By
Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός έχουν αναμετρηθεί ήδη τρεις φορές τη φετινή σεζόν σε πρωτάθλημα και League Cup. Κάθε παιχνίδι ήταν διαφορετικό και το ίδιο αναμένεται να συμβεί και στους τελικούς του πρωταθλήματος.
Αν υπάρχει μια κοινή συνισταμένη στις δύο ομάδες είναι πως τόσο ο Ολυμπιακός στο πρώτο μισό της σεζόν όσο και ο Παναθηναϊκός στο δεύτερο μισό ήταν ομάδες που είχαν πρωταγωνιστή κεντρικό. Ο Ολυμπιακός, που δεν υπολογίζει πλέον στον Τζούριτς, ανέβηκε σκαλοπάτια μαζί του στο πρώτο κομμάτι της σεζόν. Οι πράσινοι, με τη σειρά τους, είχαν ξεκάθαρη βελτίωση όταν ο Γκάσμαν άρχισε να αποδίδει τα αναμενόμενα.
Ο Αμερικανός κεντρικός των πρασίνων είναι βαρόμετρο για την ομάδα καθώς έχει γίνει ένας βασικός πόλος στην επίθεση, στο σερβίς αλλά και στις κόντρα μπάλες. Όσο η σεζόν προχωρούσε τόσο ο Γκάσμαν προσαρμοζόταν όλο και περισσότερο κάτι που έκανε την ομάδα συνολικά καλύτερη. Το σύνολο του Δημήτρη Ανδρεόπουλου είχε σημαντικά γρανάζια στη μηχανή του όπως ο Πρωτοψάλτης και ο Νίλσεν που ουκ ολίγες φορές έκαναν σπουδαία δουλειά. Ωστόσο η παρουσία ενός κεντρικού με ηγετική φυσιογνωμία είναι ένα κομμάτι που συμπληρώνει ιδανικά το παζλ.
Αυτά που κέρδισε ο Παναθηναϊκός από τον Γκάσμαν είναι έναν παίκτη που πάνω στο φιλέ μπορεί να κυριαρχήσει ενώ παράλληλα όταν βρει ρυθμό από το σερβίς δύσκολα σταματάει. Πολλές φορές δεν είναι μόνο οι πόντοι και τα μπλοκ, τα οποία είναι αρκετά στην περίπτωση του Γκάσμαν, αλλά και το γεγονός ότι υπερισχύει στη μπροστά ζώνη χαλώντας την αυτοπεποίθηση των αντιπάλων του. Ένας κεντρικός στο μέγεθος του Γκάσμαν μπορεί να το κάνει αυτό και είναι ένα στοιχείο που έχει παίξει το ρόλο του.
Σίγουρα ο Ολυμπιακός έχει ποιοτικούς παίκτες στη μπροστά ζώνη που στην περίπτωσή τους η εμπειρία περισσεύει. Παρόλα αυτά έχουν τα πάνω και τα κάτω τους έστω και αν ο Αρμενάκης έχει αποδειχθεί καταλυτικός σε πολλές περιπτώσεις. Ο Γκάσμαν είναι σε περίοδο φορμαρίσματος και αυτό είναι εμφανές εδώ και 2-3 μήνες με αποτέλεσμα να δίνει ένα σημαντικό πλεονέκτημα στους πράσινους σε αυτή τη στιγμή. Το ζητούμενο ωστόσο είναι να το αποδείξει και στους τελικούς.
Είναι ενδεικτικό πως η περίπτωση αυτή θυμίζει τον Στάλεκαρ. Ο Σλοβένος είχε ξεκινήσει μέτρια τη χρονιά που βρέθηκε στον Παναθηναϊκό αλλά όταν απέκτησε ρυθμό και αυτοπεποίθηση ήταν ο X factor του τριφυλλιού οδηγώντας την ομάδα στο νταμπλ. Οι τελικοί πλησιάζουν και όλες αυτές οι θεωρίες μένει να αποδειχθούν στην πράξη. Είναι γεγονός, παρόλα αυτά, ότι οι ακραίοι και οι διαγώνιοι θα παίξουν το ρόλο τους αλλά οι κεντρικοί είναι που θα αλλάξουν τις ισορροπίες.
