By Ο Παναθηναϊκός δεν ανταπεξήλθε ποτέ στις δυσκολίες που του έβαλε η Αρμάνι και ηττήθηκε εύκολα με 87-75. Ποια είναι τα αίτια της κακής εμφάνισης των “πρασίνων”, πόσο εμφανή είναι έλλειψη ποιοτικού σέντερ;
Ο Παναθηναϊκός εμφανίστηκε κατώτερος των περιστάσεων στο Μιλάνο και ηττήθηκε από την… μισή Αρμάνι με 87-75 για την 23η αγωνιστική της Euroleague.
Η ομάδα του Εργκίν Αταμάν δεν μπήκε ποτέ στο κλίμα της αναμέτρησης και η απουσία των Λεσόρ και Γιούρτσεβεν στην θέση “5” είναι κάτι παραπάνω από φανερή.
Ποια είναι τα αίτια της κακής εμφάνισης του Παναθηναϊκού στην Ιταλία, τι θέλει για να κερδίζει εκτός έδρας η ομάδα του Εργκίν Αταμάν
Δεν μου αρέσουν ούτε οι υπερβολικοί διθύραμβοι ύστερα από μια μεγάλη νίκη αλλά ούτε και η αποδόμηση ύστερα από μια σκληρή ήττα.
Όπως για παράδειγμα στο Μιλάνο όπου ο Παναθηναϊκός μόνο για ματς της Euroleague δεν είχε ταξιδέψει. Τουλάχιστον αυτό φάνηκε μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ που αποτελεί και τον πλέον αδιάψευστο μάρτυρα. Παίζεις καλά; Θα έχεις περισσότερες πιθανότητες να κερδίσεις. Δεν παίζεις καλά; Θα έχεις τις περισσότερες πιθανότητες να χάσεις. Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Όσο μπακαλίστικα και αν ακούγονται, τόσο απλά είναι. Και επειδή το μπάσκετ είναι το πλέον αξιοκρατικό άθλημα η ομάδα που θα βρεθεί σε καλύτερη μέρα, ακόμα και αν παίζει με μισό ρόστερ, στο τέλος θα είναι η νικήτρια.
Η Αρμάνι έδωσε ένα καλό μάθημα στον Παναθηναϊκό. Ένας Παναθηναϊκός που είχε ταξιδέψει στο Μιλάνο μόνο με τις φανέλες. Το σίγουρο είναι οτι οι παίκτες δεν… βρέθηκαν στο Unipol Forum. Όσο βαριά και αν είναι η επτάστερη φανέλα, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορεί να κερδίσει από μόνη της παιχνίδια. Αυτά είναι “φουστανέλες” και να ‘χαμε να λέγαμε. Οι παίκτες είναι εκείνοι που κάνουν ή δεν κάνουν την διαφορά όπως φυσικά και όλο το σταφ που στελεχώνει μια ομάδα και έχει το ίδιο μερίδιο στις επιτυχίες ή στις αποτυχίες.
Ο Παναθηναϊκός ήταν με μια λέξη “τραγικός’ στο Μιλάνο. Και αν μη τι αλλο, ήττα από ήττα διαφέρει. Άλλο να παίξεις και να χάσεις και άλλο να μην παίξεις καθόλου. Και τηρουμένων των αναλογιών ο Παναθηναϊκός ήταν κακός – κάκιστος. Δεν είχε νεύρο. Δεν είχε τίποτα απολύτως. Απλά έβλεπε την ελλιπέστατη Αρμάνι να του κάνει πλάκα.
