Tα αποτελέσματα δεν θα αργήσουν να έρθουν AN…

Ένα ακόμη παιχνίδι που οι «πράσινοι» ήταν νωθροί για μεγάλο διάστημα της αναμέτρησης και προσπάθησαν να κλέψουν το παιχνίδι με μερικά καλά διαστήματα. Ωστόσο το μπάσκετ δεν μπορείς να το κερδίσεις παίζοντας μονάχα μικρά χρονικά διαστήματα. Εκτός και αν έχεις το ταλέντο της ΤΣΣΚΑ ή τον κορμό και τους ρόλους της Ρεάλ Μαδρίτης ή ακόμη και την μαχητικότητα του Ολυμπιακού. Σε άλλες περιπτώσεις όπως και στη χθεσινή το αποτέλεσμα θα είναι αρνητικό. Και αν εν τέλει καταφέρεις να κερδίσεις ένα παιχνίδι, θα είναι ένα από τα λίγα. Η εξαίρεση και ΟΧΙ ο κανόνας.

Οι «πράσινοι» δυσκολεύονται να βρουν αρμονία ανάμεσα στην επίθεση και στην άμυνα τους. Τα σχήματα που παίζουν άμυνα, αδυνατούν να βρουν ρυθμό στην επίθεση και αντίστοιχα τα επιθετικά σχήματα όσα βάζουν μπροστά τα δέχονται πίσω, ειδικά με ταλαντούχες και αθλητικές ομάδες όπως η Μακάμπι του coach Σφαιρόπουλου.

Από εκεί και έπειτα το ίδιο μοτίβο συνεχίζεται και τα ίδια γράφουμε κάθε φορά. Ποια είναι η ουσία; Αλλάζει κάτι προς το καλύτερο; Για την ώρα το μόνο πράγμα που πρέπει να κατανοήσουμε είναι βλέποντας το πρόγραμμα των ομάδων. Ο Παναθηναϊκός σε διαβολοβδομάδα θα παίξει τέσσερα παιχνίδια από Κυριακή σε Κυριακή. Πόσες προπονήσεις μας κάνουν, ειδικά αν ταξιδεύει; Ελάχιστες.

Και αυτό για μια νέα ομάδα, με νέο προπονητή είναι μαχαίρι. Δεν μπορεί να περάσει τη φιλοσοφία του και οι παίκτες θέλοντας και μη, δένονται μέσα από τη παιχνίδια. Αυτό είναι fact!

Πάμε όμως στο παιχνίδι.

Επίθεση μέχρι το 3^ο δεκάλεπτο

https://www.youtube.com/watch?v=r8JclNOrvgk

Έχω εστιάσει σε όλα τα προηγούμενα άρθρα μου, στο κομμάτι της άμυνας, ωστόσο χθες ήταν ηλίου φαεινότερο ότι υπήρχε μεγάλο πρόβλημα στο επιθετικό κομμάτι και αυτός ήταν ο λόγος που ο Παναθηναϊκός παρότι είχε καλά διαστήματα στο αμυντικό κομμάτι, δεν κατάφερε να διατηρηθεί κοντά στο σκορ απέναντι στους Ισραηλινούς. Πάμε να δούμε καρέ-καρέ τις φάσεις:

• Στη πρώτη φάση, υπάρχει καλή κυκλοφορία και καλός συγχρονισμός στα screen, ώστε να βγει ένα κεντρικό pick-n-roll στο οποίο ο Πέρι λαμβάνει τη λάθος απόφαση. Είχε αριστερό διάδρομο χτυπώντας στα πόδια τον Λεζόρ ή πασάροντας στην αδύνατη πλευρά, αφού ο παίκτης του Νέντοβιτς προσπάθησε να τσεκάρει το κόψιμο.
• Στη δεύτερη φάση το screen του Νέντοβιτς στο Παπαγιάννη δεν υφίσταται. Ο Σέρβος δεν επιμένει να το κάνει, ενώ δέχεται push και αυτό γιατί βιάστηκε να κάνει έξοδο και να ζητήσει τη μπάλα. Ο Παπαπέτρου κάνει λάθος επιλογή, αφού ο Παπαγιάννης δεν είχε ελευθερωθεί. Ίσως αν η πάσα ήταν ψηλότερα.
• Στα 17 δευτερόλεπτα με άμυνα πάνω του ο Νέντοβιτς παίρνει μια επιλογή που αν μπει θα λέμε πως δίνει ρυθμό στην ίδιο και στην ομάδα, αν τη χάσει, ειδικά με το Παπαγιάννη στη κορυφή δεν έχει τη δυνατότητα επιθετικού ριμπάουντ.
• Αρχικά δεν γίνονται screens και δεν ελευθερώνεται κανείς ώστε να λάβει τη πάσα. Δεύτερον κάκιστη πάσα. Τρίτον η επιλογή στα 4 δεύτερα του Νέντοβιτς θα μπορούσε να είναι καλύτερη. Split μέχρι μέσα, πάσα στην αδύνατη πλευρά και φυσικά ο Παπαγιάννης να βρισκόταν προς τη βολή ώστε να δημιουργήσει γραμμή πασαρίσματος.
• Στην αλλαγή και αφού ο Φλόιντ έχει κλειδώσει το Νάναλι, η μπάλα έπρεπε να πάει στον ελεύθερο Πέρι ώστε να δημιουργηθεί τρίγωνο και καλύτερη γωνία πάσας.
• Κακή επιλογή το σουτ του Πέρι στα 9 δεύτερα με close out άμυνα πάνω του.
• Κλέψιμο του Σαντ-Ρος που δεν έχει υπομονή να περιμένει και επιτίθεται πάνω στον αμυντικό του και στην βοήθεια. Ένας εναντίον δύο.
• Ο Ουίλιαμς αρνείται τη πάσα στον Ουάιτ. Άρνηση στο hi-low. Άμεση επίθεση, είτε skip πάσα και δημιουργία close out επίθεσης από τον Μέικον. Κακή επιλογή η άμεση πάσα του Παπαπέτρου.

