«Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις»…

Αυτό που έγινε την περασμένη Πέμπτη είναι δύσκολο να το ξεπεράσει ακόμη και ο πιο αισιόδοξος οπαδός.

Φαντάζομαι ότι το πρώτο που έκαναν από προχθές το βράδυ οι περισσότεροι στον Παναθηναϊκό ήταν να σβήσουν τη λέξη «Ευρωπαίος» δίπλα από το όνομα της ομάδας τους.

Όσο και αν τους πονάει, ακούγεται σαν ανέκδοτο μετά τα προχθεσινά. Δεν έχει αντίκρισμα ούτε ωφελεί κανέναν να συντηρείται με παραμύθια. Και αν θέλουν να το δουν από την ανάποδη, ας ξέρουν ότι στα ιστορικά κατορθώματά τους επιστρέφουν εκείνοι που δεν έχουν μέλλον.

«Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις», που έλεγε κάποτε ο εθνικός ποιητής. Αυτό που έγινε την περασμένη Πέμπτη είναι δύσκολο να το ξεπεράσει ακόμη και ο πιο αισιόδοξος οπαδός.

Η συνολική εικόνα υποδηλώνει, επί της ουσίας, παραίτηση από όλους τους στόχους, οι οποίοι έχουν μετατραπεί σε ψευδαισθήσεις. Δείχνει επίσης ότι οι άνθρωποι που υπηρετούν το σύλλογο από οποιοδήποτε πόστο δεν έχουν συναίσθηση των απαιτήσεων που υπάρχουν.

Από τον «ηγέτη» Αλαφούζο και τον «σωτήρα» προπονητή, μέχρι τον τελευταίο ποδοσφαιριστή. Κάνεις με διάθεση να ανταποκριθεί στο βάρος της φανέλας, καθώς κάνεις, προφανώς, δεν τους έχει μιλήσει πειστικά για το παρελθόν και κανείς δεν δείχνει την δυνατότητα να δώσει το κίνητρο, ώστε να υπάρξει ένας οδηγός για το μέλλον.