Λέμε για τον Παναθηναϊκό και τα προβλήματα με τις απουσίες που αντιμετωπίζει τις τελευταίες εβδομάδες. Είδατε με τι ρόστερ υποδέχθηκε η Αρμάνι Μιλάνο τους πράσινους; Δίκην υπερβολής, με… εμένα έπαιζε που κάνω airball σε layup. Ούτε Μίροτιτς, ούτε Κοζέρ, ούτε Ρίτσι, ούτε Νίμπο, ούτε Ντιόπ. Μισή ομάδα. Στην κυριολεξία! Όμως το έλεγε η ψυχούλα τους. Το ήθελαν περισσότερο. Και όπως είθισται σε τέτοιες περιπτώσεις, όταν μια ομάδα έχει πολλά προβλήματα, τουλάχιστον για ένα-δύο ματς, μπορεί και συσπειρώνεται. Θυμάστε τι είχε συμβεί με τον Παναθηναϊκό στο ξεκίνημα της σεζόν με τη νίκη του στην έδρα της Φενέρμπαχτσε; Απέναντι στην Αρμάνι υπήρχε μια ομάδα η οποία δεν είχε τίποτα απολύτως. Και εδώ δεν υπάρχει υπερβολή. Με εξαίρεση τον Κώστα Σλούκα, ο Παναθηναϊκός θύμιζε με την παρουσία της στο παρκέ την ομάδα των… εσόδων – εξόδων η οποία γνώριζε πριν από το τζαμπολ ότι θα έχανε.
Η mentalité του Σλούκα, παράδειγμα για ΟΛΟΥΣ
Ο Παναθηναϊκός πήγε στο Μιλάνο για να χάσει. Κακή προετοιμασία, κακή διαχείριση και κακή νοοτροπία. Τι άλλο δηλαδή να έκανε ο Σλούκας για να παίξει για ΟΛΗ την ομάδα; Τάπα στον Λεντέι και ανάποδο κάρφωμα στο πρόσωπο του Γκιλέσπι; Γιατί όλα τα άλλα τα είχε κάνει. Θέλησε να παρασύρει τους συμπαίκτες του αλλά όπως αποδείχθηκε εκ των υστέρων, μάταια προσπαθούσε.
Στην τελική να σας πω κάτι; Η mentalité του Σλούκα δεν αγοράζεται. Ή την έχεις ή δεν την έχεις! Απλά ΠΡΕΠΕΙ όλοι να παίρνουν παράδειγμα από τον αρχηγό των πράσινων μπας και μπαίνουν σε ΟΛΑ τα ματς με την σωστή νοοτροπία. Τη νοοτροπία του “είμαστε οι πρωταθλητές Ευρώπης και θα το αποδεικνύουμε σε κάθε ματς” και όχι με τη νοοτροπία “είμαστε οι πρωταθλητές Ευρώπης και θα σας κερδίσουμε μόνο και μόνο επειδή είμαστε οι πρωταθλητές Ευρώπης”. Έχει διαφορά.
Και όταν απο το ξεκίνημα του αγώνα δίνεις στον αντίπαλο το δικαίωμα να πιστέψει ότι μπορεί να σε κερδίσει, τότε πολύ δύσκολα γυρίζει το χαρτί. Ε, δεν είναι και κάθε μέρα της… Αγίας Ζάλγκιρις προκειμένου να γίνει κάποια μεγάλη ανατροπή σε σκορ και συνολικής εικόνας! Ούτε υπάρχει στα εκτός έδρας ματς η ενέργεια του ΟΑΚΑ. Δεν λέω, οι 1.000-1.200 φίλοι του Παναθηναϊκού οι οποίοι βρέθηκαν στο Μιλάνο και έδωσαν δυναμικό “παρών” στο “Unipol Forum” ενίσχυσαν με όλη τη δύναμη της ψυχής τους την ομάδα. Και χίλια μπράβο. Όμως κακά τα ψέματα. Δεν είναι το ίδιο. Στο ΟΑΚΑ μπορεί να ξύπναγαν οι παίκτες. Μακριά από αυτό, όχι.
Και ακόμα χίλια μπράβο στο AKTINA Travel Group που διοργάνωσε για μια ακόμη φορά άρτια την «πράσινη» αποστολή. Να είναι καλά ο Βαγγέλης Ρήγας και να… τρέχει για όλους.
