By Το τέλος της αγωνιστικής περιόδου είναι κοντά και η προπονητολογία στον Παναθηναϊκό καλά κρατεί. Το μεγάλο ερώτημα, το οποίο θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε, είναι το εάν ο Βιτόρια αξίζει να πάρει την ευκαιρία για να στήσει τη δική του ομάδα ενόψει της νέας σεζόν.
Το κλισέ “παρέλαβα χάος” έχει γίνει must στην πολιτική, στην καθημερινότητα, αλλά και στην αθλητική ζωή. Μια φράση που κάποιες φορές είναι απλά μια δικαιολογία για την ανικανότητα αυτών που αναλαμβάνουν τις ευθύνες, κάποιες άλλες φορές είναι μια υπερβολή για να κερδηθεί χρόνος, αλλά κρύβει και κάποιες δόσεις αλήθειας, ενώ υπάρχουν και φορές που ταιριάζει “γάντι” στις καταστάσεις.
Και ο φετινός Παναθηναϊκός φαίνεται ότι περικλείει όλες αυτές τις προϋποθέσεις για να δώσει στον Ρουί Βιτόρια τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί δικαίως –παρότι ο άνθρωπος δεν το έκανε ποτέ- το συγκεκριμένο κλισέ.
Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Το περσινό φινάλε στη σεζόν ήταν καταστροφικό για τον Παναθηναϊκό και τον Γιάννη Αλαφούζο, παρά την κατάκτηση του Κυπέλλου. Η γκρίνια ήταν έντονη, το… φάντασμα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς ήταν πάνω από την ομάδα και το καλοκαίρι θα ήταν καθοριστικό για την ηρεμία της επόμενης σεζόν.
Ο πρόεδρος της ΠΑΕ ήταν διατεθειμένος (όπως και έκανε) να ρίξει πολλά εκατομμύρια στο τραπέζι των μεταγραφών, αποφάσισε να κρατήσει όλα τα δυνατά του περιουσιακά στοιχεία, να κλείσει τα αυτιά σε προτάσεις πολλών εκατομμυρίων για τον Φώτη Ιωαννίδη και να βάλει στόχο την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Το μόνο που απέμενε ήταν μια σωστή επιλογή προπονητή, αυτού που θα διαχειριζόταν το ακριβότερο ρόστερ των τελευταίων χρόνων του Παναθηναϊκού. Και τελικά η επιλογή ήταν η χειρότερη δυνατή. Ο Ντιέγκο Αλόνσο βάζει ισχυρή υποψηφιότητα για να είναι ο χειρότερος προπονητής που πέρασε από τον πάγκο των Πρασίνων, έχοντας αφήσει αμέτρητες κηλίδες στην ιστορία της ομάδας. Όπως, για παράδειγμα, το ντροπιαστικό 1-4 από την Τσέλσι, στο οποίο εάν δεν πάταγε φρένο η αγγλική ομάδα το σκορ θα μπορούσε να ξεφύγει σε ιστορικά μεγέθη. Ή ακόμη το περίφημο 2-2 με την Καλλιθέα στη Λεωφόρο. Εν τέλει, η λαίλαπα του Αλόνσο τελείωσε στις 29 Οκτωβρίου, πέντε μέρες μετά το κάζο με την Τσέλσι και αμέσως μετά τη νέα γκέλα στο ΟΑΚΑ, το 1-1 κόντρα στον Άρη.
Τα νούμερα δείχνουν τη δουλειά του Βιτόρια
Στις 31 Οκτωβρίου ανακοινώθηκε η πρόσληψη του Ρουί Βιτόρια, ενός τεχνικού με ένα πλούσιο βιογραφικό γεμάτο τίτλους, ενός “κανονικού” προπονητή. Πόσο μπορούσε, όμως, ο οποιοσδήποτε προπονητής να αλλάξει άρδην μια χρονιά, στην οποία στους πρώτους μήνες λίγο έλλειψε να χαθούν όλα, ενώ παραπατούσε στο γήπεδο, ανεξαρτήτως αντιπάλου;
Τα νούμερα δείχνουν ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ο Βιτόρια τα κατάφερε, παρότι κι αυτός βέβαια πέρασε ένα φυσιολογικό διάστημα ντεφορμαρίσματος –με αρχή το “καταραμένο” 2-2 με τον Πανσερραϊκό στις Σέρρες- , σε ένα σημείο της σεζόν μάλιστα που έχασε όλους τους στόχους του.
