By Ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε εξαιρετικά κακός στο ΔΑΚ Λαμίας, ηττήθηκε – όπως εξελίχθηκε το ματς – χωρίς να καταφέρει να το διεκδικήσει στο τέλος και πλέον έχει μπροστά του μια περίοδο που θα πρέπει να βρει το κουράγιο ν’ αντιδράσει.
Δεν έχουν περάσει πολλές ώρες από την ήττα- σοκ του Παναθηναϊκού στη Λαμία. Μια ήττα δύσκολη που προκαλεί τριγμούς στο “τριφύλλι”, αλλά συνάμα και τόσο εύκολη για να εξηγηθεί.
Το δεδομένο είναι πως όλοι πριν το παιχνίδι γνώριζαν πως ήταν μια αναμέτρηση την οποία θα έπρεπε να αφήσουν πίσω αναίμακτα, έχοντας βάλει τους τρεις βαθμούς στις αποσκευές τους.
Σκεπτόμενοι στη συνέχεια με μεγαλύτερη άνεση τους δύο πολύ πιο δύσκολους αγώνες πρωταθλήματος (με Παναιτωλικό εντός κι Ατρόμητο εκτός έδρας) μέχρι το τέλος της κανονικής περιόδου, αλλά και το ευρωπαϊκό διπλό ραντεβού κόντρα στη Φιορεντίνα (6/3).
Κι όμως. Παρότι το γνώριζαν όλοι, ελάχιστοι ήταν αυτοί που παρουσιάστηκαν στην πρωτεύουσα της Φθιώτιδας συνειδητοποιημένοι για το τι χρειάζεται ένας τέτοιος αγώνας. Ενδεχομένως να είχαν το μυαλό τους στη βαριά ήττα της Λαμίας από τον ΠΑΟΚ την περασμένη αγωνιστική.
Ίσως να ήταν -ανεπίτρεπτα- επηρεασμένοι από το γεγονός πως η ομάδα της Ρούμελης δεν είχε πανηγυρίσει νίκη από την πρεμιέρα του πρωταθλήματος και το διπλό στο Αγρίνιο επί του Παναιτωλικού.
Την υποτίμησε και το πλήρωσε
“Θολωμένοι” από την τρομερή επιθετική ανεπάρκεια των Φθιωτών το τελευταίο διάστημα και τις πολλές αλλαγές στο ρόστερ. Ό,τι και να σκέφτηκαν, όπως και να το σκέφτηκαν και να το είχαν στο μυαλό τους ήταν λάθος, ειδικά για μια ομάδα που φωνάζει από το ξεκίνημα της χρονιάς πως βασικός της στόχος είναι η διεκδίκηση του πρωταθλήματος.
Το μόνο που έδειξαν στον αγωνιστικό χώρο ήταν πως εμφανώς υποτίμησαν έναν αντίπαλο που όχι μόνο δεν είχε τίποτα να χάσει, αλλά έψαχνε εμφανώς κάτι για να αρχίσει να… ζει ξανά και να κρατηθεί.
Και το βρήκε απέναντι σε έναν κάκιστο Παναθηναϊκό, ο οποίος λειτούργησε λανθασμένα σχεδόν σε όλες τις φάσεις παιχνιδιού. Στην αμυντική προσήλωση, είτε αφορούσε στατικές φάσεις (όπως στο πρώτο γκολ του Τσιμπόλα), είτε την ανασταλτική μετάβαση που σ’ ένα ακόμα ματς (όπως πολλές φορές φέτος), τον πλήγωσε.
Στο επιθετικό τρίτο, όπου σ’ ένα ακόμα παιχνίδι δεν κατάφερε να δημιουργήσει χώρους, να λειτουργήσει συντονισμένα κι έξυπνα στα μεσοδιαστήματα και να βγάλει τους επιθετικούς αρκετές φορές σε θέσεις βολής, περιμένοντας – και πάλι – τα περισσότερα από την ατομική ποιότητα.
Έλειψε το καθαρό μυαλό
Η ευθύνη προφανώς και είναι συνολική. Του Ρούι Βιτόρια και των παικτών, που παρουσιάστηκαν κατώτεροι του αναμενομένου και υπέπεσαν σε αρκετά λάθη, προφανώς απόρροια του καθαρού μυαλού.
Ο Πορτογάλος τεχνικός εμπιστεύτηκε τους περισσότερους από τους διαθέσιμους ποδοσφαιριστές που προτιμά σ’ αυτήν την σχεδόν τρίμηνη θητεία του στους πράσινους.
Αρκετοί από αυτούς όμως, είτε για λόγους κούρασης (κυρίως πνευματικής και δευτερευόντως σωματικής), είτε για λόγους κακής κατάστασης και φόρμας, έδειχναν ανήμποροι να παρουσιάσουν ένα σύνολο που θα κυριαρχούσε με νόημα στον αγωνιστικό χώρο.
Διότι όπως έχει αποδειχθεί πολλάκις, καλή είναι η κατοχή και τα υψηλά ποσοστά πρωτοβουλίας απέναντι σε αδύναμες ομάδες, αλλά το ζήτημα πάντα είναι τι καταφέρνεις να κάνεις με την μπάλα στον αγωνιστικό χώρο. Και το κατά πόσο είσαι σε θέση να δημιουργείς καθαρές φάσεις με αποτελεσματικότητα μπροστά από την αντίπαλη εστία.
Το καθαρό μυαλό που έλειπε καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, ήταν ο βασικός λόγους που ο Παναθηναϊκός γνώρισε αυτήν την ταπεινωτική ήττα από τη Λαμία. Και το συναντούσες παντού.
Στις λάθος πάσες, στα χαμένα κοντρόλ, στις τοποθετήσεις, στις βεβιασμένες προσπάθειες, στην έλλειψη συντονισμού κινήσεων και αποφάσεων στην επίθεση. Το συνάντησαν οι πράσινοι σε υπερθετικό βαθμό ακόμη και στην εξαιρετικά απίθανη φάση, με τον Μαντσίνι να υποπίπτει σε λάθος που συναντάς σπάνια στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο.
Είναι προφανές, πλέον, πως η εικόνα προκαλεί προβληματισμό κι απογοήτευση. Διότι με αυτή την εικόνα, ο Παναθηναϊκός όχι μόνο δεν θα μπορέσει πλέον να διεκδικήσει μέχρι τέλους το πρωτάθλημα, αλλά κινδυνεύει να χάσει και το… τρένο του Champions League.
Για να αλλάξει αυτό χρειάζεται τόλμη και τομές. Σε πολλά επίπεδα και ποικιλοτρόπως.