Η δεδομένη διαφορά ποιότητας και το μυαλό του Ναν
Για να επιστρέψω στα του Παναθηναϊκού, θεωρώ ότι ήταν θέμα νοοτροπίας και μόνο τα όσα συνέβησαν το βράδυ της Πέμπτης (30/1) στο Μιλάνο. Δεν ήταν αγωνιστικό. Ακόμα και ο Παναθηναϊκός χωρίς τους Λεσόρ, Γκριγκόνις, Γιούρτσεβεν, είναι κλάσεις ανώτερος της Αρμάνι Μιλάνο των δικών της απουσιών και προβλημάτων που διαβάσατε προηγουμένως. Φαντάζομαι ότι το αντιλαμβάνεστε. Μην σας πω ότι είναι καλύτερος και από την πλήρης Αρμάνι. Έτσι, για να ξέρουμε τι λέμε.
Έγινε γνωστό πριν από το ματς, ότι στο γήπεδο είδαν βρεθεί σκάουτερ του ΝΒΑ για τον Κέντρικ Ναν. Ε, εικάζω ότι θα πήγε στα αυτιά του. Εδώ πήγε στα δικά μας, δεν θα το ήξερε εκείνος; Δεν ξέρω αν του χάλασε το μυαλό. Ναι μεν είχε τις στιγμές του στο ματς, ναι μεν πέτυχε 18 πόντους με 7/18 σουτ, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν ο Ναν που ξέρουμε. Ήθελε να κάνει το κάτι παραπάνω, παθιαζόταν περισσότερο και στην άμυνα και βρέθηκε από νωρίς φορτωμένος με φάουλ.
Πάει, αυτό ήταν. Άντε να παίξει μετά. Κυρίως όσον αφορά το πνευματικό κομμάτι. Και η αλήθεια είναι ότι εδώ και δύο εβδομάδες και ασχέτως αποτελεσμάτων, ο Ναν δεν πατάει καλά ή έστω δεν παίζει βάσει των στάνταρ του.
Τα δύο σημαντικά προβλήματα
Το πρόβλημα ωστόσο δεν ήταν ο Ναν. Εστιάζω σε δύο αλλά θέματα που (με) προβληματίζουν.
Νούμερο ένα: Λορέντζο Μπράουν. Αποκτήθηκε για τρελή αναβάθμιση της περιφέρειας αντί του Λούκα Βιλντόζα αλλά συμβαίνει το άκρως αντίθετο. Δεν ξέρω αν φταίει μόνο το πρόβλημα που αντιμετώπισε με τον τραυματισμό στο πόδι. Βέβαια για να είμαι 100% δίκαιος, το… ακούω. Όμως ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας.
Βάσει βιογραφικού και αξίας, στον Παναθηναϊκό βλέπουμε άλλον παίκτη. Στην κυριολεξία. Με εξαίρεση δυο-τρια καλά παιχνίδια του με αποκορύφωμα το ματς πρωταθλήματος στο ΣΕΦ, ο Αμερικανός είναι… εκτός τόπου και χρόνου. Σαν να μην αποτελεί μέλος της ομάδας. Σαν να είναι ξένο σώμα. Θα μου πείτε αλλιώς είχε συνηθίσει στις ομάδες που έπαιζε με αποκορύφωμα την Μακάμπι όπου ήταν τελείως διαφορετικός ο ρόλος του ωστόσο δεν δικαιολογείται αυτή η εικόνα (του). Σε καμία περίπτωση. Και αν δεν αλλάξει, ο Παναθηναϊκός θα το βρει μπροστά του. Και ίσως να είναι πολύ αργά τότε.
