By 
Η Euroleague κλείνει 25 χρόνια αυτή τη σεζόν. Αν κάποιος πρέπει να αναλύσει τα δεδομένα της, ένα απ’ αυτά θα είναι η διαιτησία που έχει ο Παναθηναϊκός. Οι «πράσινοι» διαχρονικά δε λαμβάνουν ούτε το σεβασμό της φανέλας που κουβαλούν, ούτε καν την προσπάθεια για ισότιμη αντιμετώπιση. Ειδικά τα χρόνια Μπερτομέου αυτό σχεδόν ήθελαν να το δείχνουν κιόλας.
Οι «πράσινοι» μετά από 13 χρόνια κατέκτησαν τη διοργάνωση το 2024. Σε μια ονειρική πορεία που κατέληξε «μαγικά» στο Βερολίνο. Ακόμη και σε αυτή τη σεζόν πάντως, υπήρξαν πολλά ζητήματα με τη διαιτησία. Μέχρι και στους αγώνες των πλέι οφ με την Μακάμπι Τελ Αβίβ. Αποκορύφωμα το 1ο και το 3ο ματς. Τα οποία για λεπτομέρειες δεν καθόρισαν τη σειρά, αλλάζοντας την ιστορία.
Η κατάκτηση του ευρωπαϊκού από τον Παναθηναϊκό, ήταν κάτι που ειδικά εντός συνόρων δεν μπορούσε να εξηγηθεί. Ειδικά από την πλευρά εκείνων που φτάνουν στηn βρύση και παραμένουν διψασμένοι. Άρα ο κόσμος τους αν δεν έβρισκαν μια ψεύτικη δικαιολογία, θα στρεφόταν εναντίον τους.
Ξαφνικά λοιπόν, η ελληνική προπαγάνδα που ξεκινά από λιμάνι και εξαπλώνεται με ταχύτητες πανδημίας, ανέλαβε δράση. Οι αναφορές για τα ματς που σφύριξε ο Ντιφαλά και ο Μπελόσεβιτς (ειδικά ο πρώτος) ήταν ασταμάτητες και μαζικές. Λες και από κάπου… δόθηκε το σύνθημα και πολλά μυαλά συντονίστηκαν στην ίδια συχνότητα.
Στο μεταξύ σε όλες αυτές τις αναφορές απλά τονίζεται με… πονηρό τρόπο, ο αριθμός των αγώνων που σφύριξαν οι συγκεκριμένοι διαιτητές στο τέλος της περασμένης σεζόν. Δίχως να σημειώνεται κάποια λάθος απόφασή τους, ή ακόμη περισσότερο κάποιο μοτίβο ευνοϊκής αντιμετώπισης των «πράσινων». Τόσο στα πλέι οφ με την Μακάμπι, όσο και στο Final Four με Φενέρ και Ρεάλ.
Αυτό το αφήγημα διατηρήθηκε, έγινε… επιχείρημα και σφαίρα στη θαλάμη όσων -πολλών- έπρεπε να συντηρήσουν τη δικαιολογία της αποτυχίας του Ολυμπιακού και μαζί της επιτυχίας του Παναθηναϊκού. Η δύναμη της προπαγάνδας πέρασε τα σύνορα, καθώς ήταν τόσο έντονες και πολλές οι αναφορές που δεν πέρασαν απαρατήρητες.
Αυτό επηρέασε την ίδια την Euroleague, τους διαιτητές και τους ανθρώπους του μπάσκετ. Η αναφορά του Πάμπλο Λάσο απλά και μόνο για το πόσα ματς σφύριξε ο Ντιφαλά τον Παναθηναϊκό (πριν το εκτός έδρας με την Μπασκόνια) ήταν χαρακτηριστική. Κοινός παρονομαστής όλων αυτών των αναφορών, η απουσία οποιουδήποτε επιχειρήματος περί εύνοιας των «πράσινων».
Αποτέλεσμα ήταν ο μη ορισμός του Ντιφαλά σε αγώνες του Παναθηναϊκού, τουλάχιστον στο ποσοστό που θα έπρεπε. Καθώς μιλάμε για έναν από τους καλύτερους διαιτητές της Euroleague. Ούτε και στα ματς του Ολυμπιακού εμφανιζόταν, χωρίς κανείς να εξηγήσει το γιατί. Η δύναμη της αντίδρασης όλου αυτού του μηχανισμού μετά το χαμένο ματς των πλέι οφ από την Μπαρτσελόνα με το φάουλ του Πετρούσεφ στην τελευταία φάση, ήταν ουσιαστικά η αιτία.
Την ίδια ώρα, βλέπουμε συγκεκριμένους διαιτητές να σφυρίζουν συγκεκριμένες ομάδες, να φέρνουν διαρκώς συγκεκριμένα αποτελέσματα, να αυξάνονται οι φωνές για τα σφυρίγματά τους και να μην ενοχλείται κανείς.
Σαν να λέμε πως μέσω της προπαγάνδας, επηρεάστηκαν από τους ανθρώπους του μπάσκετ, μέχρι τους ορισμούς και την αντιμετώπιση των διαιτητών. Καθόλου συμπτωματική η μαζική αντίδραση μετά τους ορισμούς του Game 1 στο ΟΑΚΑ. Η Εφές δεν ενοχλήθηκε, αλλά υπήρξε κανονική… επίθεση ψεύδους εντός συνόρων. Απ’ όσους εκφράζουν το λιμάνι και πάλι.
Η ιστορία Ντιφαλά-Μπελόσεβιτς, είναι μια ιστορία προπαγάνδας, ο ορισμός του «πες, πες κάτι θα μείνει». Τακτική η οποία χρησιμοποιείται στα πάντα απ’ όσους εκφράζουν τον Ολυμπιακό. Από τη μία ο φόβος επιτυχίας του Παναθηναϊκού, οπότε πρέπει να επηρεαστούν μυαλά και καταστάσεις, από την άλλη να φύγει η προσοχή από τις διαιτησίες της ομάδας του λιμανιού. Εκεί όπου έχει βουίξει η Ευρώπη φέτος για ωμό… σπρώξιμο.
Υ.Γ. Πάντως κάποιος το είχε πει. Θα δημιουργηθεί ομάδα που θα κερδίζει και τη διαιτησία…
Υ.Γ.2 Η εμφάνιση του Χουάντσο ήταν μαγική. Ήταν παντού στο γήπεδο κι έκανε τα πάντα. Και κόντρα στα πάντα…
Υ.Γ.3 Θα έχουν ενδιαφέρον τα σημερινά παιχνίδια και οι διαιτητικές τριάδες…
Comments