Ο Παναθηναϊκός ξεχνάει την κρίση και μαθαίνει να κερδίζει ξανά

Τελικά ήταν πιο δύσκολο απ’ όσο το είχε ο περισσότερος κόσμος στο μυαλό του.

Η Βίκινγκουρ πούλησε ακριβά το… τομάρι της, έφτασε τον Παναθηναϊκό στα όρια, μέχρι και την στιγμή που ο Τετέ έκανε το 2-0 και «κλείδωνε» την πρόκριση, υπήρχε μεγάλο άγχος. Το καταλάβαινες από τις κινήσεις των παικτών και κυρίως από τα εύκολα λάθη, κάποιες κοντινές πάσες, οι οποίες δεν έβρισκαν τον αποδέκτη.

Το τελευταίο σφύριγμα έφερε μεγάλη ανακούφιση σε όλο τον πράσινο οργανισμό, το έβλεπες στα πρόσωπα των παικτών, η δουλειά είχε πάρει άσχημη τροπή μία εβδομάδα πριν στο Ελσίνκι, η ανατροπή ήθελε υπομονή και τρόπο. Μπορεί όλο αυτό να φαίνεται… κάπως στους πολύ απαιτητικούς οπαδούς της ομάδας, αλλά για σκεφτείτε τι θα συνέβαινε τούτες τις ώρες, αν το πράγμα είχε στραβώσει. Αφήστε το καλύτερα…

Ο Παναθηναϊκός επιβεβαίωσε πως ήταν καλύτερος από τους Ισλανδούς, απλά εξαργύρωσε αργά αυτή την υπεροχή. Αν δούμε εντελώς ψυχρά τα δεδομένα, μάλλον θα έπρεπε να περιμένουμε μια δύσκολη πρόκριση. Οι «πράσινοι» είναι συνηθισμένοι να κερδίζουν στο όριο την συντριπτική πλειοψηφία των αγώνων τους.

Για την ακρίβεια, αρχίζουν και συνηθίζουν ξανά να νικάνε, οι 3 σερί ήττες σε Κύπελλο, πρωτάθλημα και Ευρώπη, είχαν φέρει αναταραχή, έλλειψη αυτοπεποίθησης και αμφιβολία στο μυαλό. Όλα αυτά φεύγουν μόνο μέσα από επιτυχίες, και ο Βιτόρια το ξέρει αυτό καλύτερα από τον καθένα.

Οι περιορισμένες λύσεις

Ο Πορτογάλος έχει υπομονή, η φιλοσοφία του στηρίζεται σε αυτήν, το… χτίσιμο των επιθέσεων από την άμυνα, αυτό προϋποθέτει. Δεν παρέκκλινε ούτε κόντρα στην Βίκινγκουρ, δεν παρέταξε μια σούπερ επιθετική ομάδα, αλλά μια ενδεκάδα η οποία πρώτα θα διασφάλιζε το μηδέν και στη συνέχεια θα έψαχνε τις στιγμές της για να φθάσει στην πρόκριση. Ο Ιωαννίδης ήταν πολύ μόνος και ακίνδυνος ανάμεσα στους 3 στόπερ των Ισλανδών. Εγώ θα έβαζα από την αρχή τον Σφιντέρσκι, ή έστω πιο νωρίς από το 57΄ που τον έριξε στη μάχη ο προπονητής του Παναθηναϊκού.

Όταν βέβαια έριξα μια πιο προσεκτική ματιά στον πάγκο, τον δικαιολόγησα. Θεωρώ πως ένας βασικός λόγος που παρουσιάστηκε συγκρατημένος στην προσέγγισή του, ήταν και οι περιορισμένες επιλογές. Τελείωσε το ματς μόνο με 3 αλλαγές, η 3η ήταν ο Αράο στο 96΄. Οι πιο αξιόπιστες λύσεις πέραν του Βραζιλιάνου ο οποίος προέρχεται από τραυματισμό, ήταν ο Σφιντέρσκι και ο Βαγιαννίδης, οι οποίοι από την στιγμή που μπήκαν στο ματς, βοήθησαν στα να μεγαλώσει η πίεση στους Ισλανδούς και κυρίως να βρεθεί η ουσία, τα γκολ.

Ευρωπαίος και τον Μάρτιο

Ο Παναθηναϊκός είχε τεράστια ανάγκη αυτή την πρόκριση, καλά έκαναν και την πανηγύρισαν οι παίκτες και ο κόσμος, το ευρωπαϊκό ταξίδι συνεχίζεται και τον Μάρτιο, μόνο αυτό μετράει.

Από εδώ και πέρα, ο συντελεστής δυσκολίας μεγαλώνει, η Φιορεντίνα και η Ραπίντ που είναι οι δύο πιθανοί αντίπαλοι, θα θέσουν την συζήτηση σε άλλη βάση.

Οι πράσινοι βρίσκονται στους «16» του Conference League, η πρόοδος είναι σημαντική και εκτός συνόρων, το «brand» Παναθηναϊκός πρέπει να μεγαλώσει ξανά, έχει… φθαρεί τα τελευταία χρόνια. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να απασχολήσει τον Βιτόρια δεν είναι οι αντίπαλοι, αλλά η ίδια η ομάδα του.

Οι νίκες σε κάνουν να προχωράς και να μην φοβάσαι, οι χαρές συσπειρώνουν και τον κόσμο και η δική του… αύρα είναι κομβική και εξόχως αναγκαία.