Νούμερο δύο: Υπόθεση σέντερ. Ο Εργκίν Αταμάν αποφάσισε να μην προχωρήσει σε απόκτηση άλλου παίκτη. Να στηρίξει τον Ντίνο Μήτογλου δίνοντάς του (όπως είπε και ο ίδιος χαρακτηριστικά) περισσότερες ευθύνες στη θέση του σέντερ. Και μάλιστα το έκανε με τρομερό mind game, καθώς ανέφερε ότι δεν υπάρχει καλύτερος παίκτης από εκείνον στην αγορά. Ακόμα και για τη θέση του σέντερ. Με αυτόν τον τρόπο θέλησε να ανεβάσει τον παίκτη του. Του έλεγε “εσύ και κανείς άλλος”. Αν θα μπορέσει να το διαχειριστεί ο Έλληνας διεθνής φόργουορντ και να βγάλει εις πέρας την αποστολή του; Το ξέρει μόνο εκείνος. Πάντως στο Μιλάνο ήταν μακριά από τα νερά του, γεγονός που γέμισε ερωτηματικά όσον αφορά τη συνέχεια.
Ανέφερα και μετά την διαβολοβδομαδα στην Ισπανία ότι ο τραυματισμός του Ματίας Λεσόρ, αργά ή γρήγορα θα έβγαινε στην επιφάνεια. Θα φαινόταν το κενό του. Φανταστείτε τώρα που δεν είναι διαθέσιμος ούτε ο Ομέρ Γιούρτσεβεν. Ο Γκέιμπριελ αποκτήθηκε ως δεύτερος σέντερ (σ.σ. που στον γεμάτο Παναθηναϊκό θα ήταν… τρίτος σέντερ) και εν μια νυκτί έγινε πρώτος. Ε, όταν φορτώνεται από νωρίς με φάουλ, αυτομάτως βγαίνει εκτός ματς και το τριφύλλι παίζει χωρίς ψηλό.
Που θέλω να καταλήξω; Ίσως ο Αταμάν σε συνεργασία με τον οργανισμό του Παναθηναϊκού, βιάστηκαν να πουν “όχι” στην απόκτηση ψηλού. Έστω και αν θα έδινε την εξτρα (και απαραίτητη) βοήθεια για 4-5 ματς. Κρίσιμα ματς. Καθώς ακολουθούν τα δύο πολύ δύσκολα στο ΟΑΚΑ με Φενέρμπαχτσε και Αναντολού Έφες, το Final 8 όπου θα κριθεί το κύπελλο Ελλάδας που είναι ένας τίτλος αλλά και η εκτός έδρας αναμέτρηση με την Βιλερμπάν. Προσωπικά κοιτάζω αρχικά μόνο την διαβολοβδομαδα με τις τουρκικές ομάδες. Εκεί θα ήταν απαραίτητη η παρουσία ενός ακόμα ψηλού. Ίσως να είναι τα ματς που θα “δείξουν” σε μεγάλο βαθμό την τετράδα για λογαριασμό του Παναθηναϊκού.
Συμφωνώ βέβαια με την άρνηση των πράσινων να μπουν σε πλειστηριασμό και να δώσουν έναν σκασμό χρήματα για τον Ζίλσον Μπάνγκο. Ένας παίκτης ο οποίος δεν έχει αγωνιστεί ποτέ σε υψηλό επίπεδο και η απόκτηση του με τόσα πολλά λεφτά θα συνιστούσε μεγάλο ρίσκο. Το πήρε η Φενέρ. Μένει να δούμε εάν θα δικαιωθεί και συνάμα θα το πληρώσει ο Παναθηναϊκός .
Εν κατακλείδι: Έγινε τίποτα που έχασε ο Παναθηναϊκός στο Μιλάνο; Χάθηκε κάτι; Όχι. Σε καμία περίπτωση. Δεν ήρθε το τέλος του κόσμου από μια ομολογουμένως τραγική εμφάνιση και μια κακή ήττα. Αρκεί να παραδειγματιστεί και να σταματήσει να έχει τη νοοτροπία “εντάξει τους έχουμε” απέναντι σε (θεωρητικά πάντα) ομάδες χαμηλότερου επιπέδου. Ειδάλλως θα έχει προβλήματα. Ειδικά εάν πάει στα playoffs με μειονέκτημα έδρας…
Comments