Όσο λιγότερες αλλαγές, τόσο το καλύτερο

Μεγάλη Εβδομάδα, αργεί η 4η αγωνιστική και το κρίσιμο ματς της Τούμπας. Επειδή πάντα είμαστε… των άκρων, απ’ την απόλυτη μιζέρια πάμε στην πιο αισιόδοξη αντιμετώπιση των πραγμάτων. Στον Παναθηναϊκό αυτό ισχύει επειδή τα συναισθήματα είναι ακραία. Απ’ τη μία η ανάγκη για την ελπίδα, απ’ την άλλη το αίσθημα της απογοήτευσης που συνοδεύεται από «προδοσία» προσδοκίας για πολλοστή φορά. Κάτι ενδιάμεσο δεν υπάρχει.

Η πιθανότητα για τη δεύτερη θέση, φέρνει την προοπτική του Champions League. Στοιχείο σημαντικό και για το «δέσιμο» της Ευρώπης και για την ελπίδα να πάει στα… αστέρια η ομάδα. Το πάμε μακριά, αλλά γιατί όχι; Ειδικά όταν οι Πράσινοι τελευταία δύο καλοκαίρια έχουν αντιμετωπίσει Μαρσέιγ, Μπράγκα, Άγιαξ, Λανς, πόσο χειρότερα μπορεί να είναι τα πράγματα; Κι απ’ αυτές τις ομάδες που αναφέραμε, προέκυψαν δύο προκρίσεις, ένας αποκλεισμός στα πέναλτι και ένας επειδή δεν έμπαινε η μπάλα μέσα στο ΟΑΚΑ.

Τα καλοκαίρια μας τα έχουμε συνηθίσει να είναι γεμάτα από ανάγκη ενίσχυσης, ποιότητας, αύξησης μπάτζετ, μπας και πλησιάσεις το ποιοτικό επίπεδο των υπόλοιπων. Αυτό το στάδιο ο Παναθηναϊκός το έχει ξεπεράσει. Ποιοτικά δε διαφέρει σε κάτι από τους υπόλοιπους. Το ποδοσφαιρικό και το ομαδικό, είναι κάτι διαφορετικό φυσικά. Αναφερόμαστε στην ατομική ποιότητα.

Αδυναμίες υπάρχουν, όμως η λογική πρέπει να επικρατήσει. Το πρώτο μέλημα πρέπει να είναι η διατήρηση του μεγαλύτερου μέρους του βασικού σου κορμού. Προκειμένου και να είσαι σε καλό σημείο «χημείας» στα προκριματικά, αλλά και επειδή η πλειοψηφία των παικτών το αξίζει.

Ποδοσφαιρικά για τον Παναθηναϊκό, θα είναι διαφορετικό να πουλήσει Ιωαννίδη και Βαγιαννίδη, να του φύγει και ο Ουναϊ, απ’ το να κάνει μία πώληση και να μπορέσει να διατηρήσει και τον Μαροκινό. Το γιατί δε χρειάζεται εξήγηση. Προκειμένου να εστιάσει στη συνέχεια στις κινήσεις που πρέπει να κάνει. Εκ των οποίων οι επιλογές σε επίπεδο θέσεων είναι συγκεκριμένες.

Το υλικό που υπάρχει δεν επιτρέπει πρακτικά ράβε-ξήλωνε και πάλι. Χρειάζεται όμως να «κλείσουν» οι… πληγές που έμειναν ανοιχτές απ’ το περασμένο καλοκαίρι. Όπως όλη η αριστερή πλευρά κι ένα αμυντικό χαφ με διαφορετικά χαρακτηριστικά απ’ τον Σιώπη. Εν συνεχεία να κοιτάξει για στόπερ και καλές λύσεις εκεί όπου δεν τις εμπιστεύεσαι αυτή τη στιγμή.

