H …αναγέννηση του Καρλίτος!

Πώς ο Ισπανός επιθετικός βγήκε από τη ναφθαλίνη και έγινε ο πιο επιδραστικός παίκτης του Παναθηναϊκού

«Το γκολ είναι σαν ένα μπουκάλι κέτσαπ. Μπορεί να το κοπανάς επί ώρες και να μη βγάζει σταγόνα, ώσπου -ξαφνικά- το πιάτο σου πλημμυρίζει από την κόκκινη σάλτσα», έλεγε ο Ρούουντ Φαν Νίστελροϊ.

Στην περίπτωση του Καρλίτος το μπουκάλι έχει ανοίξει για τα καλά και πλημμυρίζει τα αντίπαλα τέρματα.

Εχει ποσοστά ευστοχίας μπροστά από την εστία αντίστοιχα με παίκτη του μπάσκετ που εκτελεί αξιόπιστα ελεύθερες βολές.

Και είναι ο πλέον επιδραστικός παίκτης του Παναθηναϊκού στο ξεκίνημα της φετινής σεζόν, το σημείο αναφοράς στην ομάδα που χτίζει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς.

Αναγεννημένος, με λιγότερα κιλά, πιο «fit» από ποτέ, με σωστή νοοτροπία, σε νέο ρόλο και με χαρακτήρα νικητή.

Μέσα σε λιγότερο από τρεις μήνες όχι μόνο κατάφερε να διαλύσει την αμφιβολία γύρω από το ενδεχόμενο παραμονής του στο έμψυχο δυναμικό του τριφυλλιού αλλά μπόρεσε να φτάσει στο ύψιστο σημείο της ιεράρχησης. Να αποτελεί την… Κορωνίδα του πράσινου ρόστερ.

Για να αντιληφθεί κανείς το εύρος του επιτεύγματος αρκεί να υπενθυμίσουμε τα δεδομένα που υπήρχαν στην καλοκαιρινή προετοιμασία του Παναθηναϊκού σε σχέση με τον Ισπανό επιθετικό.

Οι βάσεις από τον Γιοβάνοβιτς έμπαιναν στην Ολλανδία, σε μία χρονική στιγμή όπου οι πράσινοι επένδυαν στον Ιωαννίδη για την κορυφή της επίθεσης και είχαν στραφεί στην αγορά για να εξετάσουν περιπτώσεις επιθετικών «σε περίπτωση πώλησης ενός εκ των Καρλίτος ή Μακέντα»…

Από τις πρώτες προπονήσεις επί ολλανδικού εδάφους και στα φιλικά τεστ που ακολούθησαν, ο Ισπανός έδειχνε πράγματι αποφασισμένος για να το παλέψει όσο πάει.

Ηταν άλλωστε (και) μία προετοιμασία αξιολόγησης του έμψυχου υλικού από τον Σέρβο προπονητή και αυτό το γνώριζαν άπαντες.

Δεν έβγαζε (ακόμα) μάτια, αλλά το μάτι του γυάλιζε και προσπαθούσε στο μάξιμουμ.

Ο Γιοβάνοβιτς το διέκρινε μεν, αλλά στο μυαλό του υπήρχε ένας μεγάλος προβληματισμός. «Ο Καρλίτος είναι ποιοτικός παίκτης και είμαι ικανοποιημένος από την προσπάθειά του. Δεν είναι κλασικό 9άρι. Δεν είναι καθαρός στράικερ, είναι κάτι ανάμεσα σε δεύτερος επιθετικός και 10άρι», έλεγε τότε -προφητικά- ο Σέρβος.

Και συμπλήρωνε: «γενικά, στο 4-2-3-1 που θα είναι η τακτική μας βάση, προτιμώ ο παίκτης πίσω από το 9άρι να είναι μέσος και όχι επιθετικός»…

Η τελευταία φράση δεν ήταν αμελητέα. Το αντίθετο. Οσοι έχουν τριβή με προπονητές γνωρίζουν άριστα πόσο δύσκολο είναι να τροποποιήσουν μία παγιωμένη τακτική άποψη, έστω και μία μικρή πτυχή της, για να «χωρέσουν» έναν παίκτη.

Με βάση τα παραπάνω, συνεπώς, γινόταν σαφές ότι οι πιθανότητες για να βρει ο Καρλίτος ρόλο στην ομάδα γίνονταν ακόμα μικρότερες.

Εκείνη την περίοδο άλλωστε ο Βιγιαφάνιες ξεκινούσε σε πρώτο πλάνο για τη θέση «10», ενώ λίγο αργότερα προστέθηκαν στο ρόστερ ο Λούντκβιστ αλλά και ο Βιτάλ, ασχέτως εάν ο Βραζιλιάνος υπολογιζόταν κυρίως για τα «φτερά». Ζόρια.

Τα ζόρια είναι όμως για τους δυνατούς. Και ο Καρλίτος όχι μόνο δεν το έβαλε κάτω αλλά έδειξε στην πράξη ότι και ποιότητα διαθέτει και σωστή νοοτροπία και ισχυρό χαρακτήρα.

Δίχως όμως τη διορατικότητα και -κυρίως- τη δικαιοσύνη του Γιοβάνοβιτς, θα ήταν μάλλον απίθανο να είχε «αναγεννηθεί».