Η μεταμόρφωση του Παναθηναϊκού

Τέσσερα credits στον Γιοβάνοβιτς

Ο 59χρονος τεχνικός δεν έχει ανάγκη ούτε από διθυράμβους ούτε από υπέρμετρους ενθουσιασμούς. Όπως τόνισε κι ο ίδιος άλλωστε, στη συνέντευξη Τύπου μετά τον αγώνα “δεν είμαστε ακόμη στο επίπεδο που θέλουμε“. Νέτα-σκέτα! Ούτε συννεφάκια ούτε επανάπαυση στη χαρά της νίκης και της εμφάνισης. Όμως πρέπει να καταγραφούν 3-4 πολύ σημαντικά πράγματα γύρω από τον Σέρβο τεχνικό:

1. Θα μπορούσε να ξεκινήσει στην ενδεκάδα τον Φραν Βέλεθ, καθώς είχε πλέον σχεδόν μία εβδομάδα προπονήσεων και θεωρείται πιο “βασικός” από τον Σάρλια. Άλλος μπορεί να το έκανε. Ο Γιοβάνοβιτς ωστόσο, επέλεξε να επιβραβεύσει τον Κροάτη για την εμφάνισή του στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και να του επιβεβαιώσει ότι τον εμπιστεύεται. Και πάνω απ’ όλα να δείξει προς όλους πως πρέπει να εμπιστευτούν συνολικά τη διαδικασία. Trust the process. Έτσι “κερδίζεις” και τον παίκτη, αλλά και τα αποδυτήριά σου.
2. Η μεγαλύτερη “νίκη” του Παναθηναϊκού στο ματς του Σαββάτου δεν ήταν η “τεσσάρα”. Αλλά ο τρόπος με τον οποίο αντέδρασε μετά τη γρήγορη ισοφάριση του Ιωνικού. Κανένας πανικός, καμία αναστάτωση. Άλλες φορές, άλλες χρονιές, οι “πράσινοι” δέχονταν γκολ και αμέσως μετά έπιναν… θάλασσα, μέχρι να έρθουν ξανά στα ίσα τους. Και πολλές φορές το πλήρωναν με “γκέλες”. Αυτή τη φορά, όλος ο Παναθηναϊκός έβγαλε μία αίσθηση ανωτερότητας μέσα στο γήπεδο και μία φιλοσοφία που “φώναζε” ότι θα νικήσει, ότι κι αν έγινε. Συνέχισε να παίζει με τον τρόπο του, με το στιλ του, σαν να μην είχε… συμβεί τίποτα, συνέχισε να βγάζει φάσεις, βρήκε τα γκολ που ήθελε…
3. Ο Γιοβάνοβιτς έχει βρει τον τρόπο, αφενός να αναδεικνύει σε κάθε ματς και διαφορετικούς πρωταγωνιστές αφετέρου να παίρνει πράγματα απ’ όλους τους παίκτες του, ακόμη και στη… μέτρια μέρα τους. Ο Βιτάλ για παράδειγμα, δεν ήταν το ίδιο καλός κόντρα στον Ιωνικό. Έβγαλε όμως τρεις μπαλιές για… θάνατο. Ειδικά η “ξυραφιά” προς τον Χατζηγιοβάνη στο φινάλε του ημιχρόνου, όταν έκοψε στα… δυο την άμυνα των Νικαιωτών, ήταν όλα τα λεφτά.
4. Ο Παναθηναϊκός βελτιώνεται από αγώνα σε αγώνα. Λίγο-λίγο, αλλά σταθερά. Γίνεται καλύτερος, αποκτά ομοιογένεια, αλλά έχει δρόμο μπροστά του. Πολύ δρόμο. Και πρώτος όλων, το γνωρίζει καλύτερα ο προπονητής του, ο οποίος έχει ως επόμενη “αποστολή” του, τη διάρκεια και τη σταθεροποίηση αυτής της εικόνας που βγάζει στη Λεωφόρο το “τριφύλλι” και στα εκτός έδρας παιχνίδια του… Το σημαντικότερο όμως είναι ότι πλέον αυτή η ομάδα έχει αρχίσει να “ψήνει” τον κόσμο της και η πρώτη σκέψη όλων φεύγοντας για το σπίτι μετά το ματς με τον Ιωνικό ήταν μία και μόνο: “Το άλλο Σάββατο, τι ώρα είπαμε ότι παίζουμε με τον Αστέρα;”.