By 
Οι ήττες… σαν νίκη, ανέκαθεν ήταν «προνόμιο» του Ολυμπιακού. Το διατυμπάνιζαν κιόλας. Για τον Παναθηναϊκό δεν μπορεί να υπάρξει τέτοια κατάσταση. Η ήττα, είναι ήττα. Εκεί που το ρεκόρ ήταν 18-10 έγινε 18-11. Το κατά τη διάρκεια και το μετά της ήττας, όμως, μπορεί να χρησιμοποιηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Κάτι που ήδη συμβαίνει.
Πρώτα απ’ όλα βαθμολογικά δεν υπήρξε η παραμικρή συνέπεια. Όλοι οι διώκτες για το πλεονέκτημα έδρας ηττήθηκαν. Οπότε ο Παναθηναϊκός θέλει ακριβώς αυτά που ήθελε και πριν τον Ολυμπιακό για να οριστικοποιήσει θέση στην τετράδα, με μια αγωνιστική λιγότερη να απομένει. Άρα με περισσότερες πιθανότητες.
Εκ των πραγμάτων η αναμέτρηση ήταν όσο αδιάφορο μπορεί να είναι ένα ντέρμπι «αιωνίων». Το γόητρο πάντα βρίσκεται στα ύψη, αλλά η μεγάλη πίεση απουσίαζε και για τους δύο σε βαθμολογικό επίπεδο. Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις για να πάθει «ζημιά» ο φιλοξενούμενος, πρέπει να ηττηθεί με μεγάλη διαφορά. Κάτι που δεν έγινε καθώς το ματς κρίθηκε στο σουτ και μάλιστα με την… καρδιά να «παγώνει» για τους φίλους του Ολυμπιακού αφού το τελευταίο σουτ το πήρε ο Κώστας Σλούκας.
Θεωρητικά λοιπόν, το ματς ήταν στη λογική του… πέρασε κι αυτό, πάμε σπίτια μας. Εδώ, όμως, μπαίνουν τα διάφορα αλλά. Οι αστερίσκοι που δίνουν το αλατοπίπερο στα ντέρμπι.
Πρώτα απ’ όλα η διαιτησία. Ο Παναθηναϊκός έχει το ψυχολογικό κέρδος πως αψήφησε διαφορά σχεδόν 20 πόντων και επέστρεψε στο ματς, μειώνοντας στο ένα καλάθι. Είχε την ευκαιρία του μάλιστα με το τελευταίο σουτ, άρα μπορεί να λέει πως ο ίδιος έχασε το ματς. Όλα αυτά τη στιγμή που η διαιτησία ήταν το λιγότερο… έδρας. Με τα κρίσιμα σφυρίγματα μόλις το ματς «άναψε» στην τελική ευθεία του, να είναι υπέρ του Ολυμπιακού. Κάποια εξ αυτών εξόφθαλμα λάθη, όπως τα βήματα του Φαλ που δεν σφυρίχτηκαν και ο ΜακΚίσικ που έβγαλε την μπάλα έξω πεντακάθαρα με την μπάλα να δίνεται στους γηπεδούχους.
Ακόμη κι αν δεν το λέει κανείς από τον Ολυμπιακό, η μείωση της διαφοράς και το κλείσιμο ματιών όταν σηκώθηκε ο Σλούκας για το τρίποντο, μετρίασε σημαντικά τη χαρά της δικής τους νίκης. Από την άλλη, οι «πράσινοι» τον προβληματισμό του πρώτου ημιχρόνου -όπου κι εκεί υπήρξαν διαιτητικές αποφάσεις το λιγότερο αμφισβητούμενες- τον μετέτρεψαν σε δικό τους πείσμα και αυτοπεποίθηση. Διότι δεν είναι απλό στην έδρα της πιο φορμαρισμένης ομάδας στην Euroleague, η οποία βρίσκεται στην πρώτη θέση, με τη διαιτησία ξεκάθαρα κόντρα, με τη δική σου βραδιά να μην είναι η καλύτερη, με τον Ναν ουσιαστικά εκτός αγώνα, να φέρνεις το ματς σε αυτό το σημείο. Και μάλιστα εκτός έδρας.
