Ποιον να πρωτομαρκάρεις;;;

Στο παιχνίδι με τον Ιωνικό συνέβη κάτι εντυπωσιακό. Κάτι που οι φίλοι του Παναθηναϊκού έχουν πολλά χρόνια να το ζήσουν.

Έχοντας μία επιθετική τετράδα, από τα δεξιά στα αριστερά, των Χατζηγιοβάννη, Παλάσιος, Καρλίτος, Βιτάλ και τον Αλεξανδρόπουλο με αυτό το αέρινο κάθετο τρέξιμο που δεν χορταίνεις να το βλέπεις, δημιουργήθηκε η εξής πραγματικότητα: ο αντίπαλος δεν ήξερε ποιον να πρώτοφυλάξει. Θυμίζω τις πρώτες αγωνιστικές, στο διάστημα που την επιθετική τετράδα την έσπαγε ο Λούντκβιστ και δεν υπήρχε το κάθετο παιχνίδι του Αλεξανδρόπουλου, ο αντίπαλος μπορούσε πολύ εύκολα να προσαρμόσει την άμυνα του πάνω στον Βιτάλ.

Ήταν δεδομένο πως για να αναπτυχθεί ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν ο ποιοτικός Βραζιλιάνος να πάρει την ομάδα στις πλάτες του, κάτι που στα εκτός έδρας παιχνίδια δεν ήταν τόσο εύκολο να συμβεί. Στο παιχνίδι με τον Ιωνικό ο Βιτάλ έκανε συγκεκριμένα πράγματα, ήταν σωστός όποτε ερχόταν σε επαφή με την μπάλα, όμως δεν πήρε και ιδιαίτερα πολλές πρωτοβουλίες. Έκανε ένα καλό παιχνίδι, δεν είχε όμως μία γεμάτη εμφάνιση. Το γεγονός αυτό δεν επηρέασε καθόλου τον Παναθηναϊκό που μπορούσε να δημιουργήσει από παντού.

Ο Παλάσιος, παίζοντας στην πράξη πιο ψηλά από όλους, βοηθούσε σημαντικά και στην πίεση στον αντίπαλο, οδήγησε σε πολλά λάθη στην αρχική τους ανάπτυξη τους παίκτες του Ιωνικού. Μπορεί να μην πήγε ο ίδιος σε κάποια τελική εκτέλεση, αλλά έδινε ένταση, ταχύτητα, δημιουργούσε συνθήκες, για να ελευθερωθεί ο Καρλίτος.