Αυτός είναι ο Παναθηναϊκός που θέλουμε να βλέπουμε!

Το 4-1 αδικεί το επιθετικό παιχνίδι του Παναθηναϊκού , που όσοι βρέθηκαν στην Λεωφόρο δεν χόρταιναν να το βλέπουν και όσοι το είδαν από την τηλεόραση έλεγαν «γιατί δεν έχει και άλλο;». Φαίνεται αστείο αν σκεφτούμε, ότι πέρυσι δεν βλεπόταν ο Παναθηναϊκός και ο κόσμος δεν ήθελε να βλέπει καν την ομάδα του . Και φέτος πάει στην Λεωφόρο και ξέρει ότι θα φύγει χαρούμενος και γεμάτος.

Για όλο αυτό υπάρχει ο υπεύθυνος. Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς μεταμορφώνει μία ομάδα και ο κόσμος γουστάρει αυτό που βλέπει. Ο Καρλίτος έβαλε τρία γκολ κόντρα στον Ιωνικό, έχει φθάσει τα επτά και νωρίς-νωρίς τελειώνει την κουβέντα του καλοκαιριού για το αν ο Παναθηναϊκός θέλει βασικό επιθετικό-σκόρερ. Ο Ισπανός ήταν εκπληκτικός και δημιουργικά και στην εκτέλεση και με τον Γιοβάνοβιτς είναι άλλος παίκτης σε σχέση με πέρυσι.

Μπροστά του ο Παλάσιος έκανε το καλύτερο του παιχνίδι και έδειξε, γιατί ήρθε το καλοκαίρι και γιατί επέμενε ο Γιοβάνοβιτς στον Παναθηναϊκό. Ο Σέρβος έκανε ένα τρικ τον έβαλε φορ και με την ταχύτητά του(υπάρχει ακόμα αμφιβολία για το αν είναι γρήγορος;) σμπαράλιασε την άμυνα του Ιωνικού. Πρέσαρε ψηλά και έτσι κέρδισε την μπάλα και με μία ωραία ενέργεια κέρδισε και το πέναλτι το οποίο εκτέλεσε εύστοχα ο ίδιος και έκανε το 4-1. Στο πρώτο ημίχρονο με μία ωραία ενέργεια κέρδισε το φάουλ και την πρώτη κίτρινη του Σάντσες και γενικά όντας απελευθερωμένος από το άγχος να δείξει, είχε και άλλες καλές στιγμές στο παιχνίδι και βοήθησε πολύ τον Καρλίτος.

Ο Χατζηγιοβάνης χάζεψε τον καημένο τον Βαλεριάνο. Τον πέρασε με όλους τους τρόπους και είχε ένα καλοχτυπημένο φάουλ και άλλες δύο πολύ καλές στιγμές να σκοράρει. Ετρεξε πολύ και βοήθησε και ανασταλτικά. Και αυτός είναι μεταμορφωμένος προς το καλύτερο τη φετινή σεζόν . Αυτόν ανέτρεψε ο Σάντσες και έφυγε με δεύτερη κίτρινη κάρτα από το παιχνίδι στο δεύτερο ημίχρονο.

Ο Σωτήρης Αλεξανδρόπουλος με την ταχύτητά του και το κάθετο παιχνίδι έκανε άνω-κάτω την άμυνα του Ιωνικού , έδωσε μία πάσα για γκολ στον Βιτάλ, που δεν μπήκε και φυσικά είχε την ωραία ασίστ στο γκολ του Καρλίτος.

Φυσικά δίπλα του ο Ρούμπεν ήταν για άλλη μία φορά ο εγκέφαλος στα χαφ. Είχε μία ασίστ στο πρώτο γκολ του Καρλίτος και πάρα πολλές πάσες, που έκοβαν στην μέση την άμυνα του Ιωνικού.

Ο Βιτάλ; Σε αυτό το παιχνίδι δεν ήταν τόσο καλός. Έφαγε και κλωτσιές βέβαια όπως και ο Χουάνκαρ. Δηλαδή αν ήταν καλά και ο Βιτάλ πόσα θα βάζαμε ; Τα διπλάσια;

Επιθετικά ο Παναθηναϊκός είναι χάρμα ιδέσθαι στην Λεωφόρο και κάθε ματς εξελίσσεται σε μία γιορτή. Είμαι σίγουρος ότι ο Γιοβάνοβιτς θα την βρει την άκρη και στα εκτός έδρας παιχνίδια. Εχει μία πολύ γρήγορη ομάδα μπροστά και ακόμα δεν έχει δέσει η ομάδα. Φαντάζεστε τι θα γίνει σε ένα μήνα όταν όλοι είναι καλά και δέσουν μεταξύ τους.

*Ψεγάδι το γκολ που δέχθηκε η ομάδα. Ηταν πολύ φθηνό, έκανε λάθος απόκρουση ο Πούγγουρας και στη συνέχεια η μπάλα πήγε εκεί που ήταν δύσκολο να αντιδράσει ο Μπρινιόλι, που δεν έκανε κίνηση να αποκρούσει.

*Στην φάση του τρίτου γκολ οι παίκτες του Παναθηναϊκού ήθελαν να βγάλουν την μπάλα έξω, διότι ήταν κάτω τραυματίας ο Χουάνκαρ από μία από τις πολλές κλωτσιές, που έφαγε . Ο Βαφέας δεν έκανε το fair play και έδωσε συνέχεια στο παιχνίδι. Η μπάλα τον τιμώρησε, αφού αντί να την γυρίσει στον Χουτεσιώτη έδωσε ασίστ στον Καρλίτος που σκόραρε. Ετσι είναι όταν δεν κάνεις fair play  η μπάλα σε τιμωρεί και σε βοηθάει να βάλεις μυαλό στο επόμενο παιχνίδι.

*Η κίνηση του Καρλίτος να δώσει την μπάλα στον Παλάσιος στο πέναλτι δείχνει το ομαδικό πνεύμα, που υπάρχει στα αποδυτήρια. Την ζήτησε ο Αργεντίνος την μπάλα, διότι ήθελε να σκοράρει, αλλά του την έδωσε και ο Ισπανός, για να τον βοηθήσει. Αυτό λέγεται ομαδικό πνεύμα, ο ένας βοηθάει τον άλλον και όλοι βάζουν πάνω από όλα τον Παναθηναϊκό.

*Απίστευτη ατμόσφαιρα στην Λεωφόρο. Ο κόσμος γουστάρει αυτό, που βλέπει και βοηθάει τους παίκτες να παίξουν καλύτερα. Η ομάδα σιγά-σιγά κερδίζει τον κόσμο της και αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα.

*Κάτω η μπάλα και πάμε στο επόμενο με τον Αστέρα στην Τρίπολη.

*13 γκολ στην Λεωφόρο έβαλε ο Παναθηναϊκός στα τρία πρώτα παιχνίδια στην έδρα του. Απίστευτο, αλλά αληθινό και δείχνει την ποιότητα και τον διαφορετικό τρόπο που παίζει με τον Γιοβάνοβιτς.