Τον Εξάστερο θα τον σέβεστε!

Η νύχτα θα μείνει στην ιστορία. Όχι γιατί ο Ντάριλ Μέικον πραγματοποίησε την σπουδαιότερη εμφάνιση στην καριέρα του, ούτε γιατί έσπασε όλα τα κοντέρ. Θα μείνει στην ιστορία γιατί πολύ απλά απόψε ο Παναθηναϊκός νίκησε τον εαυτό του. Νίκησε τις φοβίες τους, τα άγχη του, τα κόμπλεξ του και κατάφερε να πάρει μια τεράστια νίκη κόντρα στην πρωταθλήτρια Ευρώπης με τρόπο… επιβλητικό. Μια νίκη η οποία δεν αποκλείεται να μνημονευτεί πολλές φορές μέχρι το τέλος της σεζόν.

Η νίκη που έψαχναν όλοι

Ο Παναθηναϊκός έψαχνε μια τέτοια εμφάνιση. Έψαχνε μια τέτοια νίκη. Για να μπορέσουν οι παίκτες του να πιστέψουν στους εαυτούς τους. Στις δυνάμεις τους. Να μπορέσει ο Δημήτρης Πρίφτης να τους πείσει για τους λόγους που αποφάσισε να τους δώσει την ευκαιρία να αγωνίζονται στο ΟΑΚΑ, μπροστά σε αυτόν τον κόσμο και να φορούν την φανέλα με το «τριφύλλι» στο στήθος.

Στο ΟΑΚΑ τα δεδομένα αλλάζουν αρκεί…

Η αποψινή νίκη για τον Παναθηναϊκό δεν είναι μόνο αγωνιστική. Δεν είναι μόνο βαθμολογική. Είναι ψυχολογική. Είναι νίκη ουσίας. Πλέον, οι «πράσινοι» ξέρουν στην πράξη (και όχι στα λόγια) για το τι είναι ικανοί να κάνουν. Όπως είναι ξεκάθαρο για μία ακόμα φορά ότι στο ΟΑΚΑ τα δεδομένα αλλάζουν. Η δυναμική αλλάζει, οι ρόλοι αλλάζουν και ο Παναθηναϊκός είναι αυτός που κάνει κουμάντο.

Αρκεί να μπαίνει στο παρκέ με το τζάμπολ και να αγωνίζεται όπως αγωνίστηκε απόψε. Από το πρώτο λεπτό. Κόντρα σε όλους και σε όλα.

Ο Ρος ήταν ο παίκτης που έκανε τη διαφορά

Είναι ξεκάθαρο ότι το ξεκίνημα του Παναθηναϊκού είναι αυτό που έθεσε τα δεδομένα της αναμέτρησης. Ο Δημήτρης Πρίφτης ήξερε πριν από τον αγώνα ότι πέραν της αντιμετώπισης των πρωταθλητών Ευρώπης είχε να διαχειριστεί και δύο πολύ σοβαρά προβλήματα της δικής του ομάδας. Τους τραυματισμούς του Ιωάννη Παπαπέτρου και του Οκάρο Ουάιτ. Δύο προβλήματα που ξεχάστηκαν πάρα πολύ γρήγορα και ο βασικότερος λόγος ΔΕΝ ήταν ο Ντάριλ Μέικον. Ήταν ο Χάουαρντ Σαντ Ρος. Ο Κουβανός στο ξεκίνημα του αγώνα βρέθηκε στο βασικό σχήμα της ομάδας του και με την απόδοσή του, το πείσμα του και την αυτοσυγκέντρωσή του παρέσυρε μαζί του και ολόκληρο το κλειστό των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων. Ο Ρος ήταν ο παίκτης «κλειδί» του Δημήτρη Πρίφτη και στην επίθεση και στην άμυνα, καθώς άνοιξε την άμυνα των Τούρκων, απειλώντας εντός και εκτός της περιμέτρου, ενώ ταυτόχρονα στην άμυνα ήταν παντού.

Έκρυψαν τα καλάθια

Στο πλευρό του Ρος και οι ψηλοί της ομάδας που έκαναν την διαφορά. Στο εκρηκτικό ξεκίνημα των «πράσινων» Παπαγιάννης και Έβανς έπαιξαν καταλυτικό ρόλο, κρύβοντας τα καλάθια και μαζεύοντας όλα τα ριμπάουντ. Είναι χαρακτηριστικό πως στο τέλος του δεκαλέπτου ο Παναθηναϊκός είχε 14 ριμπάουντ, έναντι 8 της Εφές και 4 τάπες έναντι καμιάς των Τούρκων.

