By Μετά τις ήττες και τα αρνητικά αποτελέσματα, το ερώτημα για το τι φταίει πραγματικά παραμένει στον Παναθηναϊκό
Η αποτίμηση του Παναθηναϊκού φέτος είναι πραγματικά δύσκολη. Στα social media, αναπτύσσονται διάφορες εκτιμήσεις και κριτικές, εν μέσω σοβαρών παραπόνων, που σε πολλές περιπτώσεις είναι και δικαιολογημένα. Σχολιάζονται διάφοροι παράγοντες: η διοίκηση, η τεχνική ηγεσία, οι παίκτες, η κακή ημέρα του Βιτόρια, το γήπεδο στον Βοτανικό, οι δημοσιογράφοι που δεν αναφέρουν τα προβλήματα, η πίεση από τα 15 χρόνια χωρίς τίτλο, αλλά και το παρασκήνιο. Κάποιοι, μάλιστα, κάνουν λόγο και για τον ανάδρομο Ερμή…
Ίσως φταίνε όλοι, άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο. Η αλήθεια είναι ότι τα εσωτερικά “κατηγορώ” συχνά οδηγούν σε αυτοκριτική που, τελικά, γίνεται βούτυρο στο ψωμί των αντιπάλων και εντείνει την εσωστρέφεια των φιλάθλων. Η ομάδα κυνηγά την ουρά της.
Το κλίμα παραμένει τεταμένο και ανά πάσα στιγμή, στην πρώτη στραβή, αναζωπυρώνεται η ένταση και χάνεται η ψυχραιμία. Αυτό ισχύει γενικότερα, και όχι μόνο μετά την ήττα από τη Λαμία, για την οποία οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού έχουν απόλυτο δίκιο να είναι απογοητευμένοι.
Αντιθέτως, η ΑΕΚ, μετά την ήττα της από τον Παναθηναϊκό, έφτασε στο χείλος της απομάκρυνσης του προπονητή της. Θυμόμαστε τις δηλώσεις και την αναστάτωση στο ΟΑΚΑ. Παρά την αρχική γκρίνια, η ομάδα γύρισε την κατάσταση και πλέον θεωρείται ένα από τα φαβορί για τον τίτλο. Από την άλλη, ο ΠΑΟΚ βλέπει την κορυφή μόνο μέσα από τα κυάλια και αποκλείστηκε από την Ευρώπη, χωρίς να προκαλέσει ιδιαίτερο θόρυβο. Στον Παναθηναϊκό όμως, τα 15 χρόνια χωρίς τίτλο δημιουργούν μια ιδιαίτερη ένταση που εντείνει κάθε δυσκολία.
Μετά τις ήττες και τα αρνητικά αποτελέσματα, το ερώτημα για το τι φταίει πραγματικά παραμένει. Οι συζητήσεις επεκτείνονται σε όλα τα μέτωπα και οι απορίες του κόσμου παραμένουν αναπάντητες. Για τους ρεπόρτερ του Παναθηναϊκού, η ανάλυση είναι πολύ πιο συγκεκριμένη. Αρχίζει από τη νοοτροπία και καταλήγει στις ατομικές ευθύνες που καθορίζουν μια συλλογική προσπάθεια.
Α) Η αλλαγή προπονητή στη μέση της σεζόν είναι πάντα ένα ρίσκο, αν και απαραίτητο σε κάποιες περιπτώσεις. Ο Βιτόρια κρίνεται ακόμα, καθώς ανέλαβε μια ομάδα που δεν είχε προετοιμαστεί κατάλληλα για τη σεζόν. Παρά τις δυσκολίες, πήρε την ευθύνη να καθοδηγήσει το υπάρχον υλικό, κάτι που απαιτεί χρόνο, μια πολυτέλεια που σαφώς δεν υπάρχει. Το ότι ο Πορτογάλος ακόμη ψάχνεται είναι προφανές, όμως αυτό δεν εξηγεί πλήρως τις άστοχες επιλογές του στο παιχνίδι με τη Λαμία, όσον αφορά τη τακτική, τα πρόσωπα και την πνευματική προετοιμασία.
