By Ο Τάσος Νικολογιάννης γράφει για την νοοτροπία του Σιώπη και του Πελίστρι, που πρέπει να είναι ο οδηγός για τις μεταγραφές του Παναθηναϊκού το ερχόμενο καλοκαίρι, αλλά και το μοναδικό μονοπάτι, για να μην είναι η επόμενη μία ακόμα αποτυχημένη χρονιά.
Πρώτα από όλα να ευχηθώ σε όλες και όλους καλή Ανάσταση, καλό Πάσχα και να έχετε υγεία, που είναι το πολυτιμότερο αγαθό. Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται στο τέλος μίας ακόμα αποτυχημένης χρονιάς. Μία χρονιά, που θέλει να πάρει το δεύτερο εισιτήριο για το Τσάμπιονς Λιγκ μέσω των προκριματικών και αυτό θα το μάθουμε μετά τις τρεις αγωνιστικές που ακολουθούν.
Στο ποδόσφαιρο το πρώτο πράγμα, που παίζει ρόλο είναι η οργάνωση σε μία ομάδα, η νοοτροπία και μετά το μπάτζετ. Αυτό φαίνεται και από την φετινή σεζόν. Ο Παναθηναϊκός είχε το μεγαλύτερο μπάτζετ της τελευταίας 15ετίας και απέτυχε παταγωδώς και πήγε χειρότερα από την τελευταία τριετία, που είχε μικρότερο μπάτζετ.
Η εξήγηση είναι απλή. Ο φετινός Παναθηναϊκός άρχισε με πολλά λάθη την χρονιά, έκανε αλλαγή προπονητή στην διάρκεια και παρά τα λεφτά που δόθηκαν αυτό δεν φάνηκε στο γήπεδο. Ο Παναθηναϊκός είναι μία ομάδα, που μπορεί να αποκλείσει την Λανς και να χάσει από τον Αστέρα Τρίπολης, μία ομάδα, που χάνει 3-1 από την Λαμία, αλλά κερδίζει με το ίδιο σκορ και την ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ. Με λίγα λόγια δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει.
Το πρώτο και κύριο που θέλει ο Παναθηναϊκός είναι μετάγγιση νοοτροπίας ομάδας που κάνει πρωταθλητισμό. Το είχε δύο χρόνια με τον Γιοβάνοβιτς στον πάγκο, το έχασε τον τελευταίο ενάμισι χρόνο. Αυτό το περνάνε πρώτα το κλαμπ και τα στελέχη του και αν αυτό δεν είναι εφικτό, τότε έχει τον πρώτο λόγο ο προπονητής στην ομάδα και μετά οι παίκτες.
Δύο παίκτες που ήρθαν στην ομάδα στις δύο τελευταίες μεταγραφικές περιόδους το δείχνουν, ότι έχουν τη νοοτροπία και την ποιότητα να παίξουν στον Παναθηναϊκό. Και για μένα δείχνουν τον οδηγό, για τους παίκτες, που πρέπει να έρθουν το καλοκαίρι, για να είναι καλύτερος ο Παναθηναϊκός τη νέα σεζόν.
Ο Μανώλης Σιώπης ήρθε από σπόντα, λόγω του ναυαγίου με τον Μεϊτέ (ευτυχώς), αμφισβητήθηκε έντονα μόλις ανακοινώθηκε, αλλά μόλις μπήκε στο γήπεδο η αμφισβήτηση μετατράπηκε σε αναγνώριση. Και ο λόγος είναι απλός. Ο κόσμος θέλει να βλέπει στην ομάδα παίκτες, που μισούν την ήττα. Παίκτες, που δεν αντέχουν την ήττα.
Παίκτες, που γνωρίζουν, ότι όταν παίζεις στον Παναθηναϊκό και χάνεις είναι μία πολύ μεγάλη αποτυχία. Ο Σιώπης το δείχνει από την πρώτη μέρα αυτό. Κάνει κατάθεση ψυχής σε κάθε παιχνίδι, έχει αλλάξει τελείως την μεσαία γραμμή του Παναθηναϊκού. Από αυτό το άνευρο και το φλατ πράγμα, που βλέπαμε, τώρα βλέπουμε ενέργεια, τρεξίματα, δύναμη, ένταση. Και μπροστάρης σε όλο αυτό είναι ο Σιώπης.
Για να καταλάβετε τη νοοτροπία του θα σας πω ένα σύντομο διάλογο, που είχαμε πηγαίνοντας να παίξει η ομάδα στην Φλωρεντία. Του λέω «πώς και αποφάσισες Μανώλη να επιστρέψεις στην Ελλάδα; Καλά δεν είχες ήσυχο το κεφάλι σου στην Αγγλία; Κερδίζεις, χάνεις, όλα καλά, χωρίς καμία πίεση σε αντίθεση με εδώ». Και η απάντηση του Μανώλη: «Αυτό ήταν το πρόβλημα για μένα στην Αγγλία. Καμία πίεση. Δεν αντέχω χωρίς την πίεση του πρέπει της νίκης. Θέλω να κάνω πρωταθλητισμό».
