By Hταν, αναμφισβήτητα, η ωραιότερη εφετινή βραδιά για τους φίλους του Παναθηναϊκού!
Αρχικά το 3-2 επί της Φιορεντίνα που αφήνει μια ρεβάνς γεμάτη προσδοκίες για πρόκριση σε προημιτελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης για πρώτη φορά μετά από 22 χρόνια. Εν συνεχεία, η εντυπωσιακά εύκολη επικράτηση του φουλ εκσυγχρονισμένου σε όλα τα επίπεδα Επτάστερου επί της παρηκμασμένης Ρεάλ Μαδρίτης. Και για να είμαστε ειλικρινείς και να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας, ως κερασάκι στην τούρτα για τους περισσότερους που δεν ενδιαφέρονται για «ελληνικές» βαθμολογίες, η τριάρα της τούρμπο Μπόντο Γκλιμτ επί του ελλιπούς Ολυμπιακού για να δέσει το γλυκό.
Ειδικά για τους οπαδούς του Παναθηναϊκού που πήγαν στο ΟΑΚΑ ή παρακολούθησαν από την τηλεόραση την αναμέτρηση με τη Φιορεντίνα, το αξιοσημείωτο ήταν πως για πρώτη φορά εφέτος, πραγματικά για πρώτη φορά αισθάνθηκαν «γεμάτοι» από το παιχνίδι της ομάδας τους. Για πρώτη φορά δηλαδή, μια σπουδαία νίκη συνδυάστηκε και με όμορφη ποδοσφαιρική εικόνα που ικανοποίησε τον οπαδό του Τριφυλλιού δεδομένης, βεβαίως, της αξίας και της ποιότητας του αντιπάλου.
Το 4-0 επί της Ντινάμο Μινσκ ήταν μια «χορταστική» επικράτηση με πανέμορφα γκολ, αλλά είχε επιτευχθεί επί της ουραγού της League Phase του Conference League. To 2-0 επί της Λανς ήταν τεράστιας σημασίας και είχε πανηγυριστεί όπως του άξιζε, αλλά δεν βασίστηκε σε ποιοτική εμφάνιση, μα κυρίως στην υποτίμηση της γαλλικής ομάδας, στη σωστή αμυντικά συμπεριφορά του Τριφυλλιού στο β’ μέρος και στην κλάση Τετέ και Πελίστρι με τη μπάλα στα πόδια. Το 2-1 επί του ΠΑΟΚ είχε επιτευχθεί σε άδειο ΟΑΚΑ χάρη σ’ ένα «μαγικό» του Ουναϊ στο 90΄ κι ενώ οι Πράσινοι δεν είχαν δημιουργήσει ούτε μία καθαρή φάση μετά από την αποβολή του Μπάμπα. Στο 1-0 επί της ΑΕΚ το ματς ήταν κάκιστο και εκτός από το αμφισβητούμενο υπέρ της Ενωσης πέναλτι οι Πράσινοι είχαν σκοράρει από τη διπλή γκάφα Χατζισαφί – Στρακόσια. Χθες, όλα ήταν διαφορετικά για 45 λεπτά. Και επειδή αυτά τα 45 λεπτά ήταν του δευτέρου ημιχρόνου, ο κόσμος ένιωθε καταπληκτικά μετά τη λήξη του αγώνα!
Αυτό το ημίχρονο ήταν ένα ημίχρονο αληθινά «ευρωπαϊκού επιπέδου» σε όλα τα πεδία για τους Πράσινους. Ένα ημίχρονο στο οποίο σκόραραν ένα γκολ, έχασαν τρεις σπουδαίες ευκαιρίες για δεύτερο (πολύ κρίμα που δεν κατάφεραν να φτάσουν στο 4-2 που μπορεί να είναι και καθοριστικό για την πρόκριση), δεν επέτρεψαν στον αντίπαλό τους να δημιουργήσει ούτε φάση. Στον αντίπαλο ο οποίος κυριολεκτικά από το 20’ έως το 45’ είχε διαλύσει μια ψυχολογικά πολύ εύθραυστη ομάδα και θα μπορούσε να είχε μετατρέψει το 2-0 σε 2-4, όχι μόνο σε 2-2…
Είχε πολλές ατυχίες χθες ο Παναθηναϊκός. Η ισοφάριση είναι ουσιαστικά αυτογκόλ του Αράο καθώς η μπάλα αλλάζει πορεία και καταλήγει στα δίχτυα. Το σουτ του Ουναϊ μετά το 3-2 έχει πορεία προς τις… αράχνες όπως και εναντίον του Παναιτωλικού, αλλά η μπάλα εξοστρακίζεται σε σώμα αντιπάλου και καταλήγει με δύναμη στον Τερατσάνο που αποκρούει σε κόρνερ. Η μπάλα χτυπά στο εσωτερικό μέρος της δοκού, αλλά φεύγει έξω στο καταπληκτικό σουτ του Τζούρισιτς Ο Ιωαννίδης για ένα εκατοστό του δευτερολέπτου δεν προλαβαίνει να κάνει την προβολή για το 4-2…
