Η ΕΟΚ βρίσκει μπροστά της την εξυπηρέτηση στο θέμα Ουόκαπ

Η ΕΟΚ αναζητά Αμερικανό για να του χαρίσει ένα διαβατήριο. Προκειμένου αυτός να αγωνιστεί με την Εθνική ομάδα. Σε λίγο καιρό όπως το πάμε θα ψάχνουμε τους Έλληνες διεθνείς στα summer league των ΗΠΑ, θα τους δίνουμε συμβόλαια και όλα καλά. Το ελληνικό μπάσκετ θα διαφημίζουμε πως προοδεύει. Άλλωστε ποιος θα ασκεί κριτική;

Από μπασκετική σχολή έχουμε μετατραπεί σε σύλλογο ουσιαστικά. Έτοιμοι να πληρώσουμε κάποιον για να γίνει Έλληνας. Προφανώς κανείς Αμερικανός δε θα πει ας χάσω το καλοκαίρι μου να πάω να παίξω για μια ξένη χώρα, απλά επειδή είχε δει μικρός τους «300» και λάτρεψε την πατρίδα του Λεωνίδα.

Οι σοβαροί παίκτες είτε θέλουν πολλά χρήματα, είτε γελάνε στο άκουσμα των προτάσεων. Όπως έκανε ο Ναν, γιατί ο κορυφαίος σκόρερ της Euroleague δίνει τεράστια σημασία και στην ξεκούραση του, αλλά και στο επίπεδο δουλειάς που κάνει ατομικά τα καλοκαίρια. Μάλιστα ίσως αυτό να είναι το «κλειδί» της καριέρας του πέρα απ’ το ταλέντο.

Το ζήτημα είναι πώς φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Η ανάπτυξη του μπάσκετ σαφώς και δεν είναι ευθύνη μόνο της τωρινής διοίκησης της ΕΟΚ. Καθώς η παραγωγική διαδικασία απαιτεί χρόνια για να αποδώσει αποτελέσματα, δε λες ξεκινάω τώρα και σε 2-3 μήνες έχεις έτοιμους παικταράδες.

Το σοβαρό πρόβλημα εστιάζεται στην αρχή της υπόθεσης αυτής. Η ΕΟΚ μυστικά και χωρίς να ενημερωθεί κανείς, «έτρεξε» τις διαδικασίες για να γίνει Έλληνας ο Τόμας Ουόκαπ. Πρώτα απ’ όλα αποφάσισαν να υπάρχει νατουραλιζέ παίκτης που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τη χώρα. Από εκεί και πέρα, επέλεξαν ποιος θα είναι, δίχως να έχουν στηριχθεί σε μπασκετικό σχέδιο.

Μια επιστολή που υποτίθεται συνέταξε ο Ουόκαπ, έγινε αφορμή να του δοθεί ελληνικό διαβατήριο μέσα σε λίγες εβδομάδες. Πραγματικός στόχος και σκοπός της υπόθεσης, να εξυπηρετηθεί η τεράστια ανάγκη του Ολυμπιακού για ελληνικά διαβατήρια. Κάτι που έγινε κι ας έβλεπαν όλοι πως μπασκετικά δεν θα μπορέσει σε καμία περίπτωση να εξυπηρετηθεί το πλάνο της Εθνικής.

Ο ίδιος ο Ουόκαπ δεν φταίει σε αυτό. Του έδωσαν αυτή τη δυνατότητα, έκανε χρήση της. Συν τοις άλλοις, δεν απείχε ποτέ από υποχρέωση της Εθνικής ομάδας, έχασε τα καλοκαίρια του για ένα διαβατήριο. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως ήταν ο κατάλληλος για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα.

Ακόμη και στο θέμα του νατουραλιζέ που από μόνο του μειώνει το ελληνικό μπάσκετ, η ΕΟΚ κινήθηκε σύμφωνα με το συμφέρον που έπρεπε να εξυπηρετήσει. Όχι για το καλό της Εθνικής στην οποία έδωσε απλά έναν παίκτη, όχι όμως τον κατάλληλο που θα «κουμπώσει» με την εποχή Αντετοκούνμπο και τα μπασκετικά στοιχεία που διαθέτει η επίσημη αγαπημένη.

Ο τραυματισμός του Ουόκαπ λοιπόν, για την Ομοσπονδία λειτουργεί ως ευκαιρία προκειμένου να διορθωθεί το λάθος, τη στιγμή που παραμένει και ο Ολυμπιακός χαρούμενος έχοντας έναν παίκτη που δεν έχει σχέση με την Ελλάδα, να είναι κάτοχος ελληνικού διαβατηρίου.

Μόνο που χάθηκαν μερικά χρόνια, τα οποία αποτέλεσαν πιθανές διακρίσεις που πήγαν χαμένες. Πλέον είναι η τελευταία ευκαιρία μιας ολόκληρης γενιάς. Τρεχάτε ποδαράκια μου τώρα, επειδή όταν έπρεπε και όταν οι επιλογές ήταν περισσότερες, προτιμήθηκε να γίνει το χατίρι του Ολυμπιακού. Λίγοι μήνες απέμειναν και ήδη υπάρχουν… χυλόπιτες. Διότι κάποιοι προτιμούν τις αξίες από το εφήμερο συμφέρον.

Ίσως αν η ΕΟΚ είχε ασχοληθεί λίγο περισσότερο με τους Έλληνες, να είχε μετά το δικαίωμα να προχωρήσει και σε ελληνοποιήσεις. Αλλά την ώρα που δόθηκε διαβατήριο στον Ουόκαπ και τώρα πάει να δοθεί κι αλλού, ο Ρογκαβόπουλος είναι εκτός Εθνικής χωρίς κανείς να ξέρει γιατί, ο Παπαγιάννης δεν αγωνίζεται στην ομάδα που είναι προπονητής ο Σπανούλης και θα πρέπει να έχει βασικό ρόλο με την Εθνική μετά από λίγο καιρό. Προσθέστε και τις αρκετές αμφιβολίες που υπάρχουν καθώς η Euroleague είναι σε εξέλιξη και κανείς δεν ξέρει πώς θα ολοκληρωθεί και σε τι κατάσταση θα είναι κάποια παιδιά.

Το διαβατήριο του Ουόκαπ, η εξυπηρέτηση του Ολυμπιακού και όχι των αναγκών της Εθνικής δηλαδή, είναι πραγματικό «έγκλημα» της ΕΟΚ. Γιατί έχασε χρόνια με έναν παίκτη που δεν ταίριαζε στις ανάγκες της επίσημης αγαπημένης, έφερε τοξικότητα στην Εθνική και τελικά όχι απλά δεν κέρδισε κάτι το ελληνικό μπάσκετ, έχασε κιόλας. Κι όλα αυτά με δεδομένο πως τελικά θα βρουν κάποιο παίκτη να πάρει διαβατήριο να παίξει στο Ευρωμπάσκετ. Αν δεν γίνει αυτό ή αν δεν είναι καλός, το πράγμα χειροτερεύει ακόμη περισσότερο. Χωρίς να μπορεί να λυθεί με… απαγόρευση ειρωνείας προς τον πρόεδρο και ακύρωση εισιτηρίων όσων -λίγων- ασκούν κριτική.