By
Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να δεχθεί η Super League καμία πρόταση του Παναθηναϊκού. Γιατί ιδανικό θα ήταν να αιτηθεί στα πέντε ματς που απέμειναν, να αρχίζει με δύο γκολ… στην πλάτη. Χρειάζεται να δεχτεί αυτό τον αριθμό τερμάτων το Τριφύλλι για να ξυπνήσει τον τελευταίο καιρό. Μόνο που δουλειά δεν γίνεται έτσι και είναι κωμικοτραγικό να το λες και μόνο.
Οι Πράσινοι τρεις εβδομάδες ήταν σε διαδικασία προετοιμασίας για το ντέρμπι. Το δικό τους κίνητρο, πρακτικά ήταν μεγαλύτερο. Ο Ολυμπιακός ειδικά μετά την ήττα της ΑΕΚ, έπρεπε να είναι πιο χαλαρός από τον Παναθηναϊκό. Γιατί ακόμη και να… έφευγε απ’ το πρωτάθλημα, δεν έχανε τον τίτλο. Τελικά είδαμε το ακριβώς αντίθετο. Ένα σύνολο «ορκισμένο» και αποφασισμένο. Κόντρα στο… βασίλειο της αδιαφορίας, της θλιβερής νοοτροπίας, ενός συνόλου το οποίο σταθερά παίζει κάτω απ’ το μίνιμουμ των δυνατοτήτων του.
Ένα… πανηγύρι λαθών, ο Ντραγκόφσκι διαρκώς ο κορυφαίος των αντιπάλων, η άμυνα μοιάζει με βιτάμ, μεσοεπιθετικά επικρατεί η ατομική ανάγκη ψυχολογίας και διάκρισης. Μένει λοιπόν μια αποθέωση του ηρωισμού του Σιώπη, λες και αυτός θα σώσει όλα τα υπόλοιπα.
Το 4-2 είναι ντροπιαστικό αποτέλεσμα. Κυρίως επειδή ο Ολυμπιακός έδειχνε πως ακόμη και 4-3 να γινόταν, θα έβαζε πέμπτο. Χωρίς καν να ζοριστεί σχεδόν. Τη στιγμή μάλιστα που δεν έχει τόσες ευκαιρίες, δεν σε έχει «πατήσει», υπάρχουν φάσεις και για τους Πράσινους. Τι να το κάνεις όμως; Μιλάμε για ντέρμπι στο οποίο έμοιαζε ο Παναθηναϊκός ανήμπορος, ανίκανος ποδοσφαιρικά και ψυχολογικά.
Μέρες τώρα υποτίθεται πως οι πάντες… έπεσαν πάνω στους παίκτες για να είναι όπως πρέπει στα πλέι οφ. Αρχίζουν με το δυσκολότερο ματς, έχουν ευκαιρία να ισοβαθμίσουν με την ΑΕΚ και τελικά μετά από 90 αγωνιστικά λεπτά ο Παναθηναϊκός είναι το νούμερο 1 φαβορί για τέταρτη θέση.
Διότι δεν έχει ούτε τον ψυχισμό, ούτε τη νοοτροπία, ούτε την αυτοπεποίθηση, ούτε τη διάθεση να λειτουργήσει με αυτοθυσία για το κοινό καλό, ή να μπει το εγώ κάτω απ’ το εμείς. Δε χρειάζεται να αναφερθούν φάσεις, τις είδαν όλοι. Και τώρα μια ομάδα… σμπαραλιασμένη από κάθε άποψη, πρέπει να νικήσει την ΑΕΚ.
Ακόμη και σε επίπεδο προσοχής και αυτοσυγκέντρωσης για αποφυγή λαθών, είναι αδιανόητο να ήταν τόσο αδιάβαστη η ομάδα. Κόντρα στον Ολυμπιακό, αυτό χρειάζεται. Γιατί έχει φανεί σε κάθε ματς η αποτελεσματικότητά του και η ευκολία του να εκμεταλλεύεται όσα του δίνει ο αντίπαλος. Στην ΑΕΚ ακόμη συζητάνε πως με 5 φάσεις δέχτηκαν έξι γκολ. Με τον Παναθηναϊκό που δέχτηκε 4 γκολ, πόσες φάσεις έκανε ο Ολυμπιακός;
Ούτε τύχη, ούτε μοίρα, ούτε… βουντού. Ποδόσφαιρο είναι, ο Παναθηναϊκός αποδεδειγμένα σε κάθε κρίσιμο ματς τον τελευταίο καιρό δεν έχει την αυτοσυγκέντρωση που χρειάζεται. Φτάνοντας στο σημείο να τρέχει και να μην παίρνει αυτό που θα μπορούσε. Πρόκειται για ανικανότητα, όχι για δικαιολογία αποτυχίας.
Μέσα σε ένα ματς ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει να αλλάξει ακόμη και το τι θέλει στα πλέι οφ. Γιατί ένα κακό αποτέλεσμα με την ΑΕΚ, θα μετατρέψει σε… στόχο την 3η θέση. Που να το πεις και ποιος να μη σε φασκελώσει.
Υ.Γ. Πραγματικά το να μην αλλάξουν πολλά σε αυτή την ομάδα και σε πολλά επίπεδα, θα είναι απλά… αυτοκτονικό.
Υ.Γ.1: Αυτό το σύνθημα προς το τέλος του ματς, αν το σκεφτεί κανείς είναι ανατριχιαστικό. Δεν μπορεί να μην ενόχλησε αυτόν που το άκουσε. Απλά δεν γίνεται.
Comments