By Ο Παναθηναϊκός όχι μόνο πήρε μία νίκη που μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμη στην «οικονομία» της σεζόν, αλλά το έκανε και με έναν τρόπο που του θύμισε το «μέταλλο» από το οποίο είναι φτιαγμένος…
«Ο πρόεδρός μας μού έστειλε μήνυμα και το μετέφερα στους παίκτες, μου είπε πως είναι περήφανος γιατί όλοι στην ομάδα πάλεψαν σαν λιοντάρια». Αυτή η αναφορά του Εργκίν Αταμάν στο μήνυμα του Δημήτρη Γιαννακόπουλου, μετά τη σπουδαία νίκη του Παναθηναϊκού επί του Ολυμπιακού, συνοψίζει πάνω-κάτω και πού κρίθηκε το αποτέλεσμα. Ήταν φανερό ότι ο «επτάστερος» το ήθελε πολύ περισσότερο, παρόλο που δεν τον… ήθελε.
Οι «πράσινοι» ξεκίνησαν το ματς με μεγάλο μειονέκτημα στη φροντ λάιν, έχοντας ουσιαστικά μόλις τρεις παίκτες (Χουάντσο, Γιουρτσεβέν, Γκέιμπριελ) ετοιμοπόλεμους. Ποιος να το περίμενε, ότι μέσα σε λίγα λεπτά θα γίνονταν δύο, με τον (απ’ ότι φαίνεται σοβαρό) τραυματισμό του Τούρκου σέντερ να εξαναγκάζει τον Γουένιεν Γκέιμπριελ σε… υπερωρίες και τον Αταμάν σε αλχημείες.
Η συνθήκη αυτή, σε συνδυασμό με την αρνητική ψυχολογία του Παναθηναϊκού μετά τις δύο κακές εμφανίσεις στην Ισπανία, αλλά και το εξαιρετικό «φεγγάρι» στο οποίο βρισκόταν ο Ολυμπιακός, φάνηκαν να στρώνουν το «χαλί» για τον θρίαμβο της ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα. Παρόλα αυτά, οι αντιξοότητες που αντιμετώπισαν οι γηπεδούχοι είχαν μάλλον το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που θα περίμεναν οι περισσότεροι.
Ο Παναθηναϊκός όχι μόνο δεν έχασε τη… γη κάτω από τα πόδια του λόγω των προβλημάτων, αλλά ίσα ίσα τα χρησιμοποίησε ως «βενζίνη» για να «αναζωπυρώσει» τον εγωισμό του πρωταθλητή Ευρώπης, και να βγάλει στο παρκέ όλα τα στοιχεία που έχουν λείψει φέτος από το παιχνίδι του. Ο «επτάστερος» βρήκε το κίνητρο για να γίνει ξανά «μαχητής», καθώς οι συνθήκες τον ανάγκασαν να παίξει με απαράμιλλη σκληράδα, αυταπάρνηση και θέληση, έτσι ώστε να επιβιώσει σε ένα τόσο δύσκολο παιχνίδι.
Κάπως έτσι, με ένα ροτέισον ουσιαστικά έξι παικτών, ο Παναθηναϊκός έφερε μνήμες 2023-24 μέσα στο 2025. Ο Τζέριαν Γκραντ ήταν αυτός που έδωσε τον «τόνο», κλέβοντας την μπάλα σε κάθε… δεύτερη κατεβασιά των παικτών του Ολυμπιακού στο ξεκίνημα. Ο βιονικός γκαρντ αποτελεί τον MVP του αγώνα, γιατί ουσιαστικά ήταν αυτός που «σάλπισε» το σύνθημα από νωρίς, έβαλε με τα τρίποντα και τα κλεψίματα το ΟΑΚΑ στην εξίσωση, και έδωσε στους γηπεδούχους ένα σημαντικό head start το οποίο δεν έχασαν ποτέ.
Βέβαια, αν υπάρχει κάποιος «μνηστήρας» για τον τίτλο του πολυτιμότερου, αυτός είναι ο Τσεντί Οσμάν. Ο Τούρκος φόργουορντ είναι σίγουρα ο MVP Γενάρη του Παναθηναϊκού και ο πιο φορμαρισμένος του παίκτης αυτή τη στιγμή, έχοντας συνεχόμενες καλές εμφανίσεις, ακόμη και στις ήττες της ομάδας στην Ισπανία. Απέναντι στον Ολυμπιακό δεν έκανε πολύ αισθητή την παρουσία του στο πρώτο ημίχρονο, όμως, προς τιμήν του, ήταν «πεισματάρης» και κάποια στιγμή δικαιώθηκε. Είναι πραγματικά «τρομακτικές» οι φάσεις στις οποίες ο πρώην NBAer παίρνει την μπάλα στη μία πλευρά του γηπέδου και εφορμά στην άλλη ακόμη και αν έχει όλη την πεντάδα του αντιπάλου μπροστά του.
Γενικότερα, ο Οσμάν έχει αποδείξει με τις εμφανίσεις του το τελευταίο διάστημα, ότι μπορεί να γίνει και ο… man. Να αποτελέσει, δηλαδή, μία ηγετική παρουσία στον Παναθηναϊκό και να πάρει μεγάλες ευθύνες. Το έκανε κόντρα στην Παρτίζαν που ήταν μεταξύ των κορυφαίων, το έκανε στη Βιτόρια όταν παραλίγο να γυρίσει το ματς μόνος του, το έκανε πλέον και σε ένα ντέρμπι «αιωνίων». Ακόμη και στη γλώσσα του σώματός του είναι εμφανής η αύξηση της αυτοπεποίθησής του, η οποία αυτόματα αυξάνει και το… ταβάνι των «πράσινων».
Βέβαια, θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθεί ένας ακόμη παίκτης που έφερε έντονα στο μυαλό τον περσινό Παναθηναϊκό. Ο λόγος για τον Κώστα Σλούκα, ο οποίος για τρεις περιόδους δεν είχε βοηθήσει ιδιαίτερα, όμως στην τέταρτη έβγαλε όλη τη μαεστρία του στο παρκέ με ρεσιτάλ σωστών αποφάσεων. Σε ένα σημείο που ο Ολυμπιακός είχε ισοφαρίσει (63-63) και φαινόταν να παίρνει το μομέντουμ, ο έμπειρος γκαρντ έβγαλε ολομόναχους σε συνεχόμενες φάσεις τους Χουάντσο και Ναν, που ευστόχησαν σε δύο σερί τρίποντα για το 69-63.
Αφού δημιούργησε 6 πόντους, έβαλε όλους τους επόμενους 9 των «πράσινων», με δύο μακρινά σουτ που έγειραν οριστικά την πλάστιγγα υπέρ των γηπεδούχων, τρεις βολές, ένα κομβικό κλέψιμο στον Εβάν Φουρνιέ και ένα κερδισμένο αντιαθλητικό. Στο τέλος, άκουσε μετά από καιρό ρυθμικά το όνομά του από το ΟΑΚΑ και χειροκρότησε με ευγνωμοσύνη τον κόσμο, κυρίως όμως θύμισε σε όλους πως δεν πρέπει να τον «ξεγράφουν», ακόμη και αν ακόμη δεν έχει βρει φέτος ακόμη τον καλό εαυτό του.