Η απάντηση που μου έδωσε δείχνει την νοοτροπία του και εξηγεί πως σε ένα παιχνίδι που ήταν τελειωμένο (3-0 με τον ΠΑΟΚ) έκανε ένα λάθος και ζήταγε συγγνώμη από όλο τον κόσμο στην ομάδα λες και στέρησε νίκη. Αυτός είναι ο Σιώπης. Σου λέει, «παίζω στον Παναθηναϊκό απαγορεύεται το λάθος». Τέτοιους παίκτες με τέτοια νοοτροπία θέλει ο Παναθηναϊκός.
Να μπαίνουν στο γήπεδο και να νιώθουν, ότι αν δεν κερδίσουν θα είναι μία πολύ άσχημη εβδομάδα και πρέπει να κάνουν τα αδύνατα, δυνατά για τη νίκη, όποιος και αν είναι ο αντίπαλος. Και πέρα από το ότι έχει δώσει ενέργεια και ένταση στα χαφ, τον βλέπουμε να βοηθάει και δημιουργικά, όπως στο τελευταίο παιχνίδι με την ασίστ που έβγαλε στον Ουναΐ.
Τέτοιος παίκτης είναι και ο Πελίστρι. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού, που ξέρει να αναγνωρίζει φώναξε ρυθμικά το όνομα του Σιώπη μετά το λάθος, που έκανε με τον ΠΑΟΚ, για να τον στηρίξει και φωνάζει το όνομα του Πελίστρι, διότι βλέπει στο γήπεδο ένα σκυλί του πολέμου να παλεύει όσο παίζει.
Ο Πελίστρι ήταν μία υψηλού επιπέδου μεταγραφή το προηγούμενο καλοκαίρι και διότι είναι ένας πολύ ποιοτικός παίκτης, αλλά και διότι είναι παίκτης ομάδας.
Πέρα από το ότι είναι πολύ γρήγορος με εξαιρετική τεχνική και δημιουργεί πολλά προβλήματα σε όλες τις άμυνες, αφού παίζει καλά και με την μπάλα και χωρίς αυτήν, είναι παίκτης προπονητή. Τον Πελίστρι μπορεί να τον δεις σε μία μέτρια ημέρα, συμβαίνει σε όλους αυτό.
Δεν θα τον δεις ποτέ να περπατάει στο γήπεδο. Δεν θα τον δεις ποτέ να μην δίνει την ψυχή του, να μην μαρκάρει, όταν χάνει την μπάλα. Και δεν θα τον δεις ποτέ να μην βοηθάει ανασταλτικά μαρκάροντας το μπακ, όταν ανεβαίνει. Και ο Πελίστρι ήρθε από την Γιουνάιτεντ σε μία πολύ καλή ποδοσφαιρική ηλικία. Στα καλύτερά του.
Θα μπορούσε να είχε νοοτροπία, ότι «στο 50% να παίξω εδώ θα τα καταφέρω». Και όμως δεν το κάνει αυτό. Διότι ξέρει, ότι παίζει σε μία μεγάλη ομάδα και πρέπει να δίνει την ψυχή του σε κάθε ματς, για να βοηθήσει την ομάδα να πάρει τη νίκη.
Τέτοιες μεταγραφές πρέπει να κάνει το καλοκαίρι ο Παναθηναϊκός. Παίκτες με νοοτροπία νικητή, παίκτες που έχουν μάθει να ζουν με την πίεση, παίκτες που νιώθουν, ότι στον Παναθηναϊκό μόνο αν πάρεις το πρωτάθλημα είσαι πετυχημένος.
Παίκτες, που θα δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους και θα βάζουν την ομάδα πάνω από αυτούς. Από τη νοοτροπία ξεκινάνε όλα. Αν αυτή αλλάξει και ο Παναθηναϊκός παρουσιάσει μία σταθερότητα μόνο έτσι μπορεί να πετύχει, όσα δεν πέτυχε τα τελευταία 15 χρόνια.
*Η παρουσία του Τάκη Φύσσα πέρα από το ότι θα φέρει αλλαγές στην Ακαδημία και την οργάνωσή της και με την πρόσληψη του Ελευθεριάδη, θα βοηθήσει και σε αυτή την αλλαγή της νοοτροπίας, που επιβάλλεται να γίνει στον Παναθηναϊκό.
Comments