Προβληματισμός στην άμυνα

https://www.youtube.com/watch?v=6Eiru0OA12c

Ο Παναθηναϊκός υπάρχουν στιγμές που μπορεί να παίξει σπουδαία άμυνα και να καταπιεί οποιονδήποτε αντίπαλο. Έχει μέγεθος, αθλητικότητα και ενεργά χέρια. Ωστόσο υπάρχουν πολλά κενά διαστήματα. Το μεγάλο πρόβλημα των «πρασίνων» όπως βλέπουμε και στο βίντεο ξεκινάει από την άμυνα της πρώτης γραμμής. Δεν υπάρχει πίεση στη μπάλα, δεν μπορούν οι περισσότεροι να παίξουν άμυνα ένας εναντίον ενός είτε στη περιφέρεια, είτε στο low post και όλο αυτός δημιουργεί σύγχυση και ανισορροπία. Είτε μιλάμε για καθαρή απομόνωση, είτε στο pick-n-roll, είτε σε close out, η ευθύνη του παίκτη που αμύνεται στη μπάλα είναι αδύναμη τις περισσότερες φορές.

Από εκεί και έπειτα το πρόβλημα γίνεται πιο φανερό όταν κλείνουν τα παιχνίδια. Όπως και με τη Μπασκόνια έτσι και με τη Μακάμπι ο Παναθηναϊκός βρήκε επιθετικό ρυθμό, ωστόσο δεν κατάφερε να παίξει άμυνες που θα του έδιναν τη δυνατότητα να μείνει στο παιχνίδι. Οι τελευταίες δύο close out άμυνες του Ουάιτ και του Μέικον λένε την αλήθεια για αυτό. Βέβαια το πρόβλημα είναι συνολικό και επιδεινώνεται στο κλείσιμο των παιχνιδιών. Φυσικά αυτό φαίνεται όταν «εκτίθενται» οι καλύτεροι αμυντικοί των «πρασίνων», ο Ουάιτ και ο Σαντ-Ρος… Δεν ξέρω αν το πρόβλημα είναι στη φυσική κατάσταση, πάντως δεν ξέρω πως η άμυνα της πρώτης γραμμής μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο μέσα στη σεζόν.

Επιθετική ισορροπία

https://www.youtube.com/watch?v=wJGmNnkvUjc&ab_channel=CoachKonstantinosPanas

Πάμε όμως και στο ενθαρρυντικό κομμάτι. Όταν οι «πράσινοι» ακουμπάνε τη μπάλα στο ζωγραφιστό είτε άμεσα με επίθεση από το low post, είτε μέσω split, τότε δημιουργείται επιθετική ισορροπία. Ακριβώς επειδή αναγκάζεται η άμυνα να αντιδράσει και δημιουργία ανισορροπία στη περιφέρεια. Κάθε φορά που ο Παναθηναϊκός έκανε επίθεση μέχρι μέσα και τραβούσε την άμυνα δημιουργούσε καλές προϋποθέσεις για σουτ. Δεν έβαλα φυσικά ΚΑΜΙΑ επίθεση του τετάρτου δεκαλέπτου γιατί δεν αφοράνε την επιθετική ισορροπία, αλλά τον εγωισμό και το ταλέντο ορισμένων παικτών που έφεραν το ματς τούμπα(βλ. Παπαπέτρου, Μέικον, Νέντοβιτς).

Αν ο Παναθηναϊκός καταφέρνει να δημιουργεί επιθετική ισορροπία κατά το μεγαλύτερο μέρους του παιχνιδιού και μπορέσει να παίξει άμυνα στη μπάλα με μεγαλύτερη ένταση, τότε είναι σίγουρο πως τα θετικά αποτελέσματα ΔΕΝ θα αργήσουν να έρθουν.