By Τα αποθέματα δυνάμεων που έλλειψαν από τον Παναθηναϊκό απέναντι στον Άρη και οι 6+1 παίκτες που βρέθηκαν με τρία σερί ματς στα πόδια τους.
Ο Παναθηναϊκός απογοήτευσε στο «Κλ.Βικελίδης» γνωρίζοντας την ήττα με 2-0 από τον Άρη παρουσιάζοντας ένα κακό πρόσωπο, που δεν μας είχε συνηθίσει στο διάστημα του Ρουί Βιτόρια στον πάγκο της ομάδας.
Οι «πράσινοι» φάνηκαν να μην έχουν την ενέργεια που απαιτείται για να ανταπεξέλθουν σ’ ένα τέτοιο παιχνίδι ερχόμενοι από μία μεγάλη ανατροπή κόντρα στον ΟΦΗ, που όμως χρειάστηκε κατάθεση ψυχής και αρκετών δυνάμεων για να γίνει, αλλά και το εξαντλητικό παιχνίδι απέναντι στον πολύ φιτ Ολυμπιακό στο «Γ. Καραϊσκάκης», στο οποίο παιζόταν μία πρόκριση.
Ο Παναθηναϊκός… εξαφανίστηκε
Μπορεί αυτό να μην φάνηκε τόσο στις μονομαχίες του αγώνα, όπου οι δύο ομάδες κέρδισαν σχεδόν τις ίδιες (94 ο Παναθηναϊκός, 93 ο Άρης), ωστόσο φάνηκε σε τρεις άλλους τομείς.
Στις πολλές διεκδικήσιμες μπάλες, όπου οι παίκτες του Άρη πήγαιναν συνεχώς πρώτοι, στην έλλειψη αποτελεσματικής πίεσης ψηλά των «πρασίνων», η οποία οφειλόταν και στο κομμάτι αυτό των δυνάμεων, αλλά και στην απουσία κινητικότητας από την επίθεσή τους.
Το ροτέισον που έλειψε και οι 6+1 παίκτες που βρέθηκαν με τρία σερί ματς
Είναι πολύ λογικό η κόπωση να έκανε την εμφάνισή της στο χθεσινό παιχνίδι, χωρίς ωστόσο αυτό σε καμία περίπτωση να αποτελεί δικαιολογία για το «τριφύλλι». Ο Παναθηναϊκός έδωσε τρία παιχνίδια από Κυριακή σε Κυριακή (ΟΦΗ, Ολυμπιακό, Άρη), τα οποία ήταν όλα ιδιαίτερα απαιτητικά. Κι αν αυτό με τον ΟΦΗ θεωρούσε κάποιος πως δεν ήταν, έγινε τέτοιο, όταν το «τριφύλλι» επέτρεψε στον αντίπαλό του να προηγηθεί με 0-2. Γιατί έπειτα από την εξέλιξη αυτή, οι «πράσινοι» χρειάστηκε να κάνουν κατάθεση ψυχής στο δεύτερο μέρος για να φτάσουν στην ανατροπή.
Η επιλογή να μην γίνει ροτέισον στα παιχνίδια αυτά, έστω και μερικό, αποδείχθηκε λανθασμένη εκ του αποτελέσματος, αφού αρκετοί παίκτες εμφανίστηκαν επιβαρυμένοι. Όμως, η επιλογή στην οποία κατέληξε ο Ρουί Βιτόρια είχε λογική, αφού είχε μπροστά του τρεις αγώνες που ήθελε να τους χτυπήσει όλους με τα καλύτερα «όπλα» του στοχεύοντας στο καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα τόσο στο Κύπελλο όσο και στο πρωτάθλημα, αφού ο Παναθηναϊκός δεν είναι μία ομάδα που μπορεί να επιλέγει. Όλοι οι τίτλοι πρέπει να είναι στόχος, όπως για όλες τις μεγάλες ομάδες.
Προφανώς και οι απώλειες που είχε πριν το παιχνίδι περιόρισαν την δυνατότητα του Βιτόρια να προβεί σε αλλαγές. Ο Πορτογάλος γνώριζε από την επομένη του ματς με τον Ολυμπιακό πως δεν θα είχε στην διάθεσή του τους Γεντβάι και Πελίστρι, πιθανότατα και τον Αράο, ο οποίος επίσης δεν ταξίδεψε καν για την Θεσσαλονίκη ενώ έχασε και τους Σφιντέρσκι (ίωση) και Ντραγκόφσκι (μέση).
Κάπως έτσι με τις απώλειες αυτές οι επιλογές για μία ενδεκάδα χωρίς ροτέισον ήταν συγκεκριμένες. Ο Βιτόρια αποφάσισε να πάει με την λογική αυτή κι έτσι παρέταξε ένα αρχικό σχήμα, που βγάζοντας τον τερματοφύλακα, που δεν μπορεί να έχει θέμα κόπωσης λόγω θέσης, οι 6+1 από τους 10 ποδοσφαιριστές, που βρέθηκαν σ’ αυτό, είχαν παίξει και στα τρία παιχνίδια της εβδομάδας αυτής.
Ο λόγος για τους Μλαντένοβιτς, Πάλμερ–Μπράουν, Βαγιαννίδη, Ουναΐ, Τετέ και Ιωαννίδη, η εικόνα αρκετών εκ των οποίων δεν ήταν ανάλογη με τις απαιτήσεις ενός τέτοιου αγώνα. Ο δε Βαγιαννίδης δεν μπόρεσε καν να βγάλει το παιχνίδι, αφού αντικαταστάθηκε στο ημίχρονο του αγώνα, επειδή ένιωσε ενοχλήσεις, έτσι ώστε να προφυλαχθεί από κάποια πιθανή θλάση.
Σ’ αυτούς πρέπει να προσθέσουμε και τον Άνταμ Τσέριν, ο οποίος ξεκίνησε χθες και με τον Ολυμπιακό και μπήκε και στο «κοστοβόρο», από πλευράς δυνάμεων, δεύτερο ημίχρονο του αγώνα με τον ΟΦΗ παίζοντας στην ουσία 2,5 απ’ αυτά τα τρία ματς.
Στην ουσία οι μόνες θέσεις που έγιναν αλλαγές ήταν σε μία από τις δύο των στόπερ, αφού ο Ίνγκασον εξέτισε την ποινή του με τον ΟΦΗ. Στις θέσεις του κέντρου, με τον Ζέκα να αγωνίζεται στο «6» και τον Μπακασέτα στο «10» για ένα ημίχρονο κόντρα στους Κρητικούς, προτού σταθεροποιηθεί η τριάδα Τσέριν, Μαξίμοβιτς, Ουναΐ των τελευταίων δύο αγώνων. Αλλά και σε κείνη του εξτρέμ, όπου ο Πελίστρι, που ξεκίνησε τα πρώτα δύο ματς, τραυματίστηκε και με τον Άρη επανήλθε ο Τζούρισιτς.
Comments