By Η προηγμένη στατιστική ανάλυση του ντέρμπι
Φετινό αμυντικό ρεκόρ το 0.1xGoals του Ολυμπιακού για τον Παναθηναϊκό
Δεδομένο πρώτο. Οι «πράσινοι» έκαναν το καλύτερό τους παιχνίδι ανασταλτικά στο φετινό πρωτάθλημα κι αυτό αποκτά μεγαλύτερη σημασία και αξία, καθώς αντίπαλος ήταν ο Ολυμπιακός, ο οποίος μέχρι και την έναρξη του ματς ήταν η κορυφαία ομάδα της Λίγκας σε δημιουργία, έχοντας συνολικά 29.45xGoals και μέσο όρο 1.8 ανά παιχνίδι.
Το «τριφύλλι» απαγόρευσε στην ομάδα του Πέδρο Μαρτίνς να φτιάξει την παραμικρή υποψία ευκαιρίας και τον ανάγκασε να κάνει αρνητικό ρεκόρ, ολοκληρώνοντας την αναμέτρηση με 0.1xGoal! Ένα… σκοτωμένο σουτ του Ρόνι Λόπες από απόσταση.
Καμία άλλη ομάδα από εκείνες που έχει αντιμετωπίσει μέχρι και σήμερα το «τριφύλλι» δεν είχαν μηδενικό δείκτη xGoals. Mοναχά ο Ατρόμητος πλησιάζει με 0.21, στην εύκολη νίκη του Παναθηναϊκού με 2-0 εντός έδρας.
Δεν του επέτρεψε να παίξει από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό και τον «έπνιξε»
Ο Παναθηναϊκός του Ιβάν ως νοοτροπία, φιλοσοφία και διαχείριση των παιχνιδιών είναι τους τελευταίους μήνες ένας κανονικός Παναθηναϊκός. Από το πρώτο λεπτό μέχρι και το τελευταίο, οι «πράσινοι» προσπάθησαν να κυριαρχήσουν στο ντέρμπι και ένα «όπλο» για να το πετύχουν ήταν η στόχευση στην «καταστροφή» του build up του Ολυμπιακού.
Το γεγονός πως το «τριφύλλι» συνέχισε να λειτουργεί έτσι μέχρι και το φινάλε δείχνει μεταξύ άλλων και το πολύ καλό επίπεδο φυσικής κατάστασης του συνόλου. To high block της ομάδας του Σέρβου τεχνικού ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικό, μιας και οδηγούσε στο εύκολο λάθος τους «ερυθρολεύκους» και στην άμεση επανάκτηση της κατοχής της μπάλας.
Ακολουθούν δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα:
Από κει και πέρα, άξια αναφοράς είναι και η συμπεριφορά του Παναθηναϊκού όταν έχανε την μπάλα. Στην συντριπτική πλειοψηφία των φάσεων οι γηπεδούχοι του παιχνιδιού, με πολύ καλό επίπεδο συγχρονισμού και αποτελεσματικότητας έκλεβαν και ανανέωναν τις επιθέσεις τους. Ένα, δύο, ακόμη και τρεις παίκτες «έπεφταν» πάνω στον κάτοχο της μπάλας. Όχι ανά διαστήματα, όχι ανά δεκάλεπτα, στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα. Ο φετινός Παναθηναϊκός τρέχει και τρέχει πολύ, σε σημείο αυτό το κομμάτι του να αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά του «όπλα». Στον κομμάτι της πίεσης η χθεσινή λειτουργία του Παναθηναϊκού ήταν τοπ επιπέδου.
Ακολουθούν δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα:
Η πολύ δύσκολη ποδοσφαιρική εξίσωση, η πρώτη λύση και η αδυναμία στα τελευταία μέτρα
Η κυριαρχία του Παναθηναϊκού σε συνδυασμό με την τακτική επιλογή του Μαρτίνς να τον περιμένει στο μισό γήπεδο, δημιούργησε μία πολύ δύσκολη εξίσωση για το «τριφύλλι». Δύσκολη και πρωτόγνωρη. Σε κανένα φετινό ματς αυτή η έκδοση δεν αντιμετώπισε έναν αντίπαλο του κορυφαίου επίπεδου που να αγωνίζεται με αυτόν τον τρόπο. Ναι είναι δύσκολο να παίζει στα 2/3 ή στο 1/3 του γηπέδου ο ΠΑΣ Γιάννινα αλλά είναι κάτι εντελώς διαφορετικό να έχει ο Ολυμπιακός εννιά παίκτες πίσω από την μπάλα, με Μανωλά και Παπασταθόπουλο στο κέντρο της άμυνας, με Εμβιλά και Καμαρά στον άξονα και όλο το οικοδόμημα να είναι δουλεμένο από έναν προπονητή που βρίσκεται για τέταρτη σερί χρονιά στον πάγκο. Δεν είναι κακό να παραδεχόμαστε μερικά πράγματα που αφορούν το ποδόσφαιρο.
Σε αυτές τις περιπτώσεις η ομάδα που ψάχνει το γκολ θα πρέπει να μεταφέρει την μπάλα από δεξιά στα αριστερά και τούμπαλιν με ταχύτητα για να δημιουργήσει χώρο και τακτικό λάθος, θα πρέπει να ψάξει τους παίκτες ανάμεσα στις γραμμές για να δημιουργήσει αριθμητικό πλεονέκτημα, θα πρέπει να έχει κάποιες ατομικές ενέργειες που θα διασπάσουν τις γραμμές και στην έσχατη των περιπτώσεων καλά μακρινά σουτ.
Με εξαίρεση τα σουτ από απόσταση και την έλλειψη παικτών του άξονα που να μπορούν να τρέξουν με την μπάλα και να ντριμπλάρουν(όταν μπήκε ο Αλεξανδρόπουλος το έκανε δύο φόρες αλλά και πάλι δεν είχε ουσία στο τελείωμα της ενέργειας), ο Παναθηναϊκός προσπάθησε ορθολογικά να βρει χώρους. Στο δεύτερο ημίχρονο, οι «πράσινοι» έβαλαν περισσότερους χώρους στα μεσοδιαστήματα(στους χώρους ανάμεσα στη πρώτη και την δεύτερη γραμμή άμυνας) και αυτό τους επέτρεψε να φτάνουν με καλύτερες αξιώσεις έξω από την περιοχή.
O Παναθηναϊκός μέχρι να πατήσει στο επιθετικό τρίτο τα έκανε όλα σωστά αλλά από εκεί και έπειτα ξεκινούσαν τα δύσκολα, αυτά που στο ποδόσφαιρο πληρώνονται με δεκάδες εκατομμύρια. Ο Ολυμπιακός είχε άριστες αλληλοκαλύψεις, πολύ καλή τακτική συμπεριφορά και οι «πράσινοι» δεν μπορούσαν να πατήσουν με καλύτερες προϋποθέσεις στο «κουτί», δεν έβρισκαν την σωστή επιλογή στη πάσα για να προκύψει μία αξιόλογη τελική προσπάθεια. Υπάρχουν δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις για να γίνει καλύτερα αντιληπτό.
Στο πρώτο μέρος ο Βιγιαφάνιες και στο δεύτερο ο Βιτάλ «πατούν» από πλάγια στο ύψος της μικρής περιοχής και αμαρκάριστοι. Εκεί είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων. Όχι τόσο καλή μεταβίβαση αλλά και άριστη αντίδραση των κεντρικών αμυντικών του Ολυμπιακού.
Η φάση του Βιτάλ
Η φάση του Βιγιαφάνιες
Ένα πολύ χρήσιμο μάθημα
Πέρα από την χαμένη ευκαιρία και την ανάγκη για βαθμούς, σε καθαρά ποδοσφαιρικό επίπεδο ο Παναθηναϊκός του Ιβάν πήρε ένα μάθημα, έκανε ένα πολύ δύσκολο τεστ, το οποίο πιθανότατα δεν θα ξαναβρεί μπροστά του μέχρι τα play offs. Μία διαδικασία η οποία του δείχνει πόσο έχει μεγαλώσει πάνω στο χορτάρι σε σχέση με πέρσι και παράλληλα του υποδεικνύει πράγματα που του λείπουν, στοιχεία που πρέπει να βελτιώσει, χαρακτηριστικά που θα έπρεπε να έχει στο έμψυχο δυναμικό του. Γιατί ο στόχος του πρότζεκτ αυτός πρέπει να είναι και αυτός είναι. Να γίνει αυτή η έκδοση στα χέρια του Ιβάν μία ομάδα υψηλού επιπέδου που θα κάνει από την ερχόμενη αγωνιστική περίοδο κιόλας, πρωταθλητισμό.
Comments