By Ο Παναθηναϊκός εκκίνησε την μεταγραφική περίοδο, έχοντας να πάρει κάποιες πολύ σημαντικές αποφάσεις για την ενίσχυση την έμψυχου δυναμικού του.
Η εύκολη αποστολή είχε να κάνει με την προσθήκη σέντερ φορ. Εκτός ομάδας ο Σπόραρ, πίσω από τον Φώτη Ιωαννίδη, μόνο ο Αλεξάντερ Γερεμέγεφ. Ιδανικός ως τρίτη λύση. Πραγματικά ιδανικός, έχοντας σκοράρει δύο γκολ φτιαγμένα από «χρυσάφι». Με Τρίπολη και Καλλιθέα. Μέχρι εκεί, όμως. Υπερπολύτιμος αλλά για τον συγκεκριμένο ρόλο.
Παρά την μεγάλη καθυστέρηση, οι «πράσινοι» απέκτησαν τον Κάρολ Σφιντέρσκι, έναν επιθετικό περιοχής, με διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτά του Ιωαννίδη, εξαιρετικό διάβασμα των χώρων μέσα στη περιοχή, κινήσεις καλού επιπέδου στο αντίπαλο «κουτί» και αξιόλογα τελειώματα.
Χωρίς ιδιαίτερη ταχύτητα και δύναμη αλλά με καλή «αίσθηση» του γκολ, εκτελώντας και με τα δύο πόδια, εντός και εκτός περιοχής. Έναν διεθνή με την Εθνική Πολωνίας και παρτενέρ του Ρόμπερτ Λεβαντόφσκι σε κάποιες περιπτώσεις, κάποιον που έχει αποδεχθεί εκ των προτέρων τον δευτερεύοντα ρόλο του στη διαδικασία, συνθήκη πολύ σημαντική για την ισορροπία των αποδυτηρίων. Μία ισορροπία που θα μπορούσε να διαταραχθεί αν για παράδειγμα είχε προστεθεί στη εξίσωση ο Μοχάμεντ, για τον οποίο προσπάθησε μέχρι τέλους ο Παναθηναϊκός.
Οι αρχικές σκέψεις για απόκτηση αμυντικού μέσου, έγιναν βεβαιότητα. Η υπόθεση Μεϊτέ οδηγήθηκε σε «ναυάγιο» και στο… 90′ του Ιανουαρίου, το «τριφύλλι» προσθέτει τον Μανώλη Σιώπη στο «6». Αναλύοντας τα χαρακτηριστικά του Γάλλου χαφ που κατέληξε στον ΠΑΟΚ και αυτά του Έλληνα διεθνή άσου, θα δούμε πως το μόνο κοινό τους είναι ο χώρος στον οποίο αγωνίζονται μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Τα φυσικά τους προσόντα εκ διαμέτρου αντίθετα. Σε ύψος, σε ταχύτητα, σε δύναμη. Τα τεχνικά τους χαρακτηριστικά, επίσης. Ο ένας είχε ικανότητα στο «χτίσιμο» των επιθέσεων, πάσες με όραμα, ο άλλος έχει έναν πιο υποστηρικτικό ρόλο, καθώς δεν διαθέτει την τεχνική και το όραμα για να υποστηρίξει αυτό τον ρόλο. Σε καμία ομάδα το παιχνίδι δεν περνούσε από τα δικά του πόδια χαμηλά στο γήπεδο, παίζοντας όμως τις περισσότερες φορές με ασφάλεια και σιγουριά.
Θέσεις πάνω στο χορτάρι υπάρχουν έντεκα αλλά οι ρόλοι για κάθε μία θέση, μπορούν να φτάσουν και τους πέντε. Ειδικά στη μεσαία γραμμή. Ανάλογα τους χώρους που κινείται κάποιος, τα όσα μπορεί να προσφέρει δημιουργικά και ανασταλτικά με βάση τις αρετές του.
Αν ο Παναθηναϊκός έψαχνε απλά για… κάποιον στο «6», κάλυψε το κενό και είναι «οκ». Αν έψαχνε για έναν πιο δημιουργικό αμυντικό μέσο σε σχέση με τον Αράο, κάποιον πιο κοντά στο στιλ του Ρούμπεν Πέρεθ όσον αφορά την ικανότητα στην αρχική φάση της ανάπτυξης, πήρε τον λάθος άνθρωπο. Αν ήθελε κάποιον με τα φυσικά προσόντα του Σιώπη(ταχύτητα, ένταση, αντοχή) και την επιθετικότητα στα μαρκαρίσματα του Έλληνα άσου, τότε πήρε έναν πολύ ταιριαστό ποδοσφαιριστή. Τα «δείγματα» Μεϊτέ και Σιώπη, δηλαδή δύο εντελώς διαφορετικών προφίλ, δεν μπορούν να οδηγήσουν σε κάποιο ασφαλές συμπέρασμα, όσον αφορά τον κεντρικό άξονα της αναζήτησης. Τα υπόλοιπα ονόματα της λίστας, πιθανότατα να έδειχναν μια κατεύθυνση.
