By Στην περίπτωση που αναφερθούν λέξεις όπως «τύχη», «απουσίες», «κρύο», «αγωνιστικός χώρος», απλά θα είναι το επιστέγασμα του χαμηλωμένου στάτους του Παναθηναϊκού.
Όχι γενικά τα τελευταία χρόνια, αυτό είναι δεδομένο όταν για τόσο μεγάλο διάστημα απουσίαζε απ’ την Ευρώπη. Μιλάμε για διάστημα μερικών μηνών.
Πριν ένα χρόνο ουσιαστικά διαλύσαμε τα πάντα γιατί στάθηκε άτυχη η ομάδα και δε νίκησε εντός έδρας την Μακάμπι Χάιφα με αποτέλεσμα να αποκλειστεί στο Europa League. Τώρα, κόντρα σε… κάτι που ακούει στο όνομα Βίκινγκουρ, είναι αδιανόητο να προσπαθήσει το Τριφύλλι να βρει κάποιας μορφής δικαιολογία.
Η ήττα είναι ντροπιαστική. Βραδιά εξευτελιστική για την ιστορία και τη φανέλα που συνεχίζει να κουβαλά ο Παναθηναϊκός. Όποιος κι αν τη φορά, όποιος κι αν εργάζεται για αυτή, όποιος κι αν κουμαντάρει αυτό το μέγεθος, δεν έχει το παραμικρό δικαίωμα να ευτελίζει έτσι το κλαμπ. Έστω κι αν έρθει η πρόκριση στο δεύτερο ματς, γιατί ακόμη και τώρα δεν μπορεί να το χωρέσει η λογική μας πως θα γίνει κάτι και θα αποκλειστούν οι Πράσινοι απ’ τη συγκεκριμένη αντίπαλο.
Ποδοσφαιρική ανάλυση θέλετε; Ο Παναθηναϊκός έχασε 2-1 απ’ την Βίκινγκουρ σε ουδέτερη έδρα. Για να έρθει αυτό το σκορ, μείωσε στο τέλος με πέναλτι. Μόλις μείωσε με το πέναλτι, ακολούθησαν 5 λεπτά με μια πολύ καλή ευκαιρία για τους Ισλανδούς, ένα κόρνερ και η μπάλα ήταν διαρκώς μεταξύ σέντρας και περιοχής του Παναθηναϊκού. Αυτά σας λένε όσα θα θέλατε να ξέρετε αν ήσασταν απ’ τους τυχερούς που δεν είδαν το ματς.
Ακόμη κι αν αγωνιζόταν ο Λίλο, ο Φικάι, ο Μπρέγκου και 8 φιλαράκια τους απ’ τα τμήματα υποδομής, δικαιολογία δε θα είχε ο Παναθηναϊκός. Ούτε φυσικά θα… κλάψει κανείς επειδή προέκυψαν δύο νέα προβλήματα τραυματισμών. Αν είναι έτσι να σταματήσουμε τη σεζόν μέχρι να υπάρξουν επιστροφές. Δεν πάει έτσι όμως. Γι’ αυτό χρειάζεται ρόστερ με λύσεις. Όμως δυστυχώς, κάποιες απ’ αυτές τις λύσεις, ήταν πραγματική απογοήτευση.
Παιδιά που δεν αγωνίζονται αρκετά τον τελευταίο καιρό και όμως είχαν την ευκαιρία να δείξουν κάτι. Τί έδειξαν; Πως απλά έπρεπε να έχουν γίνει επιπλέον μεταγραφές τον Ιανουάριο. Είτε έχει να κάνει με τον Μαντσίνι που αγωνίστηκε βασικός – για να αναφέρουμε ονόματα – είτε έχει να κάνει με τον Μαξ που δεν τον εμπιστεύτηκε ξανά ο προπονητής. Προφανώς επειδή κάτι βλέπει και δεν τον εμπιστεύεται. Δεν γίνεται διαφορετικά. Και θα καταλήξει η σεζόν με τον Παναθηναϊκό όχι απλά να έχει βασικό τον Μλαντένοβιτς, αλλά να προσεύχεται γονατιστός μην πάθει συνάχι και χρειαστεί να χάσει κάνα ματς.