Από κοντά και η κινητοποίηση της ίδιας της ΚΑΕ. Με τις ανακοινώσεις που δεν έχουν στοιχεία… παραλογισμού ή υπερβολής. Με τον Εργκίν Αταμάν να απαντά λογικά στον Γιώργο Μπαρτζώκα, «ξεγυμνώνοντας» την τακτική του προπονητή του Ολυμπιακού που απέφυγε να μιλήσει για την ταμπακέρα. Δηλαδή για τις κρίσιμες/καθοριστικές διαιτητικές αποφάσεις. Οι οποίες σε σημαντικό βαθμό έκριναν το αποτέλεσμα.
Αυτόματα λοιπόν, οι Παναθηναϊκοί σε καμία περίπτωση δεν απογοητεύτηκαν παρά το γεγονός πως η… σούμα έχει το ματς στις ήττες. Ίσα-ίσα συσπειρώθηκαν δυναμικά, κόντρα στο αίσθημα της αδικίας. Περισσότερο υπερίσχυσε η λογική της υπεροχής, της αντίληψης πως δεν γίνεται κανείς με όσα κάνει πάνω και εκτός του παρκέ, να «λυγίσει» εύκολα τους πρωταθλητές Ευρώπης. Αίσθηση που έχει και ο Ολυμπιακός προφανώς, θορυβημένος από το γεγονός πως ο αντίπαλος και επέστρεψε και δεν… μάσησε από το ξεκάθαρο «σπρώξιμο» της διαιτησίας.
Σε αυτά, προσθέστε και την υπόθεση του Κέντρικ Ναν. Οι καταγγελίες έχουν γίνει συνήθεια στον Ολυμπιακού. Επιλέγουν να το κάνουν και με τον Αμερικανό, για μια χειρονομία που κανείς δεν ξέρει πώς ακριβώς έγινε, αν απευθυνόταν κάπου κλπ. Γιατί δίχως άλλο ο Ναν δεν είναι παίκτης που προκαλεί την αντίπαλη εξέδρα και το έχουμε δει πάνω από ένα χρόνο εντός κι εκτός Ελλάδας.
Αυτή η κίνηση του Ολυμπιακού, ο οποίος θέλει την τιμωρία του Αμερικανού προφανώς γιατί κάτι… φοβάται από τον «αιώνιο» αντίπαλο και προφανώς προσπαθεί να του δημιουργήσει πρόβλημα για το πλεονέκτημα έδρας -ή έτσι νομίζει τουλάχιστον- είναι το ιδανικό κίνητρο εντός αποδυτηρίων του Παναθηναϊκού. Δεν συνηθίζεται ομάδα να καταγγέλλει αντίπαλο αθλητή ή προπονητή, παρότι υπάρχουν διάφορες αντιδράσεις κατά καιρούς.
Δεν κατήγγειλε η Εφές τον Μπαρτζώκα όταν έκανε… ντου σε διαιτητή. Δεν κατήγγειλε η Φενέρ τον ΜακΚίσικ που ουσιαστικά «την έπεσε» στις θέσεις δίπλα στο παρκέ στην Κωνσταντινούπολη. Δεν κατήγγειλε ο Παναθηναϊκός τον Μπαρτζώκα όταν αυτός έβρισε χυδαία οπαδό των «πράσινων». Εδώ δεν υπήρξαν καταγγελίες ούτε μετά τις αστείες ποινές για το ξύλο στο Ρεάλ-Παρτιζάν.
Ο σύλλογος του λιμανιού, πιστός στις… αρχές του, επιλέγει να το πράξει και αυτό. Το επικοινώνησε με καμάρι μάλιστα. Κάπως έτσι είναι σαν να ρίχνουν λάδι στη φωτιά. Κι αυτή του Παναθηναϊκού και του Κέντρικ Ναν, έχει και την ψυχοσύνθεση και την προσωπικότητα και την ποιότητα για να… κάψει τα μεγάλα όνειρα του Ολυμπιακού.
