By
Η κληρονομιά του Παναθηναϊκού, είναι κάτι που δεν αμφισβητείται. Το μεγαλείο των «πράσινων» έχει σμιλευτεί μέσα στα χρόνια, στις επιτυχίες, στα ακατόρθωτα που έγιναν κατορθωτά, στους ανθρώπους που έγιναν μύθοι και τις προσωπικότητες που σημάδεψαν όχι μόνο τον αθλητισμό αλλά την κοινωνία συνολικά.
Κάποτε συζητούσαμε για τον Άρη του ’80, για χάρη του οποίου έκλειναν τα μαγαζιά κάθε Πέμπτη που αγωνιζόταν. Με σαφώς μεγαλύτερη διάρκεια και ξεκάθαρα σημαντικότερες επιτυχίες, ο Παναθηναϊκός έχει εξελιχθεί σε ομάδα όλης της Ελλάδας. Σπουδαίο επίτευγμα μια και πρόκειται για σημαντικότερο μέγεθος, κάτι που φέρνει αυτόματα και περισσότερους «εχθρούς».
Το legacy των «πράσινων», οι προσωπικότητες που έγιναν τα αστέρια για να φωτίζουν το έμβλημά τους, εκείνοι που τίμησαν και έδωσαν βάρος στην φανέλα τους, είναι τα λιθαράκια που δημιούργησαν αυτό το… βουνό.
Καλά τα λόγια, όμως οι πράξεις που λειτουργούν ως απόδειξη αξίζουν περισσότερο. Αυτό που συνέβη στη Θεσσαλονίκη είναι η… σφραγίδα του «πράσινου» μεγαλείου. Κόντρα στα διάφορα παπατζιλίκια και την προπαγάνδα για την μισή Ελλάδα που υποστηρίζει συγκεκριμένη ομάδα, την… κόκκινη απόχρωση που έχει η χώρα επειδή αυτό το ορίζουν συνθήματα στο ρυθμό τραγουδιών. Η ανάγνωση της πραγματικότητας, είναι κάτι διαφορετικό απ’ την ετσιθελική εφαρμογή της προπαγάνδας συγκεκριμένου σωματείου.
Η ομάδα όλης της Ελλάδας στο μπάσκετ, αδιαμφισβήτητα είναι ο Παναθηναϊκός. Ο θρίαμβός του δεν καταγράφηκε στο παρκέ του Nick Galis Hall. Εκεί το φυσιολογικό ήταν να νικήσει η ομάδα του Αταμάν. Αυτό που συνέβη έξω απ’ το γήπεδο ορίζει το μεγαλείο και την πραγματικότητα.
Στο σημείο που βρισκόταν το πούλμαν των πρωταθλητών Ευρώπης, είχαν μαζευτεί περισσότερα από 200 άτομα. Στο «Αλεξάνδρειο» της Θεσσαλονίκης. Δεν έμειναν στα αυτόγραφα και στις φωτογραφίες με τα αστέρια των «πράσινων» που αποτέλεσαν πόλο έλξης. Φώναξαν συνθήματα για τον Σλούκα, για τον Ναν. Επαναλαμβάνουμε, στη Θεσσαλονίκη και στην ιστορική έδρα του Άρη. Ένα γήπεδο σύμβολο της πόλης.
Συν τοις άλλοις ο Άρης ακόμη και στο σήμερά του, παραμένει μια ιστορικά σπουδαία δύναμη για τη χώρα. Στη σύγχρονη ιστορία του μπάσκετ, η δεύτερη δύναμη της Ελλάδας. Γι’ αυτό και ορίζεται το μέγεθος του Παναθηναϊκού απ’ το συγκεκριμένο σκηνικό με τον κόσμο που περίμενε να θαυμάσει τους «πράσινους» και να τους αποθεώσει.
Οι επιτυχίες του Παναθηναϊκού και τα υπέρλαμπρα αστέρια του, τόσο στο σήμερα όσο και στο ένδοξο παρελθόν του, δεν έγιναν αιτία για ζήλεια, αλλά λόγος θαυμασμού. Την κάθε ομάδα την κάνουν οι προσωπικότητές της και ο Παναθηναϊκός είχε και έχει υπερβολικά μεγάλο αριθμό παιδιών που πέρα απ’ την αθλητική ικανότητα πρεσβεύουν το ήθος και αποτελούν παράδειγμα για τη νεολαία. Είδωλα για τόσα παιδιά που βρίσκουν την ευκαιρία λίγες φορές το χρόνο. Πηγαίνοντας με τις μπλούζες τους σε έδρες εκτός ΟΑΚΑ. Γουρλώνοντας τα μάτια τους, βλέποντας μπροστά ινδάλματα και παραδείγματα προς μίμηση.
Πραγματική περηφάνια και καμάρι για ένα σύλλογο ο οποίος είναι αγαπητός από τόσο κόσμο και συγχρόνως έχει το σεβασμό, την εκτίμηση, φιλάθλων άλλων χρωμάτων και εμβλημάτων. Χωρίς να διστάζουν να το δείξουν μάλιστα, σε σημεία που το να συγκεντρωθούν τόσοι άνθρωποι για αυτό το λόγο, θα έμοιαζε εξωπραγματικό πριν κάποια χρόνια.
Παντού, πλην μίας έδρας, μίας αντιπάλου. Εκείνης που παραμένει βουτηγμένη στα συμπλέγματά της και έχει βιώσει το μπάσκετ ακόμη και επιθέσεις σε ανθρώπους που μαζί με τα παιδάκια τους ήθελαν απλά να φωτογραφηθούν με αστέρια του Παναθηναϊκού. Στο ΣΕΦ δεν γίνονται αποδεκτά τέτοια φαινόμενα, με το ζόρι πρέπει να «βλέπει» ο καθένας μόνο εχθρούς και σε καμία περίπτωση δεν δίνεται το δικαίωμα θαυμασμού στο αντίπαλο μεγαλείο.
Αλήθεια, πόσο οξύμωρο είναι την ώρα που μια ΚΑΕ έκανε επίσημη καταγγελία για τον μεγαλύτερο παίκτη των ευρωπαϊκών γηπέδων, να βλέπεις εκατοντάδες παιδάκια να τον περιμένουν να βγάλουν φωτογραφία μαζί του, να φωνάξουν το όνομά του και να τον παρακαλέσουν να μην πάει πουθεΝΑΝ!