Το ζήτημα ήταν καθαρά και μόνο νοοτροπίας. Ήττα αποκλεισμός στο κύπελλο, ήττα από τον Άρη σε ματς κρίσιμο που μπορούσε να φέρει το -2 και αντί γι’ αυτό πήγε η διαφορά στο -5 και υποχώρησε τρίτος ο Παναθηναϊκός. Κάπου εκεί λες δεν μπορεί θα αντιδράσουν με την Βίκινγκουρ και η αντίδραση είναι… αυτό που είδαμε τέλος πάντων.
Ξαναλέμε, ο Παναθηναϊκός έπαιζε με ερασιτέχνες Ισλανδούς. Μια ομάδα που εδώ και μήνες δεν έχει αγωνιστικό ρυθμό, δεν παίζουν οι άνθρωποι γιατί στο κρύο δεν μπορούν να διεξαχθούν αγώνες. Αυτή η ομάδα νίκησε τον Παναθηναϊκό, του έβαλε δύο γκολ και πάλι καλά να λέμε που έληξε 2-1 η αναμέτρηση.
Δε χρειάζεται διαρκώς να… ηχούν καμπανάκια. Πρέπει να γίνει πιο σκληρή η όποια διαπίστωση πλέον. Είναι ζήτημα ικανών ή μη. Ζήτημα θέλησης ή όχι θέλησης. Δε μιλάμε για κάποιο οργανισμό ατόμων που χρειάζονται διαρκή υπενθύμιση του τί πρέπει να κάνουν με καμπανάκια. Μπορείς ή δεν μπορείς. Κι αυτό ισχύει για όλους.
Είτε παίζουν στον αγωνιστικό χώρο, είτε διοικούν, είτε επιλέγουν το ποιοι θα έρθουν, τα πάντα. Ένας στόχος χάθηκε. Ένας δεύτερος είναι δύσκολος και περιμένουμε τα αποτελέσματα άλλων για να μειωθεί η διαφορά. Αν κερδίζει ο Παναθηναϊκός φυσικά, γιατί όταν έχει αυτό το χάλι με την Βίκινγκουρ, τί σας δίνει τη σιγουριά πως θα πάρει το Βόλο στο ΟΑΚΑ ή τη Λαμία στην Φθιώτιδα;
Εδώ δεν έχει συζήτηση. Ή τραβάς τη γραμμή και γίνεσαι… πρώτης γραμμής στρατιώτης σε κάθε «μάχη», δείχνοντας πόσο ταρακουνήθηκες, είτε απλά μένεις έξω απ’ όλα σε μια σεζόν που δυστυχώς κυλά προς την ολοκληρωτική καταστροφή και κανείς δεν σπεύδει να αλλάξει τη ροή της.
Ξαναλέμε, δεν είναι η Βίκινγκουρ. Αυτή θα την περάσει ο Παναθηναϊκός. Μετά τί θα γίνει έστω με την Ραπίντ Βιέννης, όχι με τη Φιορεντίνα. Πώς θα πάει αυτό το σύνολο στα πλέι οφ να αντιμετωπίσει τις άλλες τρεις ομάδες της κορυφής, θέλοντας να κάνει και ανατροπή δεδομένων όπως έχουν τώρα τα πράγματα;
Πρώτοι εμείς αναφέρουμε διαρκώς για τη συσπείρωση που χρειάζεται, τον κοινό στόχο όλων για να πετύχει η σεζόν. Εδώ όμως το θέμα είναι ποδοσφαιρικό. Αυτός ο Παναθηναϊκός απλά δεν μπορεί να αλλάξει καμιά κατάσταση. Είτε παίξει σε συνθετικό, είτε στον καλύτερο χλοοτάπητα του πλανήτη.
Για εμάς ήταν ντροπή αυτό που έγινε και καλά κάνουν οι μη Παναθηναϊκοί και γελάνε με αυτό που είδαν, κάνοντας καζούρα ασταμάτητη. Εντός ομάδας ας δουν λίγο τα πράγματα διαφορετικά.
Comments