By Και αυτή είναι εξήγηση και όχι… δικαιολογία.
Όλα τα αποτελέσματα μέσα στο ποδόσφαιρο είναι. Γι’ αυτό άλλωστε είναι ο βασιλιάς των σπορ, διότι η μεγαλύτερη έκπληξη μπορεί να συμβεί μέσα στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου όταν 11 παίκτες αντιμετωπίζουν άλλους 11. Διότι η ουραγός ομάδα, η πιο καταδικασμένη και ξεγραμμένη του πρωταθλήματος, μπορεί να νικήσει μια εκ των διεκδικητών του τίτλου και- μόλις λίγα 24ωρα μετά από μια ευρωπαϊκή της πρόκριση- να την βυθίσει στην εσωστρέφεια.
Μπορούν όλα τα παραπάνω, τα σχετικά με τη φύση του αθλήματος, να αποτελέσουν παρηγοριά στους φίλους του Παναθηναϊκού; Ας μην γελιόμαστε: σε καμία περίπτωση. Η ήττα με 3-1 από τη Λαμία τρεις στροφές πριν τη λήξη της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος μοιάζει με… απτή καταστροφή. Όχι βαθμολογική απαραίτητα, μαθηματικά ο Παναθηναϊκός παραμένει στο κυνήγι του τίτλου. Μοιάζει όμως αδύνατο να φανταστεί ακόμα και ο πιο αισιόδοξος οπαδός του ότι θα σηκώσει αυτή η ομάδα στο τέλος την κούπα του πρωταθλήματος.
Και όμως, η περίοδος που ο Παναθηναϊκός αισιοδοξούσε πως οι συνθήκες πλέον είναι πέρα για πέρα ώριμες για να στεφθεί επιτέλους πρωταθλητής δεν είναι τόσο μακρινή όσο το απογοητευτικό αποτέλεσμα στη Λαμία την κάνει να φαίνεται. Για την ακρίβεια, ήταν μόλις τρεις αγωνιστικές πριν όταν ο Παναθηναϊκός ανέτρεπε με υπέροχο ποδόσφαιρο το εις βάρος του 0-2 από τον ΟΦΗ, νικούσε με 3-2 και ατένιζε με μεγάλη αισιοδοξία το μέλλον με το ποδόσφαιρο που είχαν αρχίσει ν’ αποδίδουν οι Πράσινοι.
Από τότε, όλα πήγαν στραβά. Ο Παναθηναϊκός έχασε από τον Ολυμπιακό στον επαναληπτικό προημιτελικό του κυπέλλου, ηττήθηκε και από τον Άρη για το πρωτάθλημα, το κακό τρίτωσε με την ήττα από την Βίκινγκουρ και ακολούθησαν δυο προβληματικές νίκες με Βόλο και (στη ρεβάνς του ΟΑΚΑ) Βίκινγκουρ που τον κράτησαν μεν μέσα στους στόχους του, αλλά οι εμφανίσεις δεν επέτρεπαν την επιστροφή στην αισιοδοξία. Η ήττα από τη Λαμία κλείνει έναν πέρα για πέρα προβληματικό μήνα για το Τριφύλλι, με τους ανθρώπους του να ψάχνουν, αναπόφευκτα, να βρουν ποια είναι η ειδοποιός διαφοροποίηση σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν.
Και όμως, η απάντηση είναι μάλλον προφανής αν ρίξει κανείς μια ματιά στο τι άλλαξε από το παιχνίδι με τον ΟΦΗ και μετά: ο Παναθηναϊκός είδε στο πρόγραμμα του να προστίθεται ένα επιπλέον παιχνίδι την εβδομάδα. Οι μέρες που θα μεσολαβήσουν ανάμεσα στο ματς με τη Λαμία και αυτό με τον Παναιτωλικό για την επόμενη αγωνιστική του πρωταθλήματος θα αποτελούν μια ολόκληρη εβδομάδα για πρώτη φορά μετά τη δυάδα των αγώνων του Παναθηναϊκού με τον Ολυμπιακό για το πρωτάθλημα και με τον ΟΦΗ.
Οι αιτίες λοιπόν είναι απλές: το κλειστό rotation του Ρουί Βιτόρια έδωσε την δυνατότητα στον Παναθηναϊκό να ρολάρει όσο αυτός έπαιζε ένα ματς τις εφτά μέρες, αλλά από τη στιγμή που το πρόγραμμα «έσφιξε», η κόπωση αναδύεται συσσωρευμένη.
Στον Παναθηναϊκό βέβαια δεν πρέπει να μπερδευτούν: αυτή η διαπίστωση δεν αποτελεί δικαιολογία. Είναι απλά η εξήγηση. Το να μην μπορεί μια τόσο μεγάλη ομάδα να σηκώσει ταυτόχρονα υποχρεώσεις για το πρωτάθλημα, το κύπελλο και (όχι γενικά την Ευρώπη αλλά) το Conference δεν μπορεί και δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι δικαιολογία. Και ειδικά μια δικαιολογία που θέλει να «απαντήσει» στο ότι η ομάδα του Βιτόρια δέχθηκε τρία γκολ από την ουραγό του ελληνικού πρωταθλήματος…
