By
Η γειτονιά Λας Ρόσας είναι μία από τις ομορφότερες και πιο καλοδιατηρημένες που μπορεί κανείς να δει στη Μαδρίτη. Η οικονομική επιφάνεια που έχουν οι κάτοικοί της είναι από τις υψηλότερες στην ισπανική πρωτεύουσα. Οι κατοικίες περιβάλλονται από τέσσερα πάρκα κι έναν μεγάλο χώρο με αθλητικές εγκαταστάσεις, πολλά ανοιχτά γήπεδα μπάσκετ και το κλειστό γυμναστήριο «Αφρέντο Εσπινιέλα». Εκεί η οικογένεια Ερνανγκόμεθ μύησε τα παιδιά της στα μυστικά του μπάσκετ.
Ο πατέρας Γκιγιέρμο, άλλοτε παίκτης της Ρεάλ Μαδρίτης και της Εστουδιάντες, και η μητέρα Μαργκαρίτα, πρωταθλήτρια Ευρώπης με την Ισπανία το 1993, δεν άφησαν στα παιδιά τους καμία άλλη επιλογή. Όχι ότι ο Βίλι και ο Χουάντσο είχαν αντίρρηση. Πριν καν ξεκινήσουν τα ομαδικά τους βήματα στη Baloncesto Las Rosas, την ομαδούλα της γειτονιάς τους, είχαν φροντίσει να περάσουν από τα οικογενειακά τεστ. Που ήταν πάντα δυσκολότερα.
Τον Βίλι από τον Χουάντσο τους χωρίζουν ακριβώς 16 μήνες παρά μία ημέρα. Μια ηλικία που τώρα δεν λέει τίποτα, αλλά στην ανάπτυξη τους, μπασκετική και μη, έλεγε πολλά. Ο Βίλι ήταν πάντα ψηλότερος και δυνατότερος. Για να τα βγάλει πέρα στα οικογενειακά μονά (τα οποία γίνονταν συχνά 2Χ2, με τη συμμετοχή και των γονέων) ο Χουάντσο κατάλαβε δύο πράγματα: Είτε ότι δεν πρέπει να αστοχεί, τουλάχιστον συχνά, είτε να χρησιμοποιεί το μυαλό του για να πάρει θέση για το ριμπάουντ, αφού οι άλλοι υπερτερούσαν σε ύψος και όγκο.
Το ακραίο αποτέλεσμα αυτής της πρώιμης εκπαίδευσης το είδαμε όλοι στον 50ο τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας στο Ηράκλειο. Ο Χουάντσο έγινε ο απόλυτος ρέκορντμαν μιας κατηγορίας που τον… βασάνιζε πολύ όταν ήταν μικρός. Τα 17 ριμπάουντ που μάζεψε (13 αμυντικά, 4 επιθετικά) σε 32:11 λεπτά συμμετοχής είναι το απόλυτο (καταγεγραμμένο, βέβαια) ρεκόρ σε τελικό διοργάνωσης. Κι έχει ξεχωριστή σημασία, δεδομένου ότι δεν έγινε από κάποιον θηριώδη ή πανύψηλο σέντερ (από τους πολλούς που’ χουν περάσει από το ελληνικό μπάσκετ τόσα χρόνια), αλλά από έναν φόργουορντ που ακροβατεί ανάμεσα στους χαρακτηρισμούς “small” και “power”.
Και για τον ίδιο, μάλιστα, αυτός ο αριθμός συνιστά ρεκόρ. Καταγεγραμμένο, για να εξηγούμαστε. Ρίξαμε μια ματιά στα καταγεγραμμένα στατιστικά του. Πιθανόν όταν έπαιζε στα ηλικιακά τμήματα, πριν κάνει το ταξίδι στις ΗΠΑ και το ΝΒΑ, να έφτανε σε τέτοια νούμερα. Αλλά στο ΝΒΑ το ρεκόρ του είναι 13, που τα κατέβασε σ’ ένα ματς των Μινεσότα Τίμπεργουλβς με τους Ορλάντο Μάτζικ, στις 29 Φεβρουαρίου 2020. Στην Εστουδιάντες είχε κατεβάσει 14 στις 8 Νοεμβρίου 2015, στην εντός έδρας ήττα από τη Ρεάλ Μαδρίτης. Και με τον Παναθηναϊκό στην Ευρωλίγκα είναι πολύ πιο πρόσφατο, 13 ριμπάουντ είχε στο ματς με την Αρμάνι στο Μιλάνο στις 30 Ιανουαρίου.
Άλλος ένας λόγος, σημαντικός προφανώς, που το ματς αυτό δεν θα φύγει εύκολα από τη μνήμη του Ισπανού φόργουορντ. Ο οποίος, επίσης προφανώς, δεν κυνήγησε αυτό το ρεκόρ, ούτε τον βοήθησε κανείς να το πετύχει, σε κάποιο εύκολο ματς, αλλά σ’ έναν τελικό που κρίνει τίτλο, με συμπαίκτες κι αντιπάλους πραγματικά θηρία με απεγνωσμένο κίνητρο να αρπάξουν οποιαδήποτε μπάλα βρίσκεται στον αέρα.
Μπορεί ο Κώστας Σλούκας να πήρε τον τίτλο του MVP του τελικού με το μαεστρικό του διάβασμα, μπορεί ο Κέντρικ Ναν να μίλησε την στιγμή που έπρεπε με 15 πόντους στην τελευταία περίοδο, όμως κατά την ταπεινή μας άποψη ο πραγματικά πολυτιμότερος παίκτης του Παναθηναϊκού σ’ αυτό το ματς, κι αυτός που έκανε την υπέρβαση τελικά, μιλάει ισπανικά.
Μετά από αρκετούς μήνες που έχει περάσει στην Ελλάδα, καταλαβαίνει κι ελληνικά. Θα ήταν περίεργο για άτομο του δικού του IQ και της δικής του καλλιέργειας να μην ασχοληθεί να μάθει κάποια πράγματα από τη δύσκολη γλώσσα μας, όχι μόνο τις… κακές λέξεις που μαθαίνουν όλοι οι ξένοι από την πρώτη μέρα. Απλά, δεν αισθάνεται άνετα να μιλήσει.
Πολλοί μίλησαν ειρωνικά και για τις υποκριτικές του ανησυχίες. Το Hustle, η ταινία που πρωταγωνίστησε (διαθέσιμη στο Neftlix, για όσους δεν την έχουν δει) ούτε Όσκαρ διεκδίκησε, ούτε προκάλεσε το συναίσθημα άλλων μπασκετικών φιλμ (π.χ. Hoosiers), όμως ακόμη και οι δηλητηριώδεις γραφίδες των Rotten Tomatoes του φέρθηκαν με σεβασμό, αναγνώρισαν την προσπάθειά του και τελικά αποφάνθηκαν ότι είναι ένα πολύ ευχάριστο φιλμ να το δεις. Η πόρτα των κινηματογραφικών στούντιο είναι ανοιχτή, όταν το θελήσει.
Comments