραίους της ομάδας του και τους τελευταίους μήνες είναι ο εαυτός του, αυτός που έκανε… παπάδες στην Ολλανδία. Κατάφερε να ξεπεράσει την ποδοσφαιρική κατάθλιψη που τον είχε ρίξει ο Μπόλονι και στα χέρια του Ιβάν είναι και πάλι ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής, αρκετά σημαντικός για τον φετινό Παναθηναϊκό. Και δεν ήταν μόνο το γκολ. Καλές επιλογές με την μπάλα στα πόδια, άριστος τακτικά στο φτερό μαζί με τον Κότσιρα, εξαιρετικός.