Στο σημερινό σημείωμα, λοιπόν, θα μιλήσουμε για όσα μπορεί να περιμένει το «τριφύλλι» από τον Έλληνα διεθνή αμυντικό μέσο.
1) Ο Μανώλης Σιώπης είναι κάποιος βασικός και αναντικατάστατος σε όλες τις ομάδες του τα τελευταία χρόνια(Αλάνιασπορ, Τραμπζονσπόρ, Κάρντιφ, Εθνική Ελλάδος), ο οποίος με την ίδια συνέπεια και συχνότητα προσφέρει αυτά που έχει να δώσει πάνω στο χορτάρι. Είναι αξιοθαύμαστη η σταθερότητά του σε ποιοτικούς αριθμούς, όσον αφορά τα δυνατά σημεία του παιχνιδιού του τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Καλύψεις, επιθετικό μαρκάρισμα, επανακτήσεις σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του γηπέδου, ένα «όπλο» όσον αφορά την ανασταλτική λειτουργία, το αμυντικό τρανζίσιον, την ισορροπία ενός συνόλου στον αγωνιστικό χώρο.
Με 9.5 επανακτήσεις ανά παιχνίδι, εκ των οποίων στο 43% στο μισό του αντιπάλου, με 62% κερδισμένες αμυντικές μονομαχίες ανά ματς και 5 κοψίματα ανά αγώνα. Σε αγώνες που ο Παναθηναϊκός κυριαρχεί θα μπορεί να δώσει λύσεις στην άμεση επανάκτηση, στις αποτελεσματικές επιστροφές, στην κάλυψη των χώρων, όχι όμως πράγματα στο δημιουργικό κομμάτι. Σε αγώνες που θα οδηγούνται στη μονομαχία, στις μεταβάσεις, στα 1vs1, όπως αυτό με τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο, μπορεί να βοηθήσει με το αγωνιστικό του στιλ.
2) Στη σύνθεση της μεσαίας γραμμής του Παναθηναϊκού, είναι αλήθεια πως απουσίαζαν σε υψηλό επίπεδο, οι εντάσεις, η επιθετικότητα, οι φυσικές δυνάμεις. Μόνο ο Μαξίμοβιτς διαθέτει αυτό το πακέτο, έχει πλέον ρόλο στο «8», δεν θέλει να παίξει στο «6», το έχει πει και δημόσια. Ο Σιώπης βάζει αυτά τα στοιχεία στη «φαρέτρα» του προπονητή. Aν δεν έχει σε υψηλό επίπεδο αυτά τα στοιχεία, προφανώς δεν μπορεί να είσαι μόνιμα βασικός σε ένα από τα πιο απαιτητικά από άποψης φυσικών δυνάμεων, πρωταθλήματα στον κόσμο, στη Championship. Μπορεί με τις εντάσεις του, την μαχητικότητά του, την γενναιότητά του, να παρασύρει σε κάποια παιχνίδια και τους υπόλοιπους συμπαίκτες του.
3) Με την μπάλα στα πόδια ο Σιώπης θα σου δώσει τα βασικά. Υποστηρικτικές πάσες που θα διατηρούν την κατοχή της μπάλας ή θα παρατείνουν την κυκλοφορία αυτής. Σίγουρα και απλά. Όποιος περιμένει από τον 31χρονο άσο να προσφέρει δημιουργικά ή να πάρει την μπάλα με πλάτη, χαμηλά, να γυρίσει και να απλώσει το παιχνίδι, μάλλον έχει στο μυαλό του άλλο ποδοσφαιριστή.
Από κει και πέρα, ο Σιώπης ήταν, είναι και θα είναι μία απόλυτα θετική επιρροή στα αποδυτήρια, ένα παιδί που το λατρεύουν προπονητές και συμπαίκτες. Γνωρίζει από καταστάσεις πρωταθλητισμού, ξέρει τις απαιτήσεις, το έχει σηκώσει στη Τουρκία, είναι σημαντικό. Τα υπόλοιπα μέσα στον αγωνιστικό χώρο.
Αντί επιλόγου: Από την στιγμή που πήρε τον Σιώπη και έβαλε στοιχεία που του έλειπαν όπως αυτά που προαναφέραμε, το καλοκαίρι δεν έχει κανένα απολύτως νόημα, ο Παναθηναϊκός να κρατήσει και τον Αράο. Ίσα ίσα που θα πρέπει να βγει στην αγορά για να εντοπίσει εκείνον που στο «6» θα του βάλει μεγάλη σφραγίδα, έχοντας ένα πιο ολοκληρωμένο πακέτο στο ρόστερ του, από αυτά που διαθέτει στο σήμερα.
Comments