By
Το είχε “λοκάρει”. Το ήθελε με τρέλα, όχι όμως εις βάρος της ομάδας του αλλά ως σημαιοφόρος της δικής της επιτυχίας. Όμως είναι εγωιστής, γεννημένος νικητής, όπως κάθε μεγάλος σε αυτό που επιλέγει να υπηρετήσει στη ζωή.
Πριν από λίγους μήνες, με τρέμουλο στα χέρια ομολογώ, είχα γράψει ότι ο Κέντρικ Ναν είναι σα να λέμε “Νίκος Γκάλης του σήμερα”. Για όλους εμάς, των γενιών που έχουμε απολαύσει-λατρέψει τον “γκάνγκστερ” να σοκάρει τα ευρωπαϊκά παρκέ, μόνο εύκολο δεν είναι να πληκτρολογείς τέτοια πράγματα. Φοβάσαι ότι θα σου πέσει ο ουρανός στο κεφάλι όπως έλεγαν οι Γαλάτες!
Όμως σήμερα δεν νοιώθω καμία ενοχή. Ναι, ο Κέντρικ Ναν τον Νίκο Γκάλη φέρνει στο δικό μου μυαλό (και σε πολλών ακόμη) όσο κανέναν άλλο. Γιατί πολλάκις είναι μια ομάδα μόνος του, γιατί κάνει το απίθανο πιθανό, γιατί ο τύπος είναι βγαλμένος από άλλη εποχή! Δεν έχει χέρια, αλλά… πυροβόλα! Και, όπως ο Γκάλης, δεν αρκείται στη μία κορυφή. Μοχθεί διαρκώς για την επόμενη. Για το επόμενο ευρωπαϊκό τρόπαιο, για την επόμενη προσωπική διάκριση, για την επόμενη δικαίωση της απόφασής του να μείνει εδώ και να χτίσει ένα μύθο που σε λίγα χρόνια θα μοιάζει αδιανόητο να τον πλησιάσει άλλος Αμερικάνος που θα παίξει μπάσκετ στο κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο.
Ο κόσμος τον λατρεύει και τον αποθεώνει, η ομάδα του τον παραδέχεται και στηρίζεται σε εκείνον, το κλαμπ τον ανταμείβει, αυτός τα επιστρέφει γενναιόδωρα σε όλους: “Δεν υπάρχω εγώ χωρίς εσάς. Κι αυτό δεν είναι το μοναδικό (τρόπαιο) που θέλω να κρατήσω φέτος” τους είπε.
Είναι το ιδανικό παζλ για τον ΚΟΡΥΦΑΙΟ της Ευρωλίγκας. Τον μπασκετμπολίστα που συνδυάζει το (μοναδικό) θέαμα και την ουσία. Εκείνον που έγινε μέσα σε λίγους μήνες πρωταθλητής Ευρώπης και πρωταθλητής Ελλάδας, εν συνεχεία έβαλε στόχο να γίνει MVP της (επόμενης) Ευρωλίγκας, το πέτυχε, το συνδύασε με τριετή ανανέωση στην αγαπημένη του ομάδα και από αύριο μπαίνει σε νέα πρόκληση: Να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό στο F4 και στη διεκδίκηση του 8ου αστεριού!
“Είναι σαν σίδερο που ακονίζει άλλο σίδερο” είπε ο Ναν, με το βραβείο του MVP στα χέρια, μιλώντας μπροστά στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, τον Εργκίν Αταμάν και όλους τους συμπαίκτες του. Σαν σίδερο. Όπως ο Κέντρικ Ναν!
Σε ένα μόνο… διαφωνώ. Το τραγούδι που συνόδευσε την ανανέωση-παραμονή του εξωγήινου παιχταρά στον Παναθηναϊκό δεν “κολλάει” στη νέα βερσιόν. Το “δεν θα πας πουθε-ΝΑΝ” αλλάζει. Θα πάει στο Άμπου Ντάμπι!
Πηγή: sdna.gr
