By Το γεγονός πως τον μπλόκαραν οι Ισλανδοί, δεν σημαίνει ότι ο Παναθηναϊκός σταμάτησε να προσπαθεί. Tρεις αντιδράσεις των παικτών του Βιτόρια, «εξηγούν» την πρόκριση στους «16» του Conference League.
Ο Παναθηναϊκός τα κατάφερε, ακόμα κι αν χρειάστηκε μέσα σε δυο εβδομάδες ν’ αγωνιστεί σε φοβερά χαμηλές θερμοκρασίες. Κι αν για το Ελσίνκι και τη Βόρεια Ευρώπη ήταν το αναμενόμενο, η κακοκαιρία και η κατακόρυφη πτώση της θερμοκρασίας στην Ελλάδα αυτές τις μέρες, λίγο προτού φύγει ο Φλεβάρης, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σύνηθες.
Οι «πράσινοι» του Βιτόρια χρειάστηκαν το γκολ του Τετέ στο 90’+6′ της αναμέτρησης της Πέμπτης στο ΟΑΚΑ για ν’ αποφύγουν το εξτρά ημίωρο της παράτασης, την περαιτέρω κόπωση και το άγχος που η αλήθεια είναι είχε εξαφανιστεί από το 70′ και το γκολ του Μλαντένοβιτς. Ωστόσο, ουδείς ήθελε το παιχνίδι να διαρκέσει 120’… Πόσο μάλλον ο κόσμος που βρισκόταν στο ΟΑΚΑ, αφού το κρύο είχε γίνει ανυπόφορο…
Ο Παναθηναϊκός και η προσπάθειά του απέναντι στη Βίκινγκουρ – είτε κρίνεται ικανοποιητική από κάποιους, είτε όχι – θα μπορούσε ν’ αποτυπωθεί σε τρεις στιγμές της αναμέτρησης. Και αυτές τις στιγμές τις τοποθετούμε σε λέξεις, με τρεις εκ των πρωταγωνιστών της επιτυχημένης ρεβάνς (2-0) με τους Ισλανδούς και τη συμπεριφορά τους σε καίρια σημεία του παιχνιδιού.
Μλαντένοβιτς: «Πεθαίνει» στο γήπεδο, αλλά δεν πανηγυρίζει το πιο εντυπωσιακό του γκολ
Ο Φίλιπ Μλαντένοβιτς φέτος παίζει μόνος του. Τραβά κουπί… κι όπου βγάλει. Τρέχει ασταμάτητα, γεμίζει συνεχώς προς την περιοχή, κάνεις τα overlaps, εκτελεί στατικές φάσεις, γυρίζει να καλύψει κι όλα αυτά ενώ ξέρει ότι δεν θα πάρει ανάσα σε κάποιο επόμενο παιχνίδι. Η κατάσταση με τον Μαξ δεν τον βοηθά, εκείνος καλείται συνεχώς να φανεί… βιονικός κι ακούραστος και φτάνει το σημείο που πετυχαίνει ένα από τα ωραιότερα γκολ της καριέρας του. Και μάλιστα με το «κακό» του πόδι.
Σε κρισιμότατο σημείο μιας ευρωπαϊκής ρεβάνς με φόντο την πρόκριση. Και με 20 λεπτά ν’ απομένουν, κάτι που θα μπορούσε να του προσφέρει τη δυνατότητα να το χαρεί λίγο παραπάνω. Κι όμως, ο «μαχητής» της αριστερής πτέρυγας το μοναδικό που κάνει είναι να φωνάξει προς όλους να πάρουν την μπάλα και να γυρίσουν πίσω για να μη χαθεί ούτε δευτερόλεπτο. Δεν πανηγύρισε ούτε στο ελάχιστο. Ήξερε ποιο ήταν το καθήκον του και της ομάδας και το είχε βάλει σε απόλυτη προτεραιότητα. «Πεθαίνει» στο γήπεδο, αλλά θα πανηγύριζε την επιτυχία της ομάδας του. Όχι τη δική του, ακόμα κι αν εκείνη από μόνη της έσωζε την κατάσταση για την παράταση…
Σιώπης: Το «μηχανάκι», ο «πολεμιστής», το «πίτμπουλ» κι άλλα πολλά…
MVP της ρεβάνς με τη Βίκινγκουρ, όπου πήρε φανέλα βασικού πλάι στον Τσέριν και τον Ουναΐ. Αν και ο Μαροκινός κινούταν αρκετά πιο ελεύθερα σε όλο το ματς, αφού είναι και τέτοιος παίκτης από τη φύση του, ο Σιώπης προσφέρει φοβερή ασφάλεια με τον τύπο του «κόφτη» που είναι. Τον ξέραμε, δεν άλλαξε κάτι, αλλά τώρα αυτά τα στοιχεία που μπορεί να προσφέρει σε μια ομάδα, τ’ απολαμβάνει ο Παναθηναϊκός. Δεν θα κουραστεί ποτέ, θα ορμήσει στον αντίπαλο – ακόμα κι αν αυτό γίνει κάπως απρόσεκτα ή σε δεύτερο χρόνο για να υποπέσει σε φάουλ – αλλά έχει τις στιγμές που θα… πορωθεί κι εκείνος.