Β) Υπάρχουν και δομικές αδυναμίες στο ρόστερ που εντάθηκαν από τις απουσίες. Η τεχνική ηγεσία θα έπρεπε να είναι πιο “χειρουργική” στις κινήσεις της. Η ομάδα παρουσιάζει έλλειψη αριστεροπόδαρου στόπερ και ισάξιας δεύτερης επιλογής για το αριστερό μπακ. Επίσης, δεν ενισχύθηκε σωστά τον Ιανουάριο με διαφορετικού τύπου εξτρέμ. Αφού οι παίκτες που έρχονται από τον πάγκο μέχρι τώρα δεν κάνουν τη διαφορά. Ο Τζούρισιτς για παράδειγμα, παρόλο που προσφέρει φέτος αρκετά, δεν είναι καθαρόαιμο αριστερό εξτρέμ. Χωρίς τον Πελιστρί, το κενό στις εναλλακτικές μεγαλώνει. Παράλληλα, η επιθετική γραμμή παραμένει ντεφορμέ. Η παραμονή του Σπόραρ, με τον Σλοβένο να έχει περισσότερο το μυαλό του στο πώς θα αποχωρήσει, αφαίρεσε στα 2/3 του πρωταθλήματος την προσφορά ενός επιθετικού τύπου Σφιντέρσκι. Μέσα σε όλα και η ατυχία. Το βασικό «10άρι» ο Μπακασέτας θα λείψει για αρκετό καιρό, την ώρα που ο Ουναί (που μπορεί να αγωνιστεί σε πολλές θέσεις) δεν είναι καθαρόαιμο δεκάρι. Η ομάδα χρειάζεται έναν παίκτη τύπου Μπερνάρ στο δημιουργικό σκέλος.
Γ) Το παρασκήνιο παίζει επίσης το ρόλο του, με τις “τρικλοποδιές” να μην λείπουν και τον κόσμο να το συζητά συνεχώς. Δύο ματς αλλοιώθηκαν και χάθηκαν τουλάχιστον τέσσερις πολύτιμοι βαθμοί. Ωστόσο, το σημαντικό είναι ότι ο Παναθηναϊκός, αν και καυτηριάζει τα κακώς κείμενα, δεν συμμετέχει στο παιχνίδι του παρασκηνίου. Η φιλοσοφία του συλλόγου είναι κεντρικά δομημένη γύρω από την έννοια του καθαρού ποδοσφαίρου, και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει.
Δ) Τα αγωνιστικά ελλείμματα είναι επίσης σαφή. Η ανάπτυξη στη μεσαία γραμμή είναι νωχελική και οι επιθετικές προσπάθειες περιορίζονται σε λίγες προωθημένες πάσες. Το ντεφορμάρισμα κάποιων παικτών είναι αναμφισβήτητο, αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα παραμένει η μέτρια συγκομιδή σε γκολ από τους επιθετικούς. Αν και πρέπει να αναγνωρίσουμε, ότι η μπάλα δεν φτάνει μπροστά στο επιθετικό τρίτο. Η άμυνα, επίσης, είναι αναιμική και δεν έχει καταφέρει να κρατήσει την αυτοσυγκέντρωσή της στα τελευταία παιχνίδια. Έχει χάσει την ισορροπία της και δέχεται συνεχώς γκολ.
Ε) Η νοοτροπία των παικτών δεν είναι αυτή που αρμόζει σε ομάδα επιπέδου Παναθηναϊκού. Οι ποδοσφαιριστές δεν καταθέτουν τον απαιτούμενο ποδοσφαιρικό εγωισμό. Παρά την κρισιμότητα των αναμετρήσεων, οι αντιδράσεις μετά από κακά αποτελέσματα ή μέτριες εμφανίσεις είναι χλιαρές. Δεν δείχνουν να συνειδητοποιούν την κρισιμότητα του timing και τη σημασία της προσωπικής τους απόδοσης. Δεν άκουσαν τις παραινέσεις της διοίκησης για βελτίωση. Δεν ταρακουνήθηκαν καν από το πρόστιμο… Στην πρόσφατη αναμέτρηση με τη Λαμία, πέταξαν την ευκαιρία να μειώσουν τη διαφορά βαθμολογικά και εκτροχιάστηκαν (σχεδόν) από τη διεκδίκηση του τίτλου. Την ώρα που Ολυμπιακός, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ είχαν να κερδίσουν δύσκολα στοιχήματα.