Οι διαφοροποιήσεις, ούτε πρέπει ούτε θα είναι πολλές. Αν γίνουν αρκετές, τότε κάτι θα έχει πάει λάθος. Για τον προπονητή τα δεδομένα είναι ξεκάθαρα. Να αλλάξει ο Ρουί Βιτόρια, αν υπάρχει η προοπτική ενός… Σάρι. Κάτι ξεχωριστό δηλαδή, όμως με τη γνώση πως δύσκολα θα μπορέσει να το πετύχει το Τριφύλλι. Και ταυτόχρονα δεν υπάρχει και η δυνατότητα να παρθεί ρίσκο για αναμονές που δε θα φέρουν αποτέλεσμα και μετά να σου «σκάει» κάποιος Αλόνσο.

Οι σημαντικές κινήσεις που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός, δεν αφορούν το ποδοσφαιρικό σκέλος, παρότι κι εκεί χρειάζονται σημαντικά πράγματα. Έχουν να κάνουν με διοικητικό και στελεχιακό επίπεδο. Αφορούν τη δομή του κλαμπ και τη λειτουργία του. Γιατί αυτά έχουν αποτύχει παταγωδώς, καθώς από εκεί προκύπτει η νοοτροπία και η συνολική χαλαρότητα που μεταφέρεται και στο αγωνιστικό κομμάτι.

Ταυτόχρονα, είναι και το επικοινωνιακό στη μέση. Όταν αυτό συνδυάζεται με το αγωνιστικό. Με τις ευαισθησίες που έχει ο Παναθηναϊκός, αντιλαμβάνεται ο καθένας τι θα σημαίνει παραμονή Ουναϊ, ή θα τι σημαίνει απ’ την άλλη να χαθεί ο Μαροκινός και να τον δούμε ξαφνικά στον αιώνιο. Εκεί θα μιλάμε για τεράστια ζημιά, τόσο επικοινωνιακά όσο και αγωνιστικά.

Εντελώς διαφορετική ιστορία απ’ αυτό που βίωσε ο Παναθηναϊκός τον Γενάρη. Με το επικοινωνιακό φιάσκο του Μεϊτέ που κατέληξε στον ΠΑΟΚ και τελικά οι Πράσινοι πήραν τον Σιώπη. Τώρα το θυμόμαστε και γελάμε, γνωρίζοντας την κατάληξη των δύο μεταγραφών – έως τώρα τουλάχιστον – όμως εκείνες τις μέρες η ψυχολογία ήταν κάτι διαφορετικό.

Οι ανάγκες που έχει ο Παναθηναϊκός, είναι μεγάλες. Αναφορικά με τη δομή και την οργάνωση του κλαμπ. Τη διοικητική του λειτουργία. Τους διακριτούς ρόλους που μοιάζει να μην έχει. Αυτό καθρεφτίζεται πάντα στα αποδυτήρια, στον αγωνιστικό χώρο, στην καθημερινότητα της ομάδας. Αν σε αυτό το σκέλος πετύχει κάτι καλό ο Παναθηναϊκός, τότε το ποδοσφαιρικό είναι σαφώς ευκολότερο.

Υ.Γ. Η ασταμάτητη συζήτηση για την ανάγκη πώλησης, για το άνοιγμα που πρέπει να δικαιολογηθεί στην UEFA, βγάζει μια… μιζέρια. Γιατί οικονομικά ο κόσμος το αντιλαμβάνεται σα να μην υπάρχουν χρήματα για ενίσχυση, σα να μικραίνει το μπάτζετ. Ξυπνώντας μνήμες προηγούμενων ετών, κάτι που ασφαλώς δεν ισχύει.

Υ.Γ.1: Η μη παραδειγματική τιμωρία της έδρας του Ολυμπιακού, θα είναι σκάνδαλο. Η μη τιμωρία παικτών και των δύο ομάδων, θα είναι σκάνδαλο. Το τονίζουμε γιατί πέραν των γηπεδούχων σε ένα ακόμη ντέρμπι ντροπής, ενεπλάκησαν και πολλοί της ΑΕΚ. Η οποία είναι αντίπαλος για τη δεύτερη θέση. Έχοντας ζήσει ανάλογες καταστάσεις (θυμηθείτε τα πλέι οφ με την ένταση στο Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ και τις τιμωρίες σε Μπεργκ κτλ) σαφώς και περιμένουμε αυστηρές ποινές και για την Ένωση.