Τι ισχύει με το συμβόλαιο του Αλεξανδρόπουλου – H μη ύπαρξη ρήτρας!

Τι ισχύει με το συμβόλαιο του 20χρονου μέσου του Παναθηναϊκού που λήγει το 2024

16 Ιουνίου 2021. Λίγο πριν κλείσει 20 χρόνια ζωής, ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος έχει μόλις υπογράψει το τρίτο του συμβόλαιο με τον Παναθηναϊκό.

Η διάρκειά του είναι έως το καλοκαίρι του 2024 και εάν ολοκληρώσει την τριετή διάρκεια της σύμβασής του προβλέπεται να λάβει ένα πόσο κοντά στις 500.000 ευρώ.

Ηταν η πρώτη φορά που έγινε ουσιαστική διαπραγμάτευση όσον αφορά τους όρους του συμβολαίου του.

Στο τραπέζι από την πλευρά του ατζέντη του έπεσε το ενδεχόμενο ύπαρξης ρήτρας για ομάδα του εξωτερικού, αλλά ο Παναθηναϊκός προτίμησε να αυξήσει την πρότασή του όσον αφορά τις απολαβές του, προκειμένου να μην υπάρξει ρήτρα αποδέσμευσης.

Ο Αλεξανδρόπουλος το δέχτηκε και οι δύο πλευρές έδωσαν τα χέρια ικανοποιημένες.

Ενα πολύ σημαντικό περιουσιακό στοιχείο του συλλόγου, με τεράστια περιθώρια βελτίωσης σε ό,τι αφορά τη σωματοδομή του αλλά και την τακτική του ωρίμανση, θα φοράει την πράσινη φανέλα με το τριφύλλι μέχρι το 2024 και ο Παναθηναϊκός θα είναι σε θέση να ορίσει οποιαδήποτε τιμή θέλει σε περίπτωση που προκύψει επίσημη πρόταση από το εξωτερικό.

Το δεδομένο είναι ότι ο Ελληνας μέσος εκτός από τα εξαιρετικά και σπάνια χαρακτηριστικά που διαθέτει, έχει και τη σωστή νοοτροπία.

Οταν άλλα παιδιά της Ακαδημίας σκέφτονταν τα χρήματα, αυτός είχε στο μυαλό του και έθετε ως στόχο να καθιερωθεί στον Παναθηναϊκό, επεκτείνοντας δύο φορές το συμβόλαιό του με συνοπτικές διαδικασίες.

Σε λίγους μήνες συμπληρώνει μια ολόκληρη δεκαετία στο τριφύλλι, ενταγμένος από μικρό παιδάκι στα σπλάχνα του συλλόγου, ενώ υπέγραψε το πρώτο τυπικό επαγγελματικό συμβόλαιο με την ομάδα τον Νοέμβριο του 2017.

Το δεύτερο, το υπέγραψε στα τέλη Αυγούστου του 2019 και είχε διάρκεια έως τον Ιούνιο του 2022. Δεν έγινε καν διαπραγμάτευση…

Υπέγραψε σε χρόνο «dt», με τις ίδιες απολαβές της πρώτης, νηπιακής μισθολογικής βαθμίδας των γηγενών επαγγελματιών ποδοσφαιριστών του συλλόγου, δίχως δηλαδή την παραμικρή αναπροσαρμογή! Μαζί με τον Τζαβίδα και τον Σαντικάι.

Εξι μέρες πριν μπει στα 18 του, είχε κάνει ντεμπούτο στη μεγάλη κατηγορία της χώρας. Για την ακρίβεια είχε περάσει ως αλλαγή στο τελευταίο 15λεπτο ενός ματς με τον Ατρόμητο στο Περιστέρι, με το σκορ στο ρευστό 0-1 και τη μπάλα να «καίει».

Δεν είχε αντικαταστήσει όποιον-όποιον, αλλά τον αρχηγό του Παναθηναϊκού, Δημήτρη Κουρμπέλη, στον πλέον νευραλγικό χώρο του γηπέδου.