Το βράδυ του που ο Junior έγινε…. άντρας

Εν συνεχεία ο Μέικον πήρε την κατάσταση πάνω του. Παρά το γεγονός ότι (λαμβάνοντας υπ όψιν μας και το κακό ξεκίνημα του Νέντοβιτς) έμεινε στον πάγκο για μεγαλύτερο διάστημα απ’ ότι μπορούσε κάποιος να φανταστεί, ο Αμερικανός δεν έχασε το χέρι του. Ήταν ο παίκτης που είχε την μπάλα στα χέρια του και είχε το ελεύθερο από τον προπονητή του για να πάρει την τελική απόφαση. Να δημιουργήσει είτε για… πάρτη του, είτε για τους συμπαίκτες του. Και όντας στη ζώνη του… λυκόφωτος στο πρώτο μέρος οι προσωπικές του επιλογές κρίνονται 100% ορθές. Ο Μέικον τελείωσε το πρώτο ημίχρονο με 21 πόντους όντας… άχαστος. 2/2 δίποντα, 5/5 τρίποντα, 2/2 βολές, 2 ασίστ και 1 λάθος.

Ο Μέικον από την ζώνη του λυκόφωτος δεν βγήκε ποτέ. Συνέχισε να «βομβαρδίζει» κατά ριπάς και να διαλύει κάθε αμυντικό πλάνο της Εφές η οποία έμοιαζε… ταλαίπωρη.

Ένας για όλους και όλοι για τον Παναθηναϊκό

Όμως είναι κρίμα και άδικο για όλη την ομάδα του Παναθηναϊκού να σταθούμε μόνο στον Μέικον. Από τον αποψινό Παναθηναϊκό δεν υστέρησε κανείς. Όλοι έκαναν αυτό που έπρεπε και με το παραπάνω. Ο Πέρι μετά από καιρό θυμήθηκε ότι είναι ικανός για πολλά περισσότερα απ’ όσα είχε δείξει. Οδήγησε σωστά την ομάδα, δημιούργησε όταν και όπως έπρεπε και έδειξε να πατάει γερά στα πόδια του. Ο Έβανς κάλυψε και με το παραπάνω το «κενό» του τραυματία Ουάιτ. Ο Νέντοβιτς ήταν εξαιρετικός «πίσω» από τον Μέικον. Ο Παπαπέτρου άψογος στο παιχνίδι του, προσέχοντας παράλληλα τον εαυτό του εν όψει Βιλερμπάν. Ο Παπαγιάννης απόλυτος κυρίαρχος στους αιθέρες κρύβοντας και σκεπάζοντας τα καλάθια, προσφέροντας ασφάλεια στους συμπαίκτες του. Ακόμα και όσοι δεν αγωνίστηκαν ελάχιστα (Μποχωρίδης, Κασελάκης, Φλόιντ), ήταν εκεί. Ήταν παρόντες. Και μπορούν να το επιβεβαιώσουν όσοι έδωσαν το παρών στις εξέδρες του κλειστού.

Το αποψινό βράδυ ήταν βγαλμένο από τα παλιά. Από τις Glory Days του Παναθηναϊκού. Και η αλήθεια είναι ότι ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του μια τεράστια ευκαιρία. Να εκμεταλλευτεί την έδρα του, να κάνει το 2Χ2 με τη Βιλερμπάν και να συνεχίσει στον «μαραθώνιο» με άλλο αέρα, άλλη ψυχολογία, άλλη δυναμική.

ΥΓ1: Καλύτερο δώρο από τους παίκτες του δε θα μπορούσε να περιμένει ο Δημήτρης Πρίφτης για τα γενέθλιά του.

ΥΓ2: Το πάθος του Αλβέρτη και του Διαμαντίδη σε κάθε φάση ήταν ανάλογο με το πάθος των παικτών που ήταν πάνω στο παρκέ και το μάτι τους γυάλιζε σε κάθε φάση.

ΥΓ3: Μη κάνει κάποιος το λάθος να κρίνει τον Φέρελ τόσο σύντομα. Όπως έκαναν κάποιοι και με άλλους παίκτες.

ΥΓ4: Μεγάλη νίκη που μπορεί να αλλάξει πολλά. Αλλά είναι μόλις η δεύτερη σε έξι αγωνιστικές. Ο Παναθηναϊκός έχει πολύ δρόμο μπροστά του. Έχει δρόμο να διανύσει. Και πρέπει να το κάνει με την μπάλα κάτω.

ΥΓ5: Άραγε ο Μπερτομέου το έβλεπε το ματς;