Όπως το τάκλιν που κάνει λίγο μετά το 1-0 από τον Μλαντένοβιτς, σε στιγμή που όλο το μομέντουμ στην αναμέτρηση με τους Ισλανδούς έχει γίνει πράσινο κι ας μην έχει υπάρξει κλασσική ευκαιρία για δεύτερο γκολ. Ο διεθνής χαφ, για τον οποίο φυσικά στάζει μέλι και ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς στην Εθνική, προλαβαίνει αντίπαλο από αριστερά στην περιοχή του Ντραγκόφσκι, τον κόβει και σηκώνεται να το πανηγυρίσει έντονα. Ήταν η ψυχολογία της στιγμής. Αυτο το «πάμε, γυρίζει» που έπρεπε να πιστέψουν όλοι στην ομάδα του Βιτόρια. Και το… πίτμπουλ, ή όποιον άλλο χαρακτηρισμό θέλει κανείς να χρησιμοποιήσει, είναι μεγάλο κέρδος για τον Παναθηναϊκό.
Τζούρισιτς: Ένταση, τρεξίματα, προσπάθειες στο κενό και… ανακούφιση
Αν και «φορτωνόταν» κυρίως η δεξιά πλευρά στην ανάπτυξη του παιχνιδιού του Παναθηναϊκού, ο Τζούρισιτς έπαιξε τον δικό του ρόλο από αριστερά. Και από τη δική του πλευρά προέκυψαν και τα δυο γκολ των «πράσινων», ανεξάρτητα από το… πάρτι που έκανε στο δεύτερο ημίχρονο ο Βαγιαννίδης από δεξιά με τις συνεργασίες που είχε με τον Τετέ. Ο Σέρβος εξτρέμ έτρεξε αρκετά, προσπάθησε, εκνευρίστηκε, ήρθε σε αντιπαράθεση με αντιπάλους του, δοκίμασε γεμίσματα, ντρίμπλες, είχε μέσα του ένταση. Και λόγω του χρόνου που περνούσε και ο Παναθηναϊκός δεν έβρισκε αυτό που ήθελε, αλλά και επί προσωπικού.
Οι Ισλανδοί είχαν φροντίσει να του κάνουν τη ζωή δύσκολη. Όπως και όλων των υπόλοιπων «πράσινων», φυσικά… Και κάπου εκεί έρχεται η στιγμή που καταλαβαίνει κανείς πως η πίεση είχε κάνει την εμφάνισή της, αλλά η λύτρωση ήταν κάτι παραπάνω από γλυκιά. Κι όταν έρχεται την τελευταία στιγμή, στο τελευταίο δευτερόλεπτο, αλλά δεν μπορείς να… πάρεις τα πόδια σου από την κόπωση, τότε δεν σε ενοχλεί να μην πανηγυρίσεις. Ο Τζούρισιτς είδε το δικό του σουτ να μην είναι τέτοιο που να πάρει κατεύθυνση προς τα δίχτυα στο 90’+6′, αλλά η απόκρουση του αντίπαλου κίπερ επέτρεψε στον Τετέ να σκοράρει από το «ριμπάουντ». Και βλέποντας τον Βραζιλιάνο να χαρίζει την πρόκριση, ο «Τζούρι» απλά έμεινε στο έδαφος να πάρει ανάσες και να ηρεμήσει. Η πρόκριση είχε έρθει…
Comments