Το βάρος στους ώμους του ήταν θεωρητικά ακόμα μεγαλύτερο. Μία στιγμή αδράνειας, ένα λάθος απειρίας, θα μπορούσε να κοστίσει ακριβά. Οχι μόνο δεν έδειξε φόβο, αλλά από το πρώτο του κιόλας δείγμα φάνηκε ότι το λέει η ψυχή του…

Ο στόχος του ήταν εξ αρχής ξεκάθαρος. Να γίνει πρωταγωνιστής στον αγαπημένο του Παναθηναϊκό, στον οποίο πήγε σε ηλικία 11 ετών από τον Απόλλωνα Χαλανδρίου. Να καθιερωθεί σταδιακά.

«Είμαι Παναθηναϊκός και παίζω για την ομάδα», είχε δηλώσει πριν ακόμα κλείσει τα 18 του χρόνια, λίγες ώρες μετά το ανεπίσημο ντεμπούτο του στο «Ντε Κάιπ», απέναντι στη Φέγενορντ.

Φορούσε με υπερηφάνεια το περιβραχιόνιο του αρχηγού της Κ17 και της Κ19 του συλλόγου. Πριν από τα ματς φιλούσε πάντα το σήμα με το τριφύλλι. Το τριφύλλι, άλλωστε, είναι το φυλαχτό του!

Τον έπιασε η κάμερα να το κάνει πριν από ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και ο ίδιος είπε με φυσικότητα: «Το κάνω σε κάθε παιχνίδι που αγωνίζομαι, δεν είναι η πρώτη φορά. Κάνω το σταυρό μου πριν αγωνιστώ και φιλώ το σήμα της ομάδας μου από την περίοδο που αγωνιζόμουν στην Κ15 του Παναθηναϊκού. Είναι κάτι σαν μια μικρή ιεροτελεστία. Το Τριφύλλι είναι το φυλακτό μου»…

Ηταν το πρώτο του ντέρμπι. Το βάπτισμα του πυρός κόντρα στον Ολυμπιακό, σε ηλικία 18 ετών και 8 μηνών…

Το ταλέντο και οι περγαμηνές του «φώναζαν» εξ αρχής από μίλια, τόσο στον Παναθηναϊκό όσο και στις «μικρές» Εθνικές όπου ήταν βασικό στέλεχος.

Ο ίδιος κρατούσε πάντα χαμηλά τη μπάλα. Ουδέποτε σκέφτηκε το πρόσκαιρο/γρήγορο όφελος, αλλά ένα βήμα τη φορά. Μικρά, σταθερά και σίγουρα βήματα. Τα χρήματα και τα μεγαλεία έπονται.

Επί τέσσερα χρόνια είχε ως εκπρόσωπο τον Ιλια Ιβιτς, όταν αναζητούσε, εντόπιζε και προσέγγιζε μελλοντικούς αστέρες για το πελατολόγιό του ως μάνατζερ. Δεν βιάστηκε να αποφασίσει ποιος θα αναλάβει την εκπροσώπησή του όταν ο Ιβιτς έγινε τεχνικός διευθυντής της ΑΕΚ.

Τον πολιόρκησαν πολλοί, φυσιολογικά. Εν τέλει κατέληξε στον γνωστό ατζέντη, Πασχάλη Τουντούρη.

Το πλέον σημαντικό όμως στη μέχρι σήμερα διαδρομή του είναι το οικογενειακό του περιβάλλον.

Πάντοτε (και για κάθε παίκτη) αποτελεί μία πολύ σημαντική παράμετρος για να μείνει το μυαλό μέσα στο κεφάλι και να μην πάρει αέρα.

Γεννημένος στις 26 Νοεμβρίου του 2001 στο Μαρούσι, με πατέρα πυροσβέστη και σταθερές οικογενειακές αρχές, δεν «διαφήμισε» ποτέ τα αισθήματά του για το σύλλογο.

Το έδειχνε με τις πράξεις του. Στο γήπεδο και πέριξ αυτού.

Ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος έχει πλέον αναγνωριστεί με το σπαθί του στο ευρύ ποδοσφαιρικό κοινό. Την υγειά του να έχει και τα καλύτερα έρχονται.