By
Σε κάποια πράγματα δεν υπάρχει άποψη. Υπάρχει η πραγματικότητα και η καταγραφή της. Η αναφορά των όσων συνέβησαν, έστω χωρίς να δίνεται έκταση σε αυτά. Στην περίπτωση που ακόμη και η πραγματικότητα δεν καταγράφεται έστω, τότε υπάρχει δόλος. Η δικαιολογία της ανικανότητας και της κακιάς στιγμής, δεν υφίσταται στην εποχή μας.
Ο Παναθηναϊκός έχασε από την Αναντολού Εφές. Πώς έχασε; Επειδή αυτό ήθελε η διαιτησία. Ποια διαιτησία; Της Euroleague, η οποία δίχως άλλο έχει σταθερότητα. Ευνοώντας ξεκάθαρα και εξόφθαλμα συγκεκριμένη πλευρά, παλεύοντας χωρίς ίχνος διάθεσης να κρυφτούν για να… φρενάρουν τον Παναθηναϊκό.
Διαβάζοντας τα ελληνικά MME μετά το τέλος του αγώνα, θα πίστευε κανείς πως κατά λάθος μπήκε στην Fanatik, την Hurriyet, ή παρακολουθεί τουρκική τηλεόραση με αυτόματη μετάφραση στα ελληνικά. Κανείς δεν είδε, κανείς δεν άκουσε, κανείς δεν βρήκε το χρόνο να σχολιάσει τις φάσεις και όσα συνέβησαν στο ματς.
Στην καλύτερη περίπτωση έβλεπες κείμενα του στυλ «δείτε τη φάση για την οποία διαμαρτύρεται ο Παναθηναϊκός». Έχει δίκιο που διαμαρτύρεται; Είναι υπερβολικός και ο Πουαριέ δεν έχει ακουμπήσει τον Ναν; Ο Γιαβόρ και η παρέα του, ήταν άψογοι; Ουδέν σχόλιο. Απλά… διαμαρτύρεται ο Παναθηναϊκός και τέλος.
Την ίδια ώρα, τονίζονται δηλώσεις του Εργκίν Αταμάν ο οποίος για δικούς του λόγους είπε αυτά που είπε για την διαιτησία. Σαν να ήθελαν να προβληθεί μια ξεκάθαρα ειρωνική αναφορά του προπονητή του Παναθηναϊκού. Γιατί αυτό βολεύει τα θέλω τους. Τα οποία είναι ξεκάθαρα: Να φανεί πως οι «πράσινοι» υπερβάλουν και δεν υπάρχει το παραμικρό πρόβλημα με τη διαιτησία στην Euroleague.
Όλα αυτά… τυλιγμένα με τον μανδύα της αντικειμενικότητας, της διάθεσης ενασχόλησης μόνο με το μπάσκετ. Μέχρι να έχει παράπονα ο Ολυμπιακός για κάποια φάση κι εκεί ξαφνικά θα θυμηθούν πως είναι ελληνικά ΜΜΕ και πρέπει να στηρίξουν την ελληνική ομάδα. Το οποίο δεν είναι καν το πρόβλημα. Η απόκρυψη της πραγματικότητας με τρόπο σχεδόν προπαγανδιστικό είναι το βασικό ζήτημα.
Και η μεγαλύτερη ντροπή, είναι πως βγήκε παίκτης της Αναντολού Εφές (Ουίλις) να δηλώσει πως έχει γίνει φάουλ στον Ναν. Ο Πουαριέ ντράπηκε να πει πως δεν έκανε φάουλ και είπε πως ίσως ήταν ίσως και όχι. Αλλά στην Ελλάδα τα ΜΜΕ… δεν ξέρουν, δεν είδαν, ασχολούνται με καταγγελίες συζύγων παικτών της Εφές. Γιατί έτσι δεν χρειάζεται να γράψουν και κάτι για τη διαιτησία.
Υ.Γ. Δεν υπάρχει κανένα μα κανένα ανθρώπινο λάθος. Η Euroleague το προσπαθεί εδώ και καιρό και τα κατάφερε -επιτέλους για εκείνη- στο Game 2.
Υ.Γ.2 Φυσικά στόχος δεν είναι να ευνοηθεί η Εφές ή η κάθε Εφές, αλλά να μείνει εκτός Final Four ο Παναθηναϊκός.
Υ.Γ.3 Μην πάει το μυαλό κάποιου πως στο Game 3 θα ηρεμήσει η Euroleague. Τα ίδια θα υπάρχουν. Μην τυχόν υπάρχουν κι ακόμα χειρότερα.
Υ.Γ.4 Η φάση του Γκραντ είναι μνημειώδης. Μπαίνει δεδομένα στο βιβλίο με τα πιο… επικά σφυρίγματα στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ.
Υ.Γ.5 Τον ξέρει τον δρόμο ο Παναθηναϊκός. Το έκανε και πέρσι. Πάει σε δύο παιχνίδια «do or die». Το έχει στη φύση του.
Υ.Γ.6 Καλή η προσπάθεια να πείσουν κάποιοι σε διαδίκτυο και Χ, αλλά δεν τα καταφέρνουν ούτε με τον εαυτό τους. Ο κόσμος μάτια έχει και βλέπει. Και οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες….