Είχε όμως και μια μεγάλη τύχη μέσα στην ατυχία του πάντα φιλότιμου Γιάννη Κώτσιρα, όσο αντιφατικό κι αν αυτό ακούγεται: την υποχρεωτική αλλαγή του με τον Βαγιαννίδη στο 34’. Aυτή ήταν η αλλαγή που σταδιακά άλλαξε όλο το ματς. Όχι τόσο επειδή ο «Βάγια»… έσβησε τον κουρασμένο Γκόσενς, αλλά επειδή η δική του παρουσία, με τον υπέροχο συνδυασμό ταχύτητας – ευελιξίας – δύναμης – αντοχής, επέφερε την ισορροπία που έλειπε από τον Παναθηναϊκό. Ο Βαγιαννίδης «έβαλε» στο β’ μέρος τον Τετέ μέσα στο παιχνίδι. Ο Παναθηναϊκός δεν προσπαθούσε πλέον μόνο από την αριστερή πλευρά του με την εντυπωσιακή χθες παρουσία των τριών Σέρβων, αλλά και από δεξιά. Κι όταν ο Τετέ πήρε μπρος, ανέβηκε και ο επίσης εξαφανισμένος στο πρώτο μέρος, Ουναϊ. «Δάγκωνε» και… μοίραζε ο Σιώπης, «κατάπιε» ο Ινγκασον τον Κεν, Μπελτράν και Φατζόλι έμειναν θεατές των εξελίξεων (καταπληκτικοί στο πρώτο ημίχρονο) και ο Παναθηναϊκός έφτασε σ’ αυτό το προοίμιο πρόκρισης, αν θυμηθούμε το 3-2 επί της Ρόμα κάνοντας τις ανάλογες αναγωγές (πολύ ανώτερο ποιοτικά εκείνο το ζευγάρι από το χθεσινό).
Ο Παναθηναϊκός παραμένει μια ψυχολογικά πάρα πολύ soft ομάδα. Ένα σύνολο με μεγάλο πρόβλημα αυτή την περίοδο στις στατικές φάσεις, ειδικά εναντίον των «Βιόλα» που έχουν πετύχει το 33% των γκολ τους στο Καμπιονάτο από στημένες μπάλες. Παραμένει μια ομάδα με χαοτική διαφορά βασικών – αναπληρωματικών σε κάποιες θέσεις της ενδεκάδας. Όμως ταυτόχρονα είναι και μια ομάδα πάρα, μα πάρα πολύ ταλαντούχα επιθετικά, με την πεντάδα Ουναϊ, Τζούρισιτς, Τετέ, Σφιντέρσκι, Ιωαννίδη, κι αν είναι έτοιμος για τη ρεβάνς ο πολύτιμος Πελίστρι, ακόμα περισσότερο!
Ο Βιτόρια δεν έχει πιστέψει τόσο όσο θα έπρεπε σ’ αυτό το επιθετικό ταλέντο της ομάδας. Φάνηκε ακόμα – ακόμα και από την αρχική επιλογή του Κώτσιρα αντί του Βαγιαννίδη. Λογικό ως έναν βαθμό λόγω δεδομένων αμυντικών θεμάτων, όμως ο Πορτογάλος έχει υπερβάλει ήδη πολλάκις φοβικά σε αρκετά ματς κι αυτό καθρεφτίζεται πολλές στιγμές και στη συμπεριφορά της ομάδας του όταν προηγείται στο σκορ. Όμως τώρα είναι η στιγμή να τολμήσει. Όπως τόλμησε να αφήσει στον πάγκο τον Ιωαννίδη κατ’ επιλογή (για πρώτη φορά μετά από το περυσινό ματς με τη Μπράγκα συνέβη αυτό!) και δικαιώθηκε απόλυτα από την προσφορά του αεράτου Σφιντέρσκι. Αυτός ο Παναθηναϊκός, έτσι όπως είναι δομημένος, με το συγκεκριμένο ρόστερ και σκορ 3-2, δεν μπορεί να πάρει την πρόκριση στη Φλωρεντία με την ασθενή άμυνά του, παρά μόνο με την υποτιμημένη επιθετικότητά του. Χωρίς υπερβολές βεβαίως, τις οποίες ούτως ή άλλως ως… Πορτογάλος προπονητής αποφεύγει. Αλλά με περισσότερη τόλμη. Διότι η ίδια η ομάδα του το έδειξε χθες από το 46’ έως το 96’ πως μπορεί να νικά και με διαφορετικό τρόπο μεγάλα ματς.