Ζ) Η διοίκηση φυσικά και έχει το τιμόνι του πλοίου άρα είναι υποχρεωμένη να χαράσει την ασφαλή ρότα του. Στο παρελθόν δεν κρύφτηκε για τις ευθύνες της. Ακόμη και σε επίσημες ανακοινώσεις είχε προβεί αναφερόμενη στη λέξη “Λάθη”. Στη φετινή σεζόν προσπάθησε να διορθώσει τα κακώς κείμενα με την επένδυση αρκετών χρημάτων, τα περισσότερα προφανώς στο ελληνικό πρωτάθλημα. Εκ του αποτελέσματος όμως που βλέπουμε όλοι στις οθόνες μας και στο βαθμολογικό πίνακα, το σχέδιο επί χάρτου, επουδενί δεν δούλεψε στο χλοοτάπητα. Ο καταμερισμός των ευθυνών μοιραία θα γίνει στην ώρα του. Το ζήτημα είναι τι γίνεται τώρα, με τα σημερινά δεδομένα.
Τα χρήματα ως επένδυση απο μόνα τους είναι αυταπόδεικτο, ό,τι δεν μπορούν να εξασφαλίσουν την επίτευξη των βασικών στόχων. Χρειάζεται…μικροσκοπική στρατηγική και κατάλληλοι άνθρωποι, σε θέσεις κλειδιά. Εξυπακούεται ότι σε μία τέτοια συγκυρία θα πρέπει να κάνει την αυτοκριτική της και να αναλογιστεί τι έχει πάει στραβά. Εντάσσεται άλλωστε ξεκάθαρα στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της. Ωστόσο, σε έναν οργανισμό τέτοιου μεγέθους, θα πρέπει να δουλέψουν πολλά γρανάζια σωστάκαι αρμονικά για να πάρει μπρος η μηχανή. Ουδείς να μην κρύβεται πίσω απο το δάχτυλο του. Απαιτούνται συνεπώς γενναίες αποφάσεις, σαφέστατα προς άλλη ρότα, απο αυτή που μέχρι τώρα ταξίδεψε το πλοίο… ίσως αφορούν και αλλαγές προσώπων. Ίσως νοοτροπίας. Χωρίς να “ξηλωθεί” μεγάλος μέρος του έμφυχου δυναμικού το οποίο είναι ποιοτικό, μπορούν να γίνουν πιο εύστοχες ενισχυτικές κινήσεις.
Μέχρι τότε ο Παναθηναϊκός οφείλει αποκλειστικά για την φανέλα και για τον κόσμο του – που πικράθηκε – να παλέψει. Υπάρχουν ακόμα μαθηματικές ελπίδες για τον τίτλο, όλοι βλέπουμε όμως η μεγάλη εικόνα δεν πείθει. Το πιο σημαντικό για τον Παναθηναϊκό στην παρούσα φάση, είναι να σώσουν ό,τι μπορούν οι “πράσινοι” από την ευρωπαϊκή πορεία και να πλασαριστούν. όσο το δυνατόν ψηλότερα στη βαθμολογία. Ας ανασυνταχθούν. Πέρυσι ο ΠΑΟΚ παρουσιάστηκε αναιμικός και πραγματοποίησε ένα μεγάλο ντεμαραζ στα playoffs. Ειδικά στα εφετινά, που θα κινηθούν σε ρυθμούς ντέρμπι, το τριφύλλι οφείλει να καταθέσει τεράστια προσπάθεια. Αν θέλουν όλοι να μπορούν να κοιτάξουν καθαρά τον εαυτό τους στον καθρέφτη την επόμενη ημέρα και να είναι ήσυχοι με την συνείδηση τους!