Ανέλαβε την ομάδα πριν τη 10η αγωνιστική, όπου είχε μόλις 13 πόντους. Δηλαδή μόλις 1.3 πόντους ανά παιχνίδι. Στο επόμενο διάστημα πέρασε ένα αήττητο 12 αγωνιστικών (9-3-0), ενώ σε συνολικά 17 αγωνιστικές στην κανονική διάρκεια πήρε 36 πόντους. Πρακτικά από τους 1.3 πόντους ανά παιχνίδι, ο Παναθηναϊκός έφτασε να παίρνει 2.0 πόντους μέσο όρο.
*Οι μέσοι όροι του Παναθηναϊκού στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.
Ακόμη πιο σημαντική είναι η διαφορά στα xGoals. Ο Παναθηναϊκός του Αλόνσο κατέγραψε 1,30-1,26 xGoals στο πρωτάθλημα, απίστευτα κακά νούμερα για ομάδα που θέλει να πρωταγωνιστήσει. Ο Παναθηναϊκός του Ρουί Βιτόρια διόρθωσε στο 1,89-1,12 στην κανονική διάρκεια. Ενώ πλέον, τα συνολικά xGoals όλης της κανονικής διάρκειας και των τριών αγώνων στα playoffs είναι 1,67-1,08.
Συνολικά, για να μην πολυλογούμε, ο Παναθηναϊκός του Βιτόρια είναι μια “κανονική” ομάδα, σε αντίθεση φυσικά μ’ αυτή του Αλόνσο. 3,41 κατά μέσο όρο μεγάλες ευκαιρίες επί Βιτόρια, 2,28 επί Αλόνσο, ενώ τα on target ήταν 6,23 και 4,66 αντίστοιχα. Ακόμη και στα αμυντικά νούμερα, στο περίφημο “άμεσο ποδόσφαιρο” του Αλόνσο, η διαφοροποίηση επί Βιτόρια ήταν εντυπωσιακή. 43,3 ο μέσος όρος της ανάκτησης κατοχής στις μέρες του Πορτογάλου, 34,4 επί του Ουρουγανού, ενώ η ανάκτηση κατοχής στο 1/3 του αντιπάλου ήταν 5,76 επί Βιτόρια και 2,66 επί Αλόνσο, πάνω από διπλάσιες.
Δεδομένα ο Βιτόρια έχει κάνει λάθη, δεδομένα χρεώνεται την κατάρρευση (και αγωνιστικά και κυρίως ψυχολογικά) μετά το 2-2 από τον Πανσερραϊκό. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να μην έχει παίξει μπαλάρα σε πολλά ματς, αλλά τουλάχιστον έδειχνε ότι ήταν ομάδα. Είχε αρχή, μέση και τέλος. Και στην εξίσωση πρέπει να μπει ότι όλα τα στοιχεία βελτιώθηκαν μετά από ένα “τρελό” τετράμηνο, στο οποίο ο Αλόνσο είχε καταφέρει να απωλέσει κάθε ποδοσφαιρική σταθερά.
Η απόφαση του καλοκαιριού δεδομένα θα είναι δύσκολη και θα εξαρτηθεί εν πολλοίς από τη θέση που θα τερματίσει ο Παναθηναϊκός στα playoffs. Αλλά το σίγουρο είναι ότι για να παρθεί η απόφαση να φύγει ο Βιτόρια, θα πρέπει να έχει βρεθεί ένας δεδομένα ανώτερος προπονητής, που θα ταιριάξει στον Παναθηναϊκό. Και είναι πολύ αμφίβολο, με βάση τις πρόσφατες επιλογές, ότι μπορεί να βρεθεί ένας τέτοιος προπονητής.
