Ο «νέος» Παναθηναϊκός και ο ηγέτης Γιοβάνοβιτς

Τα παθήματα, τα αποτελέσματα που τον αδικούν και η κουβέντα για τη διαιτησία που κρύβει κινδύνους.

Τέταρτη θέση σε 16 αγώνες, έχοντας από κοντά τον ΠΑΟΚ δεν το λες αποτυχία για έναν Παναθηναϊκό που το καλοκαίρι επιχείρησε ακόμα ένα restart. Τέταρτη θέση με 6 ήττες, όμως, το λες κατόρθωμα. Τελευταία στον Βόλο. Μετά από μία σειρά θετικών αποτελεσμάτων και εμφανίσεων που έβαλε τους “πράσινους” σε μία σωστή τροχιά.

Έξι ήττες για τον Παναθηναϊκό του Γιοβάνοβιτς είναι υπερβολή. Όχι σαν αριθμός, αλλά σαν συνολικός απολογισμός έως τώρα. Ο Παναθηναϊκός όταν είναι κακός ή έστω κατώτερος των περιστάσεων, δεν παίρνει ούτε πόντο. Τελευταία δεν παίρνει ούτε πόντο ακόμα κι αν για ένα ημίχρονο ήταν εξαιρετικός.

Άρης, ΠΑΣ Γιάννινα, Αστέρας Τρίπολης, ΠΑΟΚ, Βόλος, ΑΕΚ. Οι έξι ήττες του Παναθηναϊκού έως τώρα. Κάτω από το μισά τα παιχνίδια που πραγματικά άξιζε την ήττα. Σίγουρα όχι με ΠΑΟΚ που τον αδικεί και το τελικό αποτέλεσμα σαν σκορ ήττα, σίγουρα όχι με ΑΕΚ, σίγουρα όχι με Άρη, σίγουρα όχι με Βόλο. Με ΠΑΣ Γιάννινα δέχθηκε γκολ νωρίς, δεν μπόρεσε να βγάλει αντίδραση ή έστω να βγάλει την ισοφάριση. Με Αστέρα Τρίπολης έβγαλε κάτι, τα μάτια του με τα ίδια του τα χέρια.

Ο Παναθηναϊκός ξεπερνά τον ίδιο του τον εαυτό

Το ότι ο Παναθηναϊκός είναι στην 4η θέση, στο -2 από τον ΠΑΟΚ (αμφότερες οι ομάδες έχουν ματς λιγότερα, ο ΠΑΟΚ ένα παραπάνω) είναι κατόρθωμα. Και είναι μία αντεπίθεση των “πράσινων” ξεπερνώντας τον ίδιο τους τον εαυτό. Και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς τον δικό του.

Ο Παναθηναϊκός δεν είναι τόσο κακός για να είναι 4ος, στα τελευταία παιχνίδια έχει γίνει σαφώς καλύτερος από τους από πάνω (ΠΑΟΚ και ΑΕΚ), θα βάλουμε στην εξίσωση τον Ολυμπιακό ως προς το συνολικό μομέντουμ. Δεν είναι, όμως, τόσο καλός για να “φωνάξει” πως τον αδικεί η θέση. Καλύτερος θα ήταν αν σταματούσε τις χαζές ήττες, στο Πανθεσσαλικό ήταν τέτοια. Αν είχε λίγο την τύχη με το μέρος του σε παιχνίδια που θα μπορούσε, έστω, να πάρει την ισοπαλία. Αν στην αρχή του πρωταθλήματος δεν είχε αυτά τα σκαμπανεβάσματα. Δικαιολογημένα, βέβαια, άργησε να στρώσει η ομάδα, άργησε να βρει το σχήμα ο Γιοβάνοβιτς. Τρία χαφ, σταθερός κορμός, πίεση, σωστό μπιλντ-απ, αυτοματισμοί και άλλα πολλά που συνθέτουν το παιχνίδι του μετά από την ήττα από τον ΠΑΟΚ.

Αυτός ο Παναθηναϊκός είναι ο κανονικός. Η αναγέννηση μετά το 1-3 στο ντέρμπι με τον Δικέφαλο. Μία ήττα κι αυτή χωρίς να την αξίζει. Αλλά πληρώνει… τον Παναθηναϊκό των προηγούμενων αγώνων. Εξ ου η κουβέντα για την 4η θέση και το αν αξίζει να είναι εκεί.

Δεν αξίζει στον οργανισμό του Παναθηναϊκού να μπαίνει σε κουβέντα περί Κλάτενμπεργκ και διαιτησίας

Αυτό που σίγουρα δεν αξίζει είναι να μπαίνει ο οργανισμός σε μία κουβέντα περί Κλάτενμπεργκ, διαιτησίας, κτλ. Η καθυστερημένη αντίδραση της διοίκησης και όλη αυτή η σκόνη που έχει σηκωθεί δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επηρεάσει το αγωνιστικό κομμάτι.

Ευτυχώς ο Γιοβάνοβιτς είναι βράχος. Κρατάει τα στεγανά, φάνηκε (ξανά) στις δηλώσεις του μετά το ματς του Βόλου. Mε τον συγκεκριμένο στον πάγκο ο Παναθηναϊκός είναι κοντά στο να φτιάξει ομάδα να κερδίζει και τη διαιτησία. Σε αγωνιστικό επίπεδο οι “πράσινοι” έχουν ηγέτη, στο άλλο ας μη το συζητήσουμε καλύτερα. Και επειδή το έφερε η κουβέντα, μήπως πρέπει… να ανοίξει η κουβέντα για ένα νέο συμβόλαιο στον Γιοβάνοβιτς; Ή θα κριθεί αναλόγως τι θα έχει πετύχει στο τέλος της χρονιάς που σημαίνει κίνδυνος να βρεθεί κι αυτός στον Καιάδα των χαμένων